Żony aseksualnych mężczyzn - gdy on nie chce seksu. - Netkobiety.pl

mar3, mówiłam sobie, że jak za miesiąc się nic nie zmieni koniec.. później, że jak za pół roku, później że jak za rok no i zleciało ponad 2 lata w celibacie... ciągle to odwlekałam bo ciągle się łudzę że się coś zmieni szczególnie jak czasami widzę że partner próbuje zmienić swoje "nic mi się nie chcę" no i go kocham...
Mówisz ponarzekać trochę... narzekałam i nic jak na razie, ze 3 tygodnie temu ponarzekałam dość solidnie i powiedziałam, że przyszłość naszej relacji zależy tylko i wyłącznie od tego jak on dalej będzie postępował. Na razie czekam. Drobniutkie zmiany są, ale pewno niebawem się skończą i będzie jak dawniej, bo już ze 2 razy tak było... Choć że nie wiem, okaże się. Na razie nie wiem co robić dalej, jestem w kropce, Najgorsze jest to, że mam tragiczne momenty (jak ostatnio gdy pisałam posta) bo odstawiłam hormony i budzi się mój organizm do życia no i zaczynam mieć problem bo moje naturalne libido jest niesłychanie wysokie, więc dopiero teraz będę świrowała z braku przyjemności...Może poszukam ziółek na obniżenie

Marioosh, piszesz o traumie albo czymś takim. Nie raz o tym myślę i próbuje sobie przypomnieć wszystkie szczegóły, no ale, na samiutkim początku gdy nawet parą jeszcze nie byliśmy, był dość bezpośredni i otwarty na te tematy i nie raz pewne rzeczy opowiadaliśmy i jego częstotliwość z jedną z ex partnerek była kilka razy w tygodniu, ba nawet na początku naszego współżycia było całkiem dobrze i dość często ( w porównaniu z późniejszym czasem) i po miesiącu, jak ręką by uciął koniec na 5 miesięcy, tak po prostu, nagle, bez żadnej przyczyny, gdy pytałam, to słyszałam że on po prostu tak ma...więc bez sensu odpowiedź ale nic więcej nie wyciągnęłam z niego... Więc żadnej traumy raczej nie przeżył, chyba prędzej ja powinnam po takim drastycznym odsunięciu... Z resztą może i po części mam jakąś traumę, bo nie czuje się w ogóle pewna swojej kobiecości i czuje się jak gorszy gatunek heh... ciężko opisać, no ale czuję się w ogóle nie pewna siebie, swoich potrzeb i swojej seksualności... wręcz wstydzę się tego, że pożądam... czuje że duszę się w swoim ciele.. A sama raczej nie podreperuje tego...

Teraz jedynie rozkminiam jak rozegrać to czego spodziewam się w nowy rok...

Stokrotka, ech no co Ci więcej napisać... Sama wiesz, że Wasz związek wcale nie rokuje dobrze. A piszesz, że teraz będziesz nocować na Sylwestra, a kiedyś już nocowaliście tak czy pierwszy raz spędzicie noc w jednym łóżku, że tak powiem?

Truskaweczka, nie pierwszy sylwester będę spać u niego, co więcej jak wyjechaliśmy na wakacje to rownież spaliśmy w jednym łóżku i jedyna igraszka był cmok na dobranoc...

Marioosh, no miał złe doświadczenia bo był zdradzony, ja z reszta tez ... No ale żeby coś takiego go odpychalo ode mnie

Oj stokrotka meczysz sie tylko a jak piszesz ze masz duze potrzeby na sex to juz wogole.  A zadalas wprodst mu pytanie dlaczego nie chce sexu , cos odpowiedzial. Jak po kilku sytyackach nie bylo poprawy trzeba bylo to zakonczyc chodz wiem moze byc trudne jak se kocha i jest wporzadku oprocz jednej sprawy chodz to jest wazna sprawa to nie jest n. nie takie wyciskaie pasty . Powiedz mu ze potrznujesz sexu w zwiazku jak nie bedzie to bedzie koniec zwiazku moze cos ruszy w nim, ty nawet niewiem jak by byl wasz ten sex  a jestescie juz tyle czasu razem juz dawno powinnas go przetestowac  ze tak powiem . I nie wstydz sie tego ze masz pozadanie estes normalna kobieta z potrzebami poprostu. Pisalas ze raptownie skonczyl na 5 miesiecy z sexem z glupia idpowiedzia trzeba bylo ostro dzialac fakt minelo juz duzo za duzo czasu to wes sie teraz i zrob z tym cos nie bedzie nic chcial nawet rozmawiac zakoncz bo bedziesz sie meczyla a zycie ma byc z partnerem przyjemne.

potrzebuje porady jestem z moim mężem 10 miesięcy po slubie ani przed ślubem ani po nie współżyliśmy ze sobą przed ślubem myślałam że to dobry znak życie po chrześcijańsku ale teraz już nie daje rady psychicznie czuje się odtrącona , czasmi zdarzy się że zaczyna się tzw. gra wstępna ale na tym się kończy... mam 24lata nie potrafie zrozumieć jak meżczyzna , mąż nie może pragnąć swojej kobiety... nie chce płakać więcej . próbowałam wielu sposobów ale co z tego skoro nawet nie odwzajemni moich chęci... nawet 3 miesięczna rozłąka nic nie dała słuchałam tylko przez tel. jak to będzie kiedy wróci jak mu brakuje mnie. Skończyło się na pustych słowach. a ja wciąż cierpie

Ten temat powinien być przestrogą dla wszystkich kobiet, które udają aseksualne i oburzają się, kiedy facet chce seksu po krótkiej znajomości... Jak widać seks w związku jest ważny, a pewne rzeczy trzeba sprawdzić przed, a nie po. Inaczej po ślubie może się okazać, że facet ma takie nieruchomości o których nigdy nie wspominał

ja wiem że dla młodej mężatki bujającej w obłokach może być to trudne do przetrawienia ale to zdanie "...Czasami mam wrażenie że to co dla mnie jest ważne dla niego jest śmieszne " jest jak dla mnie neonem w centrum miasta świecącym na zaciekle czerwony kolor że wasze światy uniemożliwiają wam bycie razem. nie do pomyślenia jest dla mnie jak z kimś takim można cokolwiek "tworzyć". do tego widać jak na dłoni że pan mąż ciebie zwyczajnie nie szanuje o chęci zrozumienia nie wspomnę.  czas się mocno nad tym zastanowić.

Agas123, życzę Ci jak najlepiej i nie namawiam do radykalnych kroków, ale jakim cudem macie stworzyć udany zgrany związek skoro jak sama napisałaś "my nawet nie umiemy rozmawiać...". Temat jest trudny, bo delikatny i jak pokazują wpisy powyżej nie tak łatwo znaleźć rozwiązanie. Dalej piszesz, że chcesz z nim być i chcesz aby było jak w normalnym związku... Pytanie tylko czy on tego chce i co dla niego znaczy normalny związek, bo może w tej kwestii Wasze opinie się bardzo rozmijają.

Trochę sobie poczytałam, i tak się zastanawiam - o co tyle szumu?
Ja ze swoim mężem też mam średnio udany seks, więc wolę autoerotyzm. Mam przyjemność kiedy chcę, jak chcę, i nie muszę jej uzależniać od chęci bądź niechęci partnera. To takie proste, a wiele osób niepotrzebnie komplikuje sobie życie. Facet nie chce to nie, chwała Bogu mam sprawne paluszki, wibrator i dostęp do neta

A ja myślę, że te kobiety są po prostu niedowartościowane, że facet nie ma ochoty się z nimi bzykać, tylko o to chodzi Podnoszą sobie poczucie własnej atrakcyjności poprzez to, że jakiś facet ich pragnie, pożąda, chce ich tu i teraz. Jak nie pragnie, nie pożąda i nie chce tu i teraz, to ich poczucie własnej wartości i atrakcyjności leci na łeb na szyję i czują się jak ścierki, proste.

O Boże kobiety serce się kraje jak czytam te posty, mój problem jest zgoła odmienny. Normalnie aż się łza w oku kreci ja niemalże muszę zmuszać swoją partnerkę do seksu. Niepojęte rzeczy  bardzo wam współczuję. Życzę wytrwałości lub odważnych decyzji.

Naprawdę nie rozumiem, po cholerę sobie tworzycie takie problemy. Nie wiem, ja nie jestem chyba tak skomplikowana jak większość (wszystkie?) kobiet. Dla mnie istnieją ważniejsze problemy, niż seks (albo jego brak). Jak mam braki, to je sobie sama uzupełniam, i nie widzę w tym żadnego problemu! A Wy macie tendencję do komplikowania, do tworzenia historii na pół strony, dramatyzowania. Bozia rączki dała? Dała, więc można sobie świetnie samej zrobić fajnie! Ale tutaj kłania się to, co już wcześniej napisałam, jesteście niestety niedowartościowane i tym seksem próbujecie uzupełnić te braki. Jakieś depresje, płacze, wizyty u psychologa.... No ludzie, po co to Wam?

no ja jakoś nie potrzebuję bzykania do tego, aby to czuć

inez.. sorki , że tak napisze, ale chyba nikt Cię porządnie nie zerż.... ,że wolisz masturbację od seksu we dwoje. wiesz, facetów w takic wypadkach wysyła się na leczenie - uzależnienie od pornografii etc.  .. tak jak napisałam , mastrbacja owszem, znam stosuję , filmiki lubię, ale sex , w związku - z kimś kogo się kocha..coś do niego czuje, co kolwiek - to zupełnie co innego. Czuję sie kobietą , to co napisałam nazywa się przenośnia..
Rozumiem Cię trochę .. masz wszystko ,oprócz dobrego rżnię... a tego ci cholernie brakuje, bo sama się rżnie.... Przepraszam wszystich za mocne słowa, ale tu chyba nie dało rady inaczej.

Drogie Panie,
Przyznam bez bicia że przeczytałem tylko pierwszą stronę.
Chyba to wystarczy, żeby poznać jakie problemy tu opisujecie.
Nie mam z tym problem nic wspólnego i raczej nie znam nikogo kto by go miał, ale może mogę wam coś podpowiedzieć.
Nie będę tu mówił o podejściu, ubiorze, wyglądzie itd.
Chodzi o libido. Z racji mojego hobby interesowałem się jakiś czas temu dopingiem. Nie zdecydowałem się na jakieś nielegalne środki, zainwestowałem w tzw boostery testosteronu. Można je znaleźć w większości sklepów z odżywkami.
Chodzi tu o TRIBULUS. Jest to wyciąg z buzdyganka ziemnego. ( jeśli macie kawałek ogródka - można zasadzić )
Powiem tylko tyle że stosowałem odżywki z tribulusem, libido staje się wręcz nieznośne. Wizualnie gęstszy zarost itd. Może warto z tym spróbować.
Jeśli ktoś powie że problem tkwi w głowie to od razu odpowiem, testosteron też. Potrafi zmienić zachowanie z grzecznego chłopca, niekiedy wręcz w bandziora

Może jemu najzwyczajnie w świecie brakuje czegoś w diecie. Może powinnaś go skłonić do jakichś badań. Nie mówię, żeby mu powiedzieć" idziesz na badania bo jesteś oziębły, tylko jakoś tak ogólnie żeby się przepadał i może coś wyjdzie. Może ma niski poziom testosteronu albo coś takiego. Te sprawy można regulować przy asyście seksuologa.
Albo sama dosyp mu jakieś suplementy do kawy

Jeśli natomiast to nie jest problem natury biologicznej i Twój mąż już taki jest i nie ma takich potrzeb,to Ty powinnaś to przyjąć i zaakceptować. Jednocześnie jednak musisz zrozumieć, że Ty masz potrzeby i masz prawo je realizować. Nie mówię tu o innych partnerach, ale raczej o zaspokajaniu swych potrzeb, że tak powiem, "na własną rękę". Zarzuci mi ktoś zaraz, że to marna namiastka itd, itp. Ale ja wiem, że bardzo wiele kobiet w związkach i poza związkami dzięki zdrowo rozumianej masturbacji wręcz rozwinęło swoją seksualność. Trzeba tylko wyrzucić z głowy niepotrzebne uprzedzenia i spróbować. Można wspomóc się tym czy owym gadżetem. Przynajmniej można spróbować przetrwać najgorszy czas i nieco rozładować swe naturalne potrzeby. Jednocześnie szukając rozwiązania pierwotnego problemu.

Cześć,pisałam tu kilka miesięcy temu. Jak łatwo się domyślić jest coraz gorzej. Związek wisi na włosku, ja na skraju depresji. Wcześniej doradzano mi rozstanie jak najszybsze, ale naprawdę trudno zakończyć związek z osobą, którą się kocha, w który włożyło się mnóstwo wysiłku i zaangażowania. Nie mogę tego zrozumieć, że najbliższa mi osoba jest zimna jak głaz i trwa to już ponad pół roku. Czasami jest lepiej, wtedy cieszę się jak głupia, myślę, że teraz już będzie wszystko dobrze, ale on po prostu NIE CHCE. Próbowałam wszystkiego, kłócimy się już prawie codziennie, nie mam siły. Ratunku

Atmosfera jest nie do zniesienia, już proponowałam, żebyśmy się rozstali, to nie, bo przecież on mnie kocha, on nie chce beze mnie żyć. A żyjemy jak brat z siostrą. Nie wiem co robić, jak do niego dotrzeć, nic nie pomaga! Mijają kolejne dni, tygodnie, nic się nie zmienia. A jeszcze rok temu nie mogliśmy się od siebie oderwać ani na chwilę. Teraz nie ma między nami dosłownie niczego. Pustka.

Jasne, że mogę. Ale tu nie chodzi jedynie o fizyczne niezaspokojenie, ja cierpię psychicznie, że codziennie zasypiam koło kochanego mężczyzny, który, nie wiem sama co, brzydzi sie mną? Jestem dla niego odpychająca? Ja rozumiem, że on może chcieć rzadziej niż ja, ale on nie chce nic, wcale.

Myślę, że Twój pomysł jest dobry, jeśli chodzi tylko o różnice w potrzebach, np ja mam ochotę, a on jest zmęczony, więc nie narzekam tylko bawię się sama, ok. Ale tu chodzi o to, że miałam cudownego chłopaka, z którym uwielbialiśmy seks, a tu nagle coś się skończyło, nie wiem dlaczego, nie przytyłam, nie zbrzydłam, nie zaczął brać narkotyków ani sterydów. Wszystko jest niby ok, a on nie ma ku mnie najmniejszych, seksualnych odruchów. I to już tyle czasu.

To też brałam pod uwagę, tzn to na boku. Ale on twierdzi, że nie (w sumie co ma powiedzieć, ale zapytać nie zaszkodziło) i żadnych symptomów nie zauważyłam. Chory? To by chyba było "najlepsze", bo zwykle chorobę da się wyleczyć. Ale koszmarna sytuyacja trwa już ponad pół roku i zmian nie widać, za to ja już popadam w paranoję.

Jest szansa, że jak kupisz sobie naprawdę dobrą zabawkę z wyższej półki cenowej, nawet nie zatęsknisz za seksem z partnerem Tak było w moim przypadku, kiedy odkryłam, ile frajdy można dać sobie samej, seks z mężem stał się dla mnie nudny i gdy raz na tydzień-dwa - że tak powiem oględnie - rozkładam nogi, czekam tylko, aż skończy, bo mnie to zwyczajnie nudzi. Na szczęście kończy szybko, tak więc za bardzo się nie męczę Za to jak tylko wyjdzie z domu, laptop + słuchawki na uszy i nadrabiam z nawiązką

No dobra, to zaprowadź za fraki do lekarza. W tym wypadku jakiś szantaż, albo postawienie sprawy na ostrzu noża nie zaszkodzi, ale musisz być gotowa na poniesienie konsekwencji.

Pietruszka, a mówi ci, że cię kocha, jest czuły?

Może nie powinnam tego tak komentować, ale przeraża mnie jakość twojego życia seksualnego. Czy naprawdę ci to wystarcza?
Cóż, jak mówisz, nawet nie żalujesz takiej zmiany. Brzmi, jakby mąż w ogóle nigdy nie dbał o twoją przyjemność, albo jakby nigdy seks nie był czymś więcej niż fizyczną czynnością.

Dokładnie, tak jak mówi Karolcia, to też zaspokojenie mentalne, emocjonalne, i w ogóle coś znaaacznie, znacznie głębszego niż sam orgazm i sam dotyk. Przynajmniej z odpowiednim partnerem

Tak, wcześniej było wszystko w porządku, wręcz doskonale. On też tak twierdził. Ja wiem, że nie może być cały czas ekspolozji hormonów jak w pierwszym roku związku, ale bez przesady, żeby nagle wszystko spadło do prawie zera? Kiedyś on chciał bardzo często, nawet czasem częściej niż ja, były erotyczne smsy, zdjęcia, seks w parku itp, mnóstwo chęci, zaangażowania. To nie jest tak, że nagle się skończyło. To upadało stopniowo, na początku nawet tego nie zauważyłam (bo nie samym seksem człowiek przecież żyje), potem zaczęłam się zastanawiać, czemu juz tak mało czuję od niego jakiś chęci, próbowałam rozmawiać, jakoś urozmaicać, zaciągnąć do seks shopu, a on twierdził, że wszystko jest ok. Potem było coraz gorzej, to zaczęły się wymówki naprawdę żenujące. Jedna z nich to to, że nie mamy miejsca i warunków (wtedy nie mieszkaliśmy razem, ale warunki ciągle były takie same, a jednak wcześniej sobie radziliśmy). I że wszystko się zmieni, jak razem zamieszkamy. Mieszkamy ze sobą już prawie 4 m-ce i jak się można było spodziewać - nic nie jest lepiej. To znaczy on jest w stanie to zrobić, ale mam wrażenie, jakby robił to z łaski, z przymusu. Nie czuję od niego już żadnego pragnienia, namiętności, nic. Sam podobno tego nie robi (tak twierdzi).

Jeszcze dodam, że jak już do czegoś cudem dojdzie, to wszystko wygląda całkiem dobrze, on nie zasypia ani nie ziewa, działa sprawie i wygląda na zadowolonego. Więc już nic nie rozumiem. A to trwa tak długo.

Jeśli wykluczyć jakąś chorobę, jakieś stresy, pogorszenie stosunków między wami, zmniejszenie porozumienia, to to wygląda na zanik uczuć. Wiadomo, że z czasem nie jest tak intensywnie jak na początku, ale żeby spadło do zera? Przecież nawet z natury człowiek ma potrzebę. Okazuje ci miłość, czułość?

Noo, rzeczywiście brzmi to jak paradoks. I ciężki orzech do zgryzienia. Rozumiem, że wybrałaś mniejsze zło. Jeśli zadowala cię pod wszystkimi innymi względami, tylko nie tym, to ciężko z nich zrezygnować w imię tylko jednego, choć co prawda bardzo ważnego, obszaru. Mój poprzedni związek też kiedyś zaczął być kiepski pod tym względem, ale zakończyłam go wtedy, bo nie wyobrażałam sobie takiej przyszłości, a poza tym to i tak rzutowało na inne rzeczy, na stosunki 'pozaseksualne'. On był znacznie mniej czuły (tak praktycznie to nie był), ja nie umiałam podchodzić do tego bez rozgoryczenia, i tak dalej.

BialaPietruszka, jestem az w szoku bo twoja historia to wypisz i wymaluj jak moja (no może po za tymi prezentami, kwiatami i okazywaniem uczuć) bardzo ci współczuje, wiem dokładnie czego ci brakuje , jakie to frustrujace i ciężkie na codzień. Ale patrząc na mój przypadek chyba nie ma rady, próbowałam wszystkiego już... A może nie doczytalam, czy twój partner zaspokaja sie sam, zauważyłas coś? Aa i mam tak samo, ostatnio niby subtelnie ze 2-3 razy próbowałam sie dobrać do niego, dać jakiś impuls to rownież sie odpędza ode mnie i unika kolejnej takiej sytuacji, wiec na prawdę w 10000000% wiem co przezywasz...

Dawno mnie tu nie było ale chyba było mi wstyd wrócić i przyznać ze nadal jest tak samo... Z ta różnica ze zaczęłam etap poważnych zmian w sobie i widzę jak dodaje mi to skrzydeł , teraz tylko czekam na moment by partnerowi dać pstryczka gdy sobie przypomni ze jestem kobieta, i gdy znudzą mu sie chwilowo pornole, po za tym idą walentynki, których nie zamierzam obchodzić bo po co skoro jesteśmy ciagle przyjacielskim związkiem (tym bardziej ze jakiś czas temu mieliśmy rocznice i nawet na kwiatuszka nie zasłużyłem, w ogóle na nic w sumie, wiec po co mi dzień zakochanych, to na pewno nie nasze święto). Nigdy jeszcze w ten sposób nie postąpiłam jak teraz zamierzam, wiec jeśli to nic nie da to związek raczej sam z siebie nie przetrwa... No ale cóż, przecież nie oczekuje cudów na patyku tylko po prostu .. Miłości..

Większość kobiet w dłuuugich zwiazkach powiedziałaby ci, ze jesteś...nienormalna, bo tak wyglada idealny związek. A seks? Luksusowy, rzadki dodatek. Ech...

Jak Ci mało to kup sobie wibrator i baw się nim przy chłopaku. Może się obudzi - dosłownie i w przenośni. A jak nie to i tak lepiej na tym wyjdziesz niż nie robiąc nic.

A mi ciągle się wydaje, że ten wątek do prowokacja. Jak facet może nie mieć ochoty na seks z chętną lezącą przy nim dziewczyną ? To koniec świata jaki znam, odwrócenie ról.

Zabawne jak często w wątkach gdzie ludzie piszą o swoich problemach dodajesz tego typu informację. No to albo albo: albo jest im świetnie i wielu bawi się we dwoje, albo piszą tutaj.

Co do prostytutek: jak już pisałem w samej Wawie jest ich z 10 tys, co daje pewnie dziesiątki tys. klientów. Coś dużo osób jest w tej "klatce".

białapietruszka

cofnij się o kilka miesięcy do mojej historii. twoja sytuacja przypomina mi moją. U mojego faceta też spadła ochota na seks. Na początku zaczęło się od kłótni. Zamieszkaliśmy razem, o cośtam były kłótnie, narzekania (moje). on się na mnie zamknął. rozmawialiśmy o tym, sam mi powiedział żebym mu dała czas (jak wrócisz do mojej historii to poczytasz jak to było dokładniej). Ja ciągle gęgałam o ten seks, namawiałam, kusiłam, prowokowałam, molestowałam, wszystko jednym słowem. nawet krzyczałam na niego o to, że nie ma ochoty na seks, obrażałam się no generalnie masakryczny klimat nam zorganizowałam. związek wisiał na włosku. no ale uspokoiłam się, zorganizowałam sobie wibrator żeby zmniejszyć biologiczny popęd  (pomógł!)na ten czas i odpuściłam mu. zostawiłam temat tak jak mnie poprosił. u mnie doszły jeszcze zmiany w charakterze, tzn przestałam być zołzowatą jędzą, marudą i sfochowaną humorzastą księżniczką (taka byłam jak byłam singielką, musiałam się trochę nauczyć jak to jest być w związku i z kimś mieszkać-kompromisy itp). no ostatecznie powoli wszystko zaczęło wracać na stare tory, dziś znowu to on mnie molestuje i częsciej niz ja inicjuje seks (czasem jeszcze uzywam wibratora:P) bo okazało się UWAGA..............że on lubi sam inicjować seks! że kręci go kiedy to on mnie zaczepia, po prostu zdobywa. a kiedy ja skakałam wokoł niego to nie miał taiej ochoty. teraz jest fantastycznie, dlatego ja kazdej kobiecie z podobnym problemem polecam po prostu mój sposób. czyli odpuszczenie temu facetowi, skonczcie prosić się o ten seks,  wspomóżcie się masturbacją jak trzeba się rozładować i czekajcie na efekty. oczywiscie jak po kilku miesiącach (ale nie 1-2 )facet nadal będzie niewzruszony to wtedy bym się martwiła.

stokrotko_s, wiele razy pisałam Ci na temat Twojego związku, pamiętam jak to u Was jest. No i co mogę powiedzieć, szczerze, kiedy masz zamiar się z nim rozstać? Jesteś z nim chyba ponad rok, od początku kiepsko z seksem, jak piszesz 5 miesięcy nawet nic nie mówiłaś o temacie, a on nawet ANI RAZU nie zainicjował seksu, to bardzo długo, dla mnie on ma jakiś poważny problem z tym. A Ty nie jesteś terapeutą. wiele razy mówiłaś mu, że odchodzisz, on niby miał się zmienić, ale się nie zmienił. Napisze więc Ci to: ON SIĘ NIE ZMIENI. Teraz Twój wybór co z tym zrobisz, ja bym wolała poszukać partnera, z którym bym była szczęśliwa, a nie partnera, który nie chce mnie dotknąć w łóżku, nawet z tego co pamiętam czułości w Waszym związku nie ma zbyt. Nie mogłabym być z kimś takim, a czy Ty będziesz to wybór należy do Ciebie. Ja doradzam rozstanie, nie widzę innego wyjścia w Twojej sytuacji, Twój facet jak widzę jest naprawdę niereformowalny pod tym względem i nic się tutaj nie zmieni, naprawdę. Pozdrawiam i dobranoc

P.S Co innego oczywiście sytuacje innych kobiet, np sosenka, gdzie coś tam, jakaś zmiana pomogła. No, ale u Ciebie już nic więcej nie da się zrobić, Twój facet praktycznie od początku związku nie chce seksu, próbowałaś wszystkiego i on tego nie zmienia, na wieść o tym, że odejdziesz też się nie zmienia. Przykro mi, ale z tego co widzę jak jest oziębły, tak pozostanie. Po co masz się męczyć dziewczyno? Dodatkowo przyzwyczaiłaś go już do tego, że niby mówiłaś mu, że zerwiesz z nim, ale nie zrywałaś. On jak widać się nie chce zmieniać i nie chce zmienić, więc szkoda Twoich nerwów i była z nim licząc, że mu się cudownie odmieni, a raczej tak nie będzie i szkoda Twojego czasu

Chciałam się też odnieść co pisała np inez11 na innej stronie. Inez11, rozumiem, że Tobie może wystarczać zabawa wibratorem czy masturbacja do zadowolenia, ale zrozum też, że są kobiety, którym to nie wystarcza (sądzę, że większość, bo seks to naturalna potrzeba u człowieka). Oczywiście, Tobie może wystaerczać masturbacja rozumiem to, ale innej osobie może nie wystarczyć. Mnie by nie wystarczyło, nie dlatego, że seks sprawia, że czuje się pożądana, tzn to pewnie też, to jest normalne, ale przede wszystkim w związku dla mnie seks też jest ważny. No i ten seks to nie jest dla mnie tylko orgazm, który jednym razem mogę mieć, a innego nie mieć, ale też emocje, miłość, poczucie, że jest tak blisko, po prostu takie wręcz romantyczne doznania (wiele mam z romantyczki). Tego mi nie zapewni masturbacja czy wibrator, może tylko wtedy na chwilę zaspokoić, ale nie zaspokoi tej ważniejszej potrzeby: bliskości, tego poczucia, że jest blisko, nie zapewni takich uniesień, gdy czasem np mam taki orgazm, że aż się rozpłaczę. Masturbacja mi tego nie da, no nie wiem jak to inaczej opisać, dla mnie to nie do podrobienia.Ogólnie też masturbacja nigdy nie kręci mnie tak jak mój partner, jednak tu jest drugi człowiek, to bardzo podnieca, a potem to, że jest we mnie, a masturbacja to dla mnie mały dodatek, namiastka i nic więcej.

No i nie muszę mieć seksu codziennie, ale gdybym miała partnera, który nie chce seksu wcale, to bym szybko się wymiksowała, nie mogłabym np jak stokrotka_s trwać w takim związku i czekać na "cud", szkoda czasu jak pisałam Na szczęście nie mam z tym problemu z partnerem, nie mieszkamy jeszcze razem, więc wiem, że to różnie bywa, ale mimo wszystko 5 lat już jesteśmy razem i coś mogę powiedzieć, a nasza ochota na seks,  na szczęście nie zmalała No i ogólnie rozmawiamy ze sobą, więc nawet jeśli tu byłby jakiś problem, to na pewno nie zbywalibyśmy siebie wymówkami. To nic miłego na pewno słyszeć wymówki, zamiast usłyszeć od partnera szczery powód. Masturbować też się czasem masturbuję, ale seksu mi to nie potrafi zastąpić- a na pewno nie na dłuższą metę (bo na krótszą metę to tak) i cieszę się, że tak mocno na siebie działamy

Oczywiście, nie mówię, o sytuacjach typu choroba itp, bo gdyby partner byłby chory i dlatego nie byłoby seksu, to ok czekałabym, czasem byłaby masturbacja, ale zdrady na pewno nie, czekałabym po prostu ile by było trzeba i nie byłoby to takie frustrujące. Wtedy jest to dla mnie zrozumiałe i jasne, że wtedy można wytrzymać, w końcu wtedy wiemy, że partner chce, tylko nie może, więc inaczej się zapatrujemy. Gdyby jednak po prostu nie chciał i nie chciał nic z tym zrobić, olewał długo, to jeśli nic by się nie zmieniało, to nie widziałabym sensu związku dłużej, skoro partner nie kocha się ze mną i to nie z powodu choroby czy czegoś takiego, tylko po prostu ma gdzieś i nie ma ochoty nic z tym zrobić. Tak że zależy to od kontekstu też, wiadomo Mogłabym właśnie długo bez seksu wytrzymać, bo zwierzęciem nie jestem, umiem się powstrzymać, ale zależy od kontekstu, jak choroba- to tak na pewno bym długo wytrzymała, nie ma problemu, ale jeśli "nie bo nie" i zero rozmowy, to nie, bo wtedy związek się sypie, nie ma komunikacji, rozmowy i widać, że drugiej stronie już tak nie zależy, a skoro nie zależy, to ciężko, by związek przetrwał. Tak że nie chodzi o seks tylko, po prostu jeśli nie ma dialogu ogólnie, ktoś woli machnąć ręką i nazwać nimfomanką kogoś, zamiast popracować nad problemem, to taki związek może łatwo się posypać, bo jedna strona go nie udźwignie. Jeśli drugiej nie zależy, to po prostu szybko to upadnie.

BialaPierruszka fascynacja soba nie mija po pierwszym roku ona sie rozeija i rozkwita jeszce pierwszy rok to bardziej poznawanie siebie, co do wspolnego mieszkania na moim przykladzie sexu bylo wiecej ta swoboda i ogole tylko razem czesto tak jak pisalas sex w lazienxe kuchni czestciej i wogole. Cos jest dziwnego na rzeczy i tyle nawet jakby mial byc tylko raz na tydzien czy rzadziej ale zeby byl zeby bylo czuc i widac ze facet chce naprawde a nie tak. Jak sie tak bedzie ciagnelo to potem to obudzisz sie stwierdzisz ze masz 30 i malo sexu. Napewno trzrba jakos sie postarac cos naprawic ale jak nic nie pomaga i facet nie che rozmawiac czy wsolpracowac to nic z tego nie bedzie. Najgorsze jest to ze wlasnie nie jest na anty we wszystkim tylko zachowuje sie jak gdybynic  a tu zero. Sex jest potrzebny nawet jak zadko kiedy ale jednak.

No w tym chorym kraju ja z moją pensją minimalną miałabym z tym problem. Mamy dwie minimalne, więc jakoś da się to ciągnąć, choć nie jest lekko.

Akurat mój mąż jest bardzo przystojny, nie jest głupi i dobrze się z nim dogaduję na co dzień, także pudło Dla mnie ważniejsze od fajerwerków w łóżku jest to, abyśmy się dobrze porozumiewali, przyjaźnili, aby dawał mi oparcie na co dzień, był zaradny i potrafił zrobić i naprawić różne rzeczy w domu. Naprawdę, dla mnie to ma znaczenie.