Dziwny zwiazek - on mieszka z ex zona - Netkobiety.pl

Prawdziwa.  Rabanu nie robilam do tej pory, bo w sumie swieza sprawa ale oboje sie angazujemy coraz bardziej. Nie chce wyjsc na hetere, ktora kaze mu sie wyprowadzic od dziecka, bo to nie jest ok. Z drugiej strony jest dorosly, juz kiedys podjal decyzje o rozwodzie ze wszystkimi konsekwencjami i ten nagly powrot...bez sensu. Czuje sie jak swinia najbardziej wzgledem jego dziecka, ze jak jemu postawie warunek wyprowadzki, to ono ucierpi na tym.

anderstud - tak, widzialam wyrok.
Sytuacja zaczyna mnie przytlaczac, bo ja tez jestem po rozwodzie i nie wyobrazam sobie dzielic mieszkania z panem ex mezem. Dla mnie to absurd, ze to dla dobra dziecka, wedlug mnie byloby to mieszanie dziecku niepotrzebnie w glowie, ze raz mieszkamy razem, potem tata sie wyprowadza, potem wraca. Masz racje, nie mozna miec wszystkiego, nie da sie zjesc ciastka i miec ciastka. Niestety psychicznie nie czuje sie ok z takimi myslami. Jesli postawie sprawe na ostrzu noza, to czuje jakbym tamtemu dziecku cos zabierala, czuje sie jak "ta trzecia" a oboje jestesmy po rozwodach

Moim zdaniem facet głupa pali aż miło i z tym mieszkaniem razem wcale nie chodzi jedynie o dziecko.
I co, ta była żona tak się na to zgadza, że były mąż u niej mieszka? Nie przeszkadza jej ten układ,
nie zamierza życia sobie na nowo z kimś innym układać? Przecież żaden normalny facet nie zaakceptuje faktu,
że w jej domu cały czas pomieszkuje były mąż i nie ważne że dziecko czy co tam sobie jeszcze wymyśli.
Poza tym już o to pytałem, jak Ty to sobie wyobrażasz, że jak będzie wyglądała wasza najbliższa przyszłość?

Sytuacja faktycznie nieciekawa. Nie szlabym tak daleko w podejrzeniach ze Twoj facet Autorko zyje z exzona w cudownej sielance a Tobie wciska kity bo skoro razem wyjezdzacie i spedziliscie razem swieta to chyba ta kobieta ma raczej swiadomosc ze on mimo ze mieszka z nia to sie z kims spotyka. Nie sadze zeby byla az tak zdesperowana by majac ta wiedze goscic bylego z nadzieja na conieco i oferujac nie tylko dach nad glowa ale i sypialnie.Raczej zmusza sie do tego dla dobra dziecka. Predzej ciekawe jest jakie motywy kieruja Twoim facetem. Czy on rowniez utrzymuje ten dziwny stan naprawde z uwagi na dziecko czy moze ma cicha nadzieje na reanimacje tej relacji lub tez nie odcial sie mimo wszystko emocjonalnie od bylej zony i zyje w takim " rozkroku" pomiedzy wami dwiema.

Bardzo rozsądna postawa.Tak trzymać.
Tak czy siak : śmierdzi to na kilometr.

Jego żona wie o Tobie?

No wiec sytuacja wyglada tak, ze on u ex zony pomieszkje z dwoch powodow:
1. bo dziecko jest blisko - i to rozumiem. Tylko jak sie czlowiek rozwodzi to powinien miec jasnosc konsekwencji. To oznacza miedzy innymi, ze nie widzi sie swojego dziecka codziennie. Ja tak mam, opieka naprzemienna tydzien na tydzien, u mnie rozwod byl gdy dziecko mialo dwa lata wiec dla niego taki tryb to codziennosc. A dla mnie bardzo fajne jest to, ze dziecko wyraza sie o partnerce ojca, ze to "kobieta" taty, bo mieszka moj ex maz z partnerka prawie dwa lata i sie poukladalo. Dla mlodego czlowieka to codziennosc. Nie ma zazdrosci, wypowiada sie o niej albo cieplo albo neutralnie.
2. Zeby zaoszczedzic kase na zakup wlasnego mieszkania - bo tam dorzuca sie tylko do czynszu a normalnie za wynajem placilby 2 kola (ceny warszawskie). Ja juz dalam wyraz swojemu niezadowoleniu, no ale jak z tym dyskutowac. Jesli on chce kupic sobie mieszkanie, to na kogo ja wyjde, jesli kaze sie wyprowadzic od ex i oszczedzac dwa razy dluzej? Dla niego to szybsza droga do celu, dla mnie bezsenne noce.
Argumentow albo wiader zimnej wody na glowe mi trzeba!

Też się zgadzam i jeszcze dodam, że w najgorszej wersji możesz się wkrótce dowiedzieć, że jego ex jest z nim w ciąży i nie możecie się dłużej widywać.
W najlepszym wypadku porozmawiacie i coś ustalicie, ale jeśli to kilka miesięcy dopiero, to sama nie wiem, czy nie za wcześnie, żeby snuć wielkie plany. Zalezy oczywiście od was, ja tam po pół roku zamieszkałam razem a po 7 miesiącach się zaręczyłam, ale wiem, że ludzie mają inne tryby.
Inną opcją jest też to,że on mówi prawdę, ale jest tak uwikłany w tą dziwaczną sytuację, że jest przekonany, że to jedyne wyjście i ciężko będzie go przekonać, że nie, nie mieszka się z byłą żoną "dla dobra dziecka". Dla dobra dziecka się rozstaje i buduje dziecka odporność na zmiany życiowe.

A dla mnie sytuacja jest jasna. Facet jest gołodupcem. Nie stać go na samodzielne mieszkanie. Tkwi przy byłej żonie dopóki powoli nie przyzwyczai Autorki do tego, że ma zamieszkać u niej.
Hanna jeszcze nie jest na tyle zaangażowana, aby przestać przed nią grać zaradnego gościa. Autorko on Ciebie powoli osacza. Za kilka miesięcy będziesz miała w domu biednego misia. Przejmiesz od byłej żony matkowanie ukochanemu.

Znam ten schemat doskonale
Anderstud dobrze to wypunktował. Ekonomiczne uzasadnienie "oszczędzania" jest ŻADNE a dziecko jest przykrywką jego nieudacznictwa.
Hanno, przemyśl to proszę na chłodno.

Kobieto... wyjechać sobie raz w miesiącu na weekend, a położyć na stole pół dużej bańki, to są dwie oddzielne kwestie.
Co innego grać głupa przez pół roku czy tam nawet przez rok jaki to ja jestem ura bura i na co to mnie nie stać,
a co innego wyprowadzić się od byłej żony i zamieszkać na swoim, co zresztą widać na załączonym obrazku.
Może Ty przez swoje zaślepienie jeszcze tego nie widzisz, ale my tutaj, osoby zupełnie obce i postronne mamy inną optykę.
Założyłaś temat i dostałaś odpowiedzi. No akurat tak się niestety złożyło, że żadna Ci nie pasuje. Nic nowego, tutaj to norma.
Czekaj zatem dalej na rozwój wypadków i może już się zacznij powoli pakować, bo pewnie lada dzień nie jakieś tam mieszkanie,
tylko pałac twój Romeo wybuduje i Ciebie tam do niego zabierze. Piszą Ci ludzie, że te jego bujdy nawet kupy nie chcą się trzymać,
a Ty dalej swoje, że stać go stać. No to jak stać, to w czym jest właściwie problem? W jakim celu został założony ten wątek?
Czekasz aż ktoś przyjdzie i napisze - nic się nie martw, miałam tak samo, ale byłam cierpliwa i wszystko się ułożyło tak jak chciałam?
No to już w tej chwili mogę Ci obiecać, że nic takiego nie nastąpi, nikt nie przyjdzie i nie napisze. Prędzej Ty tu przyjdziesz z nowym tematem:
Mój narzeczony wziął ode mnie pieniądze na zakup mieszkania i zniknął. Pomocy co mam teraz zrobić. Czy ktoś tak miał?

He he a wiesz co znaczy słowo "osacza"?

Jak zejdzie byłej żonie z garnuszka, to nawet raz na weekend (50% płatny) nie pojedziecie Po stołowaniu na mieście też zostanie wspomnienie.
Oblicz dziewczyno mniej więcej ile na wyjścia/wyjazdy wydaje Twój men miesięcznie i odpowiedz SOBIE SAMEJ czy to wystarczy na samodzielne życie. Dodaj do tego możliwość zaciągania przez niego kredytów na "inwestycję" w Ciebie i zrób rachunek ...........sumienia.

Katarzyna, wow, co za historia.

Powiem Ci tak - ja osobiście nie znam nikogo w podobnej sytuacji, sam nigdy bym się zgodził na podobny układ
i w życiu bym nie zaakceptował sytuacji, żeby moja partnerka pomieszkiwała kątem u swojego byłego faceta.
Co ja bym zrobił na twoim miejscu? Zaproponowałbym wspólne zamieszkanie i odkładanie sobie na ten wkład, czemu nie.
Poczekałbym spokojnie do wyznaczonego terminu kupna nowego lokum, aż sprawa rozwiąże się sama i po temacie.
Niestety obawiam się, że w twoim przypadku spotkasz się z oporem i wymyślaniem durnych wymówek, takich jak chęć bycia przy dziecku...
Niestety obawiam się, że dorośli ludzie powinni brać takie rzeczy pod uwagę, podejmując decyzje o rozwodzie czy wejściu w nowy związek.
Niestety obawiam się, że będziesz musiała panu przypomnieć, że kiedy go poznałaś, to nie było mowy o mieszkaniu z byłą żoną,
ani ze względu na dziecko, ani z jakiegokolwiek innego powodu oraz wyznaczyć mu nieprzekraczalny termin ogarnięcia swoich spraw.
Niestety obawiam się, że zabraknie Ci odwagi i to tak będzie sobie trwało takie w sumie nie wiadomo co przez kolejne miesiące albo i lata...
Mamy połowę lutego, a temat założyłaś na początku stycznia. Zaraz miną dwa miesiące jak wałkujemy ten motyw i co się przez ten czas zmieniło?
Ja tam nie chcę nic mówić, ale przez następne dwa też się nic nie zmieni, ani przez następne dwa i wkrótce tak minie pół roku, a potem rok.
Nie szkoda Ci? Wiesz ile może się w twoim życiu wydarzyć fajnych rzeczy przez rok czasu? Wolisz tkwić w marazmie i czekać na cholera wie co?
No to co ja Ci mogę jeszcze powiedzieć... Pozostaje tylko życzyć powodzenia

Dziwna sytuacja, na pewno nie jest to standardowe zachowanie. Jeśli myślicie o poważnym, długotrwałym związku to niech wybiera...albo mieszkanie z żoną albo związek z Tobą...trudno...

Tylko żeby się nie okazało , że skończy się jak u katarzyny30k
On przyjmie Jej propozycję (może na to właśnie czeka), wprowadzi się do niej, Ona go będzie opierała, sprzątała, gotowała, robiła zakupu itp a On po pracy i tak pierwsze kroki skieruje do tamtego domu, bo tam przecież dziecko czeka ...... Zresztą jak pisała wcześniej autorka "Po rozwodzie wyprowadzil sie z domu. Potem wrocil, podobno z powodu tesknoty za dzieckiem." Zważywszy , że autorka sama ma dziecko to chyba nie jest najlepszy pomysł , sprowadzac teraz faceta do domu jak On taki niepewny jest. Propozycja, aby zamieszkał u niej i Jej kosztem oszczędzał na swoje przyszłe lokum, może spowodować , że autorka wpadnie z deszczu pod rynnę.

Spokojnie dziewczęta, bez paniki
Nikt nie mówi, że ma sobie od razu brać na garba biednego misia. Na razie ma mu to tylko zaproponować i słuchać uważnie tego co powie.
Stawiam dolary przeciwko orzechom, że zacznie się migać, kluczyć i wymyślać. Jestem tego niemal na 100% pewien. Ale w razie gdyby...
Ale w razie gdyby jednak się zgodził, to autorka do końca miesiąca zdąży to wszystko jeszcze sobie na spokojnie dwa razy przemyśleć,
no i z tych przemyśleń jej wyjdzie, że lepszym rozwiązaniem dla nich obojga, przynajmniej na razie, będzie coś większego razem wynająć.
W ten to oto prosty sposób oboje będą "u siebie", oboje będą mogli w dowolnym momencie podziękować, spakować się i wyjść,
oboje będą ponosić takie same koszty, z tym że autorka swoją część będzie mogła pokryć z wynajmu komuś jej własnego mieszkania,
facet ma dach nad głową, dziewczynę przy sobie i nie musi bulić nie wiadomo ile, może sobie dalej z spokoju odkładać na swoje...
Myślę że takie rozwiązanie tej sytuacji byłoby idealne, pozostaje tylko kwestia dogadania detali. No bo co innego może mu zaproponować?
Żądanie natychmiastowej wyprowadzki od żony i zamieszkania sobie gdzieś, bo mi się taka sytuacja nie podoba i tak nie może być,
to szczerze mówiąc sam bym chyba parsknął śmiechem, gdybym takie coś usłyszał od laski, którą znam miesiąc czasu czy tam dwa.
Prawdopodobnie już więcej bym jej nie zobaczył, a raczej na pewno, no ale autorka nie chce go rzucić i co mam jej zrobić jak się uparła

A chociażby tu;

No i Święta spędza u Hanny, więc nie ukrywa tego związku. Dlatego właśnie się upieram, że uczucie między nim a ex żoną to "wyschnięta rzeka" a powód jego pomieszkiwania/waletowania u byłej małżonki jest li tylko ekonomiczny. A wrażenie jakie odnosi Autorka, jest dokładnie takie, jakie ma być, czyli różne od stanu faktycznego.

Powtarzać się więcej nie będę. Zdanie moje w tej sprawie jest znane a wyłuszczyłam je na podstawie dwóch konkretnych przypadków jakie znam oraz moich osobistych doświadczeń.
A miałam je analogiczne (kalka niemal) jak te żony wybranka Hanny.
Mój małżonek wprowadził się po kilku miesiącach do mnie i dzieci po tym, jak JA WYPROWADZIŁAM się z naszego domu!
Dlaczego go wpuściłam?
Bo zadłużył dom i nie miał gdzie żyć a JEST OJCEM MOICH DZIECI. Pozwoliłam mu więc u mnie "przewaletować" dopóki nie stanął na nogi tzn. sprzedaliśmy dom i z części tych środków kupił sobie mieszkanie. Ot i cała tajemnica.
On zawsze na etaciku, spokojnie, na luzie, bez nerwów a ja szarpałam się o podwyższenie standardu życia. Byłam robotem wieloczynnościowym, bo ex do podstawowych czynności społeczno- rodzinnych się nie zniżał. Kiedy kupiłam dom nad jeziorem, to nawet nie pojechał ze mną i z dziećmi tam na wakacje bo....... on nie lubi wsi

Przypomnę tylko, że partner Autorki nawet połowy nieruchomości nie ma! Nie posiada NIC!

Za prawdę powiadam Ci Autorko; jeśli uwolnisz byłą żonę od przymusowego lokatora, będzie Ci to zapisane

Mój ex wrócił do ex-zony niby tylko mieszkać, bo nie miał gdzie się podziać, ale podał powód że strasznie tęskni za dziećmi (po naszym rozstaniu) i sypiali ze sobą od czasu do czasu. Wiem, bo potem rozmawialiśmy.

Wydaje mi się że faceci są tacy, że gdy NAPRAWDĘ NIE CHCĄ JUŻ BYĆ Z JAKĄŚ KOBIETĄ to zrobią wszystko, żeby już z nią nie mieszkać, nie spotykać jej rano przy śniadaniu, nie mijać jej wieczorem w drodze do prysznica, nie mieć z nią wspólnych spraw jak rachunki, naprawa dachu, wredny sąsiad czy odśnieżanie albo koszenie trawy (takie sprawy BARDZO wiążą).

A on chce mieć to wszystko z nią wspólne!

Gdyby naprawdę oszczędzał, a nie chciał wynajmować całego mieszkania za 2 tys zł, to wynająłby chociaż pokój. Ale nawet nie, to tak idiotyczny powód, do cholery... Przecież po prostu wziąłby kredyt. Na pewno ma zdolność kredytową przy tak wysokich zarobkach jak piszesz. I to co teraz oszczędza co miesiąc po prostu spłacałby jako ratę kredytu. Bo za gotówkę nie kupi - ile musiałby mieszkać u żonki?

Faceci są prości. Mieszka z tą kobietą bo chce z nią mieszkać.

jestem szalenie ciekawa jak on zareaguje kiedy powiesz, że już masz tej sytuacji dość i odchodzisz. w marcu to będzie po pół roku waszej znajomości, moim zdaniem to taki czas ze facet powinien juz wiedziec czy chce się w związek z tobą angażować, a i ty masz prawo oczekiwać jakiś postanowień.

Hanno, trzymam zatem kciuki za Ciebie i daj znać co jakiś czas

On wie, ze jest to zrodlem mojej frustracji. Juz mu to uswiadomilam. Powiedzialam, ze jesli jego priorytetem jest bycie blisko dziecka oraz oszczednosci to ja musze sie w tej relacji wycofac, bo w obecnym ukladzie nie ma dla mnie miejsca. I ze unikanie tematu nie sprawi, ze problem zniknie. Przerzucilam pilke w jego strone. Powiedzialam zeby przemyslal czego chce i podjal jakas decyzje. Tylko ile ja mam tak czekac? Bo nie podalam mu zadnego terminu a nie chce mi sie walkowac tego tematu za kazdym razem gdy sie widzimy. Nie bede sie w nieskonczonosc tym zadreczac, daleko mi do takiego masochizmu. Dlatego po powrocie zamierzam ostatecznie sie rozmowic. Nie bede oczekiwac jak na wyrok, znam swoja wartosc i moze nie jestem jakos bardzo zyciowo doswiadczona, ale wiem ze mozna miec inny zwiazek, ktory funkcjonuje na "normalych" zasadach. Tez czuje, ze szkoda i jest mi zal, ale nie mam ochoty czuc sie jak czyjas kochanka, chociaz oboje jestesmy po rozwodach. Ja widze, ze jemu na mnie zalezy, ze ciagnie go do mnie tak samo jak mnie do niego, no ale obawiam sie ze to nie wystarczy. Coz, czas pokaze. Za mniej wiecej trzy tygodnie bede wiedziec czy wracam do bycia singlem czy jednak moj luby wezmie sie za sprawe.

Ja też mam dziecko. Moja obecna partnerka również ma, dwójkę nawet. Moja była żona ma dzieci, ze mną i z poprzedniego związku,
oraz obecny partner mojej byłej żony (wszyscy nadążają?) ma dziecko. Cała nasza czwórka ma jakieś dzieci i wszyscy jakoś razem żyją.
Razem nie w sensie, że pod jednym dachem wszyscy, tylko każdy z dzieckiem ma kogoś z dzieckiem i o ile naturalne są jakieś tam obawy,
o tyle ten dzień musi kiedyś nadejść, że w życiu naszych dzieci pojawiają się nowi partnerzy rodziców, a dla dziecka to jest całkiem obojętne
czy to się stanie dzisiaj, czy za miesiąc, czy za pół roku albo rok. Dla niego to i tak będzie nowa sytuacja z którą jakoś musi sobie poradzić.
I tyle. Nie ma co tego tak demonizować, zwłaszcza w sytuacji, gdy jak podają statystyki, obecnie w Polsce niemal co drugie małżeństwo się rozpada.
Także tutaj, to naprawdę nie ma żadnej różnicy dla dzieciaka, kiedy w waszym domu pojawi się nowy facet. To po pierwsze primo.

Po drugie primo jak tak Ciebie czytam, to coraz lepiej widzę, że nie jesteś biedną sierotką, tylko ogarniętą babką kutą na cztery łapy,
więc nawet jeśli ten koleś się zgodzi z Tobą zamieszkać (oczywiście nadal ani trochę w to nie wierzę) bez trudu coś wymyślisz, żeby się z tego wykręcić.
Nie chodzi o to, że masz go wziąć na garnuszek, tylko o to co on Ci powie, kiedy usłyszy taką propozycję. Zawsze możesz powiedzieć - żartowałam!

Po trzecie primo, jeśli mu teraz powiesz - słuchaj Kazik, nie może tak być, że ty mieszkasz u swojej byłej, nie podoba mi się to i masz to zmienić...
to on z łatwością odbije piłeczkę i Tobie powie - słuchaj Jadzia, nie będzie tak, że ty po dwóch miesiącach znajomości mówisz mi jak mam żyć, helloł...

No i co wtedy?

Co do dzieci to oczywiscie, kiedys nadejdzie ten dzien. Ale dla mnie on jeszcze nie nadszedl. Jesli przedstawie mojemu dziecku mojego partnera, to chce byc przekonana, ze wlasnie tego konkretnego czlowieka chce przedstawic. Czyli dla mnie musi uplynac jeszcze toche czasu, zeby sie za chwile nie okazalo, ze to niewypal. Rozumiesz o co mi chodzi? Gosciu wprowadzi sie do mnie, moje dziecko sie przyzwyczai do jego obecnosci a potem sie jemu odwidzi, temu misiu, bo stwierdzi ze jednak za bardzo teskni za swoim, ktorego teraz ma na co dzien. Nie chce mieszac w glowie dzieciakowi. Staram sie do tego podchodzic rozsadnie, tak zeby obylo sie bez ofiar po obu stronach.
Dla mnie logiczna kolejnosc zdarzen jest taka, ze on idzie na swoje (w tej chwili wynajmowane, na swoje w sensie ze nie u bylej), ustala z ex jak sie dziela opieka nad dzieckiem. Wtedy i jego dziecko przywyknie do tego, ze tata juz nie mieszka z mama, a i sam zainteresowany przyzwyczai sie do sytuacji, ze nie zawsze ma dziecko przy sobie. Bo takie sa konsekwencje rozwodu. Niestety. Ewentualnie pozniej gdybysmy byli nadal razem, moznaby pomyslec o wspolnym mieszkaniu, czy to wynajeciu czegos razem, moze w dalszej perspektywie o zakupie.

Jesli mu teraz powiem - to bedzie juz prawie pol roku od chwili gdy jestesmy razem a nie dwa miesiace. Sadze, ze to dobry czas na to zeby zobaczyc, czy jest ludziom razem po drodze czy nie. Jesli jemu jest ze mna po drodze ale pileczka zostanie odbita i on zechce zachowac status quo - no coz - moze troche sobie poplacze, moze bede miala tygodniowego dola, moze zjem cale opakowanie lodow albo pojde na miasto i sie upije w barze. Opcji jest kilka. No ale na litosc boska, ja nie bede doroslemu czlowiekowi przez kolejne miesiace tlumaczyc, dlaczego obecna sytuacja jest chora i przekonywac go do swoich racji a on bedzie potakiwal jak ten piesek samochodowy a nie zrobi nic. Po prostu sie pozegnam i tyle.

A rozkminiam, poniewaz to naprawde fajna relacja i az zal przekreslac. No ale ja nie moge dzialac za druga osobe. Ja mam swoje sprawy poukladane, z eksem nie wchodzimy sobie w droge, komunikacja w sprawie dziecka przebiega bardzo dobrze, potrafimy sie dogadac a jednoczesnie kazde z nas zyje swoim zyciem. Widujemy sie rzadko pomimo tego, ze mieszkamy w miare blisko. Czasem ogarniemy cos we trojke z dzieckiem, spacer, plac zabaw, obiad. To tez sie zdarza. Ale moje dziecko wie, ze nie jestesmy razem. I taki uklad jest zdrowy dla wszystkich. Nie wiem, moze ja jestem jakas dziwna ale od doroslego czlowieka, ktory kiedys podjal decyzje od rozstaniu z zona oczekuje, ze bedzie umial sie zmierzyc z konsekwencjami tej decyzji a nie robienia z siebie biednego misia z mokrym noskiem, mowiacego no ale co ja moge. A jesli nie umie, nie chce, nie moze czy co tam jeszcze mozna tutaj wstawic, to trudno. Szkoda, ale trudno.

Autorko, na Twoim miejscu zrobiłabym tak, żeby ten wyjazd był spełnieniem jego marzeń, żadnego zrzędzenia, ględzenia, kłótni (skoro on już doskonale zna Twoje stanowisko), a po powrocie obwieściłabym mu swoją decyzję. Może wtedy sie ocknie, mając wciąż w głowie Wasz urlop? W końcu pół roku razem, jesteście dojrzałymi ludźmi, w sumie moglibyście zamieszkać razem. Nie jest powiedziane że on musi się wyprowadzać i mieszkać sam w imię górnolotnej idei, żeby tylko nie mieszać z żoną. Może mieszkać z Tobą.

No ale tak w życiu nie ma, że sobie możemy kogoś potestować i kiedy już uznamy, że upłynęło wystarczająco dużo czasu...
Dopóki nie zamieszkacie razem, ale tak na serio, a nie na weekend czy tam tydzień, to nigdy nie minie wystarczająco dużo czasu.
Rozumiesz o co mi chodzi? Mieszkając osobno nie jesteście w stanie sprawdzić się w akcji na tyle, żeby stwierdzić cokolwiek,
bo prawdziwym testem dopasowania dwóch osób jest życie obok siebie na co dzień. Możecie kolejne pół roku czy nawet rok
bujać się tak jak do tej pory i to w kwestii zasadniczej zupełnie niczego nie zmienia, bo nadal nie wiecie o życiu razem nic.
Więc w sumie nie ma żadnej różnicy czy zamieszkacie ze sobą po miesiącu, po pół roku, czy po roku, bo tak czy siak czy owak
w każdym jednym wariancie może się okazać, że temu misiu z dnia na dzień się w dupce odwróci, podwinie ogon i da dyla.
Albo sama go pogonisz, bo mu będą nogi śmierdziały (powód można sobie wpisać dowolny) i dziecka przed tym nie uchronisz, no bo jak.
Zawsze będzie ryzyko, czy z tym typiarzem, czy z jakimś innym, czy po roku znajomości, czy po dwóch latach, że mieszkanie razem nie wypali.
To jest jedna sprawa.
Druga sprawa natomiast, hmm... nie jest przypadkiem tak, że Ty sama tego nie chcesz, bo nie wiem, lubisz swoje życie i nie chcesz nic zmieniać,
a wkurza Ciebie tylko to, że Pan Ładny jest za blisko swej małżonki, bo jesteś zwyczajnie zazdrosna? Spoko, ja też bym był, ale nie jest tak?
Że tak naprawdę, to ani przez chwilę nie zakładałaś wspólnego z nim zamieszkania gdziekolwiek, byle tylko wyniósł się od niej? Co? Gadaj

Nie, nie jest tak. Oczywiscie wkurza mnie, ze buja sie caly czas wokol eks zony. Kogo by to nie wkurzalo? Z checia bym z nim zamieszkala za jakis czas. Tylko ja chce zobaczyc, ze to jest czlowiek gotowy do dzialania a nie cieple kluchy. Ja jestem kobieta czynu. Mowie a, to potem mowie tez b. I bylabym gotowa zmienic swoje zycie. Oczywiscie nie z dnia na dzien, o czym pisalam powyzej. No ale tak serio, Anderstud, czy ja musze temu misiu tlumaczyc jak krowie na rowie albo dawac klucze od swojego mieszkania, bo jesli ja nic nie zrobie to on bedzie tak sobie tkwil na wieki wiekow amen? I owszem, lubie swoje zycie, z nim lubie je jeszcze bardziej i chetnie bede to rozwijac dalej. Ale nie bede nianczyc doroslego goscia, do nianczenia mam dziecie wlasne

No to wiemy co powie i wszystko jasne. Nie chcę się nad Tobą znęcać, ale czy ja Tobie już w styczniu nie mówiłem, że tak to się skończy?
Goń leszcza na drzewo i nawet nie czytaj tych jego grafomańskich wypocin, bo ani grama prawdy w tym nie ma. I nigdy nie było.
Dobrze wiesz, że on nigdy ani przez moment nie myślał poważnie o wyprowadzce od żony
i nie chodzi wcale o żadną niezależność, ani o brak środków, ani o dziecko, ani o nic innego.
Ten facet to jest krętacz pospolity i będzie w nieskończoność wyszukiwał przeszkody, a kiedy skończą mu się argumenty,
to nawet aktualna sytuacja polityczna w Południowej Republice Konga będzie dla niego dobrym pretekstem, żeby się wykręcić.
Tak naprawdę powód, jakikolwiek by on nie był, to jest pomijalny detal. Jeśli ktoś chce, znajdzie sposób. Jeśli nie chce, znajdzie powód.
Głowa do góry, cycki do przodu i żyje się dalej.