Mój mąż mnie chyba nie kocha ;( - Netkobiety.pl

Kurcze,trudna sytuacjia.A nie masz żadnych przyjaciół i rodziny (oprócz rodziców),którzy by Ci pomogli po przyjezdzie do PL?
(ale na to też trzeba pieniądze) ;/ Może spróbuj z nim po prostu porozmawiać,czemu Cię tak traktuje.A może czuje się zaniedbywany odkąd straciłaś rodziców,chociaż nie powinien.Po prostu usiądz i z nim szczerze porozmawiaj. Zapytaj czy jeszcze kocha Ciebie i córeczkę i czy mu na was zależy.A może...ale to tylko moje przypuszczenie.A może on w komputerze szuka czegoś innego niż gry,skoro siedzi przy nim w nocy,gdy śpisz.Ale mam nadzieję,że się mylę i że jeszcze się ułoży.I tego Ci życzę,bo wiem że Ci ciężko skoro nadal kochasz.Pozdrawiam

Rzeczywiście nie jest dobrze,a jak nie jesteście pokłóceni to jak się zachowuje wobec Ciebie i córeczki?ignoruje was wtedy?Hm...zastanawiam się nad powodem.Może powiedziałaś lub zrobiłaś coś,co go zabolało ?

Bardzo ci współczuję. Ciężka sytuacja. Spróbuj jeszcze raz z nim pogadać. Powiedz mu że jest ci przykro, zapytaj dlaczego cię tak traktuje. Pomyśl czy nie masz kogoś u kogo mogła byś na razie zamieszkać( w Polsce).

Prubuje cały czas z nim gadac nic nie pomaga zachowuje sie tak jak by mnie nie było. Zaczeło to sie od lutego ja tylko mu powiedziałam własnie o tej Polsce i tak do dzisiejszego dna. Jeszcze zanim przyjechał do nas jego kuzyn to gadaliśmy normalnie zrobiliśmy małą imprezke wszystko było ok rozmawiał wiecej niż zwykle zemną , wyszłam tylko do toalety i jak przyszłam to juz do dzisiejszego dnia ani słowa ;/ jak bym nie istniała dla niego jak powietrze. Na początku myślałam ze może kuzyn coś mu nagadał ale przecierz mąż nie ma 5 lat wie jak jest . Możliwe zeby kuzyna sie posłuchał . Kuzyn normalnie zemną gada a mój mąż niestety nie

Czytając wpisy myślę że masz duży problem. Obecnie też borykam się z kryzysem ale zupełnie z innego powodu. Myślę że powinnaś doprowadzić do KONKRETNEJ rozmowy. Sprawdź co twój maż nocami robi przed komputerem, może pozmawiaj a kuzynem, może nagadał coś głupiego. Uważam że nie wytrzymasz długo w takim zawieszeniu, bo ile można. Czy tam na miejscu nie możesz poprosić jakieś instytucji o pomoc, pamiętam że język jest blokadą. A może masz jaką daleką rodzinę w Polsce. Wiem jak to jest bez rodziców ( też jestem w tej sytuacji). A może mąż na coś choruje? Pisałaś że teść jest w szpitalu? Bardzo bym chciała ci coś doradzić,pomóc jakoś.  Masz dziecko i musisz coś zrobić. Powodzenia. Daj znać jak tam sprawy.

martyna1007  po co z nim jesteś? Gdybyś za niego wyszła to czy zdajesz sobie sprawę z tego jak byś miała przechlapane? Chcesz tego? Nie sądzę żeby On się zmienił, przykre to jest co piszesz i w zwiazku z tym powinnaś podjąć konkretne kroki.

własnie tak zrobie kochana.... dzisiaj sobie wszystko przemyslałam i stwierdzilam ze ten wyjazd bedzie sprawdzianem.. jesli nie zmieni sie w stosunku do mnie bedziemy musieli sie rozstac..
p.s tak masz racje, boje sie byc sama....

Widocznie Rivka potrzebowała rady,a teraz ma nas gdzieś.Przeczyta kto co napisał,a potem nawet dziękuję głupiego nie powie,nie mówiąc już o napisaniu jak dalej toczy się sytuacja ;/ czy warto komuś doradzac,skoro on ma Cię potem gdzieś? ;/

P.s przepraszam za byc może nadmierną szczerośc,ale taka jest prawda niestety ;/

To trudne sytułacje ... różne .. w pierwszej kobieta jest totalnie uzależniona od faceta w drugiej niekoniecznie .... w pierwszej facet oczekuje tego aby kobieta totalnie była mu oddana ... oczekuje dowodu oddania ... niemal że oddania niewolniczego ... chcialby zeby niezależnie od tego co zrobi kobieta zawsze była mu wdzieczna mu za to co dla niej zrobił ... i zapewne pod czas kłutni kobieta stara sie wypowiedziec własne zdanie co napewno doprowadza go do szału ... w drugiej sytułacji to dziwne dosyc bo skoro facet rozwija skrzydla przy kobiecie to raczej powinine byc szczesliwy z nią ... a jednak ... możliwe ze poczuł wiatr w żaglach i czuje sie teraz krępowany ... czuje ze móglby wiecej niż do tej pory i nie wie jeszcze jak to zrobić ... w obu przypadkach mężczyzni przechodza dosc skomplikowane zaburzenia emocjonalne w gruncie rzeczy sama miłosc jest dosc silnym zaburzeniem emocjonalnym które czasem może wpływac na ludzi bardzo zle ... Decyzja zawsze jest prostrza z perspektywy obserwatora ... albo czarne albo białe ... wprost trzeba zapytac .. Jestesmy razem lub nie jestesmy niezaleznie od tego czy mamy gdzie wrocic czy nie nie mozna dac sie zniewalac komus kto oferuje nam codzienne dreczenia psychiczne ... wyzwiska obelgi i ponizanie kogos kto z nami zyje codziennie wiedzac ze ten ktos jest bezbronny wobec nas to nic innego jak znecanie sie nad czyjas psychika ... Pozdrawiam

Boshe głupie gadanie . Jak miałam odpisać jak mi neta wyłączył ?? neta mam przez modem ,wystarczy wyjąć wtyczkę i po necie. Jeździł z nią do pracy przez całe dni nie miałam neta. a jak by mi coś zrobił to też byś pisała takie teksty??
Bez neta nic nie napisze.
A co do mojego tematu udaje że mu przykro , chodzi smutny , nic nie gada ale dalej mnie olewa . Co prawda już na razie nie wyzywa , jak coś się jego spytam przemilczy. Ostatnio pytam się jego czy mnie jeszcze kocha?? czy zależy mu na nas ?? czy jest sens jeszcze coś naprawiać?? oczywiście nie dostałam odpowiedzi . Nic nie idzie w dobrą stronę i dalej nie wiem co mam robić. Jak mu powiedziałam ze chce rozwodu , że mam dosyć jego takiego traktowania mnie i córki to zaczął mi mówić ze on sobie coś zrobi . Boje się że jak naprawdę  tak będzie to będę miała go na sumieniu. Nie chce powiedzieć czy kocha czy zależy mu zachowuje się obojętnie w stosunku do mnie i  córki  ale wali takie groźby

Coś mi się wydaje,że on was kocha tylko nie radzi sobie z tym wszystkim, jest przepracowany, może ma kłopoty  w pracy albo ze zdrowiem - faceci wtedy tak się zachowują czasem, Może on ma depresję?

Co prawda mówi że nas kocha , ale przez jego zachowanie przestałam mu wierzyć najpierw powie że nas kocha a potem z nie wiadomo z jakiego powodu wyzwie nas , jak pytam o co mu kur.... znowu chodzi to mi odpowie o gówno i koniec tematu. 

Tutaj masz racje muszę coś z tym zrobić bo ta sytuacja jest do nie zniesienia. Nigdy nie wyobrażałam sobie że wyląduje z dzieckiem w domu samotnej matki będąc zameldowanym na mieszkaniu rodziców gdzie teraz mieszka siostra z rodziną. Ona chce mnie wziąść tylko na 3 miesiące ale chyba też mam prawo tam być kiedy jestem zameldowana, ale ja głupia i nie chce jej robić problemów z prawem i nie patrze na to że ona mi robi problemy. Jak narazie od 2 dni nie słyszę od męża wyzwisk czy czy wo gule jakiegokolwiek słowa tak jak by go nie było ;/ Tak myślałam jego ojciec teraz w wariatkowie siedzi , może to jakoś idzie genetycznie i ze zdrowego faceta robi się przygłup??  Nie wiem już co mam myśleć na ten temat

Dziewczyno podziwiam Cie, ze tak dlugo to znosisz, moj byly bardzo podobnie sie zachowywal jak twoj i ja tego nie wytrzymalam i odeszlam.Duzo mi pomoglo panstwo Niemieckie (mieszkam rowniez w Niemczech), moze Ty rowniez mialabys szanse zeby Ci pomogli, nie wiem na jakich zasadach przebywasz w Niemczech.
Tkwienie w takim zwiazku rowniez moze sie odbic negatywnie na dziecku i musisz miec to na uwadze,nie daj soba tak pomiatac zrob cos z tym.

Jestem na papierach w Niemczech. Mam 5 lat pozwolenia na pobyt. ale co z tego jak ja mieszkam tu 3 lata a nie wiem gdzie się poruszać bo siedzę sama jak palec z dzieckiem 24 godziny na dobę. Tyle co wyjdę z córką pod blok żeby trochę się pobawiła. Pytałam tu Polskich koleżanek czy mi pomogą iść do jakiś biur , pozałatwiać co kol wiek  , dowiedzieć się co mi się tutaj należy po rozwodzie bo widzą co się dzieje itd odpowiedź była nie my ci w niczym nie pomożemy bo my się nie chcemy wpieprzać w nie swoje sprawy , a po drugie jeżeli wiedziałaś ze nie znasz języka to po co się pchałaś w obcy kraj ^^  i tutaj może i mają racje ale w tedy tak nie myślałam myślałam tylko o tym żeby dziecko miało pełną rodzinę ,  żeby było przy ojcu i matce. Chciałam dobrze a mam źle , a teraz nie mam do czego wracać zostało mi chyba  się już męczyć w tym chorym patologicznym związku ;(

Ja miałam identyczną sytuacje normalnie jak bym czytała swój post też po urodzeniu odeszła mi chętka na sex dziecko ma teraz 5 lat a ja przez ten czas doszłam może ze 2 razy większość była udawana . No ale mi nie o sex chodzi bo gdyby mi na nim zależało to podejrzewam ze już bym dawno z nim nie była. Trochę u mnie była inna sytuacja on mi nie powiedział żebym mu zrobiła loda tylko jak już wyczaił ze mi się nie chce to powiedział ze mi da na spodnie albo na buty za sex , Normalnie mnie sparaliżowało nie mogłam słowa wykrztusić z siebie  tyle tylko co się popłakałam. A co najbardziej mnie boli że popłakałam się przy nim on to widział i zaczął eis śmiać. Ja z płaczem poszłam do pokoju córki i 2 noce z nią spałam bo po 2 nocach mnie przeprosił a ja głupia idiotka mu wybaczyłam a mogłam już w tedy odejść od niego wiedziałam jak mnie traktuje. A teraz im dużej w tym związku to coraz ciężej

Musisz poszukac pomocy fachowej, psychologa.Ja mieszkam w Szkocji i nie mam pojecia jak masz go szukac, jakie masz prawa itd.Idz do jakiejkolwiek instytucji np Polskiego kosciola i popros o pomoc, moze uda sie zalatwic tlumacza i powiedz o swoim problemie osobie kompetetnej.Wiem jedno napewno, tkwisz w przemocy od tak dawna i jestes juz przez meza yak uzalezniona ze sama sobie nie poradzisz.Jesli mi nie wierzysz wejdz na jakakolwiek strone o przemocy psychicznej i jej skutkach nawet odwleczonych w czasie i najbardziej chodzi mi o twoje dziecko.Musisz wszystko zaplanowac nie robic nic pochopnie i napewno nie zdradzac mezowi swoich planow a swoje robic pod kontrola psychologa.Tez myslalam ze nie mam wyjscia i tkwilam wraz z synami w takim toksycznym zwiazku.W karzdym panstwie jest pomoc dla ofiar przemocy jakies domy samotnej matki itp.Teraz cie to przeraza i tak bedzie jakis czas bo sama od dawna nie podejmujes decyzji o niczym nie stanowisz.Zyjesz jego zyciem i pod niego.Uwierz, to prowadzi do samounicestwienia, corki rowniez bo ma zle wzorce.Nie dociekaj dlaczego twoj maz tak postepuje nie wierz w jego zmiany mysl wylacznie o dziecku i sobie. to sa chore uczucia.Pomysl ze umiera nagle i tez nie masz gdzie wrocic dalej nie znasz jezyka i nie masz na kogo liczyc.Idz w kierunku samodzielnosci by nie byc od nikogo zalezna.To trudne na poczatku ale mozliwe i ja jestem tego przykladem.Chetnie wespre cie rozmowa i radami bo mam to za soba.Powodzenia

witajcie ,ja juz sama nie wiem co mam myslec,jestem w zwiazku juz 3 lata,jakos moj facet sie nie kwapił zeby mi sie oswiadczyc wiec niby w zartach ja to zrobiłam,on sie usmiechnał i powiedzial ze jemu bylo wstyd bo nie stac go na pierscionek,wiec niby wszystko było ok do czasu dopóki nie zaczełam nalegac na pierscionek,nie wymagam takiego z brylantami ,twierdzi ze nie ma kasy ze wesele i obraczki plus pierscionek to wyjdzie 4 tys, i tak mysle ze cos mi sie poprzestawiało przeciez to facet powinien sie oswiadczyc i to w jego intersie powinno byc a nie w moim,zdenerwowałam sie i cofnełam oswiadczyny powiedzialam ze ma sobie głowy kasa nie zawracac.powiedzcie czy mam racje?aktualnie nie rozmawiamy ze soba a on tez nie przejwia checi rozmowy,chyba mu tak dobrze

Wciążznadzieja uważam, ze musisz zacząć walczyć! Jesteś wartościową kobietą i nie pozwól sobie wmawiać, ze jest inaczej. Wyobrażam sobie jak strasznie musisz się czuć i bardzo Ci współczuję! W ciąży kobieta powinna być hołubiona i kochana a nie poniewierana jak byle jaka rzecz. Ale niestety nie zawsze tak jest. Musisz, choć wiem, ze to niełatwe, zacząć walczyć o siebie i swoją wartość, dumę, godność. Jesteś ludzką istotą, kobietą i matką i nie możesz pozwolić aby ktokolwiek tak Cię traktował. Mąż krzywdzi Cię regularnie, ale to po trosze, za Twoim przyzwoleniem (pozwoliłaś mu sobie wmówić, ze na nic lepszego nie zasługujesz, co jest totalną BZDURĄ!). Nie licz na to, ze on się zmieni, bo tak nie będzie, jeżeli Ty nie zaczniesz wierzyć w siebie, w swoją niezaprzeczalną wartość! Wiem, że  łatwo się mówi a trudniej działa, ale prawda jest taka, ze jeżeli chcesz coś zmienić to zacznij od siebie! Ostatnio przeczytałam fajną książkę, którą szczerze polecam, a mianowicie - "dlaczego mężczyźni kochają zołzy" Sherry Argov - jest to napisany z humorem poradnik, jak postępować z mężczyzną, ale przede wszystkim jak kobieta powinna traktować samą siebie!
Nie chcę Cię głupio podburzać, sama nie jestem i nigdy nie byłam mężatką, ale jestem samotną matką, która trochę w życiu już przeszła. Wiem, ze trudno jest cokolwiek w życiu zmienić, bo boimy się zmian. Jesteś Mamą i wkrótce ponownie nią zostaniesz więc wydaje Ci się że choćby ze względu na dzieci musisz się poświęcić, ale to nieprawda. Ze względu na dzieci musisz zadbać o to abyś była szczęśliwa, bo one doskonale wyczuwają emocje - wiesz o tym. A taki związek jak Twój może im wypaczyć poczucie tego co jest i być powinno.
Twój mąż nie szanuje Ciebie i jeżeli nie zacznie szanować to niestety będzie w Waszym związku coraz gorzej i gorzej, a wydaje się z tego co piszesz, ze gorzej już być nie może.
Pomyśl, na spokojnie o Twojej sytuacji - co daje Ci mąż (fakt, ze pomaga łożyć na rodzinę, ale gdybyś go zostawiła to obowiązek utrzymania dzieci nadal by miał, a poza tym stres, łzy, poniżanie)? Nie chcę być złym doradcą, więc możesz moje słowa potraktować luźno, jak chcesz, ale możne terapia szokowa byłaby dla Twojego męża dobrym rozwiązaniem. W tej chwili, on wie, ze swoim postępowanie, zagonił Cię do narożnika i myśli, ze ma Cie w garści. Twoje słowa tylko potwierdzają, że ma do tego podstawy - czujesz się gorsza, że nie zasługujesz na miłość, a wręcz, ze jej nigdy już nie doświadczysz, że nikt inny poza nim Cię nie zechce. Zmień to! Pracujesz i zarabiasz więc jesteś samowystarczalna i choć byłoby Ci na pewno ciężko, dałabyś radę sama bez jego pieniędzy! Jesteś kobietą i pokaż mu, że należy Cie się szacunek, ze jesteś piękna, wyjątkowa i godna miłości, a jeżeli on tak nie uważa to droga wolna. Au revoir. Taki krok na pewno jest trudny, ale jeżeli Ty nie zawalczysz o siebie, to kochana, nikt tego za Ciebie nie zrobi! Aby ktoś Ciebie docenił, najpierw musisz zrobić to sama! Mąż ewidentnie nie szanuje Ciebie, ale to dlatego, ze pozwoliłaś mu na to, dlatego,  że sama siebie nie szanujesz!
Wierz, mi, ja też o sobie tak zawsze myślałam, że nigdy mnie nikt nie pokocha, że zawsze będę sama, że jestem brzydka, głupia, albo po prostu mało fajna - tylko doszłam do wniosku, ze jeżeli ktoś tak o mnie myśli to jest to tylko moja wina, bo sama ich tak nakierowuję. Aby ktoś zaczął kochać i cenić nas, najpierw sami musimy mieć pewność, ze zasługujemy na miłość, oddanie i szacunek!
A więc głowa do góry, zacznij myśleć o sobie i to w jak najlepszych słowach. Jesteś piękna, wyjątkowa i masz prawo być naprawdę kochana. Nikt nie może Cię poniżać, wyzywać i ranić! Nie pozwól na to! Zacznij walczyć o siebie, a dzięki temu i o Twoje dzieci!
Powodzenia!

Ja naprawdę wiem - przynajmniej częściowo, bo jak wspomniałam wcześniej męża nie mam i nigdy nie miałam - jak się czujesz! Dlatego z całego serca jeszcze raz zagrzewam Cię do walki o siebie! Bo jeżeli pozwolisz, aby on zniszczył Twoje poczucie wartości to ciężko będzie Ci je odbudować, a i tak już jest ono poważnie nadszarpnięte. Co do jego przekonania o Twojej zdradzie to jedyne co mogę Ci poradzić to zakończyć temat - zero komentarza, zero dyskusji. Tłumaczyłaś, mówiłaś, jak było więc jeżeli nie uwierzył to jego sprawa, a im więcej człowiek się tłumaczy, tym bardziej na winnego wygląda. Jak to właśnie przeczytałam w książce o zołzach to właśnie powinnaś zrobić - nabrać dystansu, nie prosić, nie próbować tłumaczyć, nie pytać co jest i jak jest, po prostu zacząć żyć dla siebie i dzieci a nie pod dyktando Pana i Władcy! Absolutnie też nie sugerowałam Ci zdrady, czy szukania od razu kogoś nowego - taką decyzję możesz podjąć tylko i wyłącznie Ty sama
Kiedy się kocha trudno o dystans, tu się zgadzam, ale kochać też trzeba mądrze, żeby samej siebie w tej miłości nie zatracić.
Trzymam kciuki, aby wszystko dobrze się ułożyło, aby Twój mąż przejrzał na oczy zanim będzie za późno, niech zrozumie, że ma skarb w domu zanim go straci. A Ty bądź silna i zacznij pracować nad sobą - wiem to może głupio brzmi, ale z siostrą razem, codziennie rano po wstaniu z łóżka mówimy sobie do lustra "jestem piękna jak poranek i rześka jak rosa" zawsze wybucham po tym salwą śmiechu, ale humor od rana mam dobry Od czegoś trzeba zacząć

Ja tez mieszkam w Niemczech, skąd jesteś może, byłabym w stanie ci jakoś pomoc, znam język i instytucje, które pomagają takim kobietom jak ty. Pozdrawiam

Witam.Jestem tu pierwszy raz i nie wiem od czego mam zaczac.Sytuacja,w ktorej obecnie sie znajduje jest bardzo ciezkim sprawdzianem dla mojego malzenstwa.Mam 24 lata,jestem rok po slubie z cudzoziemcem(Chiny).Przed slubem,wszystko bylo idealnie,wspolne weekendy,kolacje,zainteresowania,dlugie rozmowy o wszystkim i na kazdy temat,poczucie takiego cudownego uzupelniania sie...Przed slubem postanowilismy ze soba zamieszkac,zeby sprawdzic jak bedzie wygladalo nasze wspolne zycie,bylo naprawde dobrze pomimo tego ,ze mieszkalismy tylko w jednym malym pokoju(ze wzgledu na to ze wynajmowalismy dom z jego kolezankami i kolegami tez Chinczykami,zeby nie marnowac pieniedzy,szybciej pomyslec o naszym wlasnym lokum.)Po mojej przeprowadzce do (jeszcze wtedy) chlopaka bylo wszystko naprawde fajnie.Nie moglismy sie soba nacieszyc,nawet jak bylismy w pracy,pisalismy do siebie czulewiadomosci,troszczylismy sie o siebie...Z biegiem czasu zareczylismy sie i wydaje mi sie ze chyba wtedy zaczeo sie miedzy nami zmieniacSeks bylczuly,namietny ale krotki.Na poczatku jak spotykalismy sie w weekendy nawet 4 razy w ciagu dwoch dni,potem raz, wtygodniu,potem raz w miesiacu..Obecnie jestem rok po slubie,od 9 miesiecy nie uprawiamy seksu.Pierwsze 3 miesiace sex byl,ale po 1 razie w miesiacu.Cierpliwie czekalam,az moj maz wyjasni mi co sie stalo,nie naciskalam,nie zmuszalam go,czekalam az on wyjdzie z inicjatywa...Stroilam sie w sexy pizamki pomoglo moze tylko raz.Teraz za kazdym razem kiedy chce sie przytulic,na tym sie konczy,kiedy probuje go dotykac za kazdym razem odzrzuca mnie odpowiadajac ze jest zmeczony albo cos go boli,lub odpowiada agresja.Nie meczylam go,czekalam ze moze ten kryzys sam minie ale tak sie nie stalo,moj maz nie potrafi mnie juz sam przytulic czy pocalowac,a jesli uz do tego dochodzi to wyglada to jak buziaki i przytulania z tatusiem  a nie mezem.Wielokrotnie na spokojnie probowalam rozmawiac z nim  na ten temat,caly czas twierdzil ze nic zlego sie nie dzieje,ze meczy go praca,ze wszystko bedzie dobrze..Zapewnial ze mnie kocha i chce byc moi mezem.No coz odpuscilam gadaniue na temat seksu,bylam dobra kochajaca zona,sprzatalam,gotowalam,witalam go po powrocie z pracy,dziekowalam za drobne prezenty igesty zeby czul,ze jest przezemnie kochany...Obecnie od kilku miesiecy sami juz wynajmujemy mieszkanie,wszystko tak drasdtycznie sie zmienilo...Maz bardzo czesto nie wraca po pracy do domu,rozmawialismy ze jak mu cos wypadnie albo chce pobyc z kumplami to napisze mi smmsa zebym sie nie martwila ze do pozna nie wraca.Na poczatku pisal.Teraz coraz czesciej znika z domu,nie informuje mnie gdzie jest,czasami jak dzwonie i go o to pytam to strasznie sie miota,w ostatecznisci wiecznie twierdzi ze musial cos obgadac z kolegami...Nabralam wobec niego strasznych podejrzen a zaczelo sie bardzo niewinnie na pozor.bylismy kiedys u znajomych za grillu,wszystko bylo w porzadku mial swietnyhumor.Mja siostra z moim mezem weszli po swoje rzeczy do domu znajomych a ja ze szwagrem czekalismy na nich na zewnatrz,siostra dopiero po jakims czasiie jak zaczelam jej sie zwierzac ze wszystko sie miedzy nami psuje,powiedziala mi ze wtedy moj maz probowal ja dotykac i calowac...W glowie nie moglam sobie tego poukladac,on zaprzeczal twierdzil ze cala oja rodzina zmowila sie przeciwko niemu...Och potem byla kolejna sytuacja,moj maz mial kilka telefonow,dwa bodajze sluzbowe i dwa prywatne przy czym tamte zasze nosil ze soba ale korzystal z jednego,pisal do nie dzwonili do niego koledzy,ludzie z pracy itd.na drugm zas telefonie mial tylko i wylacznie ksiazke sciagnieta z internetu i czytal j a bardzo rzadko.Jakiez bylo moje zdziwienie gdy kilka razy rano zobaczylam ze telefon ktorego wogole nie uzywa,lezy w lazience,zdziwilo mnie to .Przejrzalam smsy i telefony,nic nie bylo ale w galeri ze zdjeciami byly zdjecia ze tak napisze(2 albo 3 rodzaje) damskich pup w majteczkach,zdjecia wygladaly jak by byly zrobione komus pod spodnica,w kazdym badz razie to nie byly moje czesci ciala.Oczywiscie jak zaczelam o tym rozmowe maz stwierdzil ze nie wie co to jest ze on tychg zdjec nie robil,nie wiedzial o tym ze sobie te zdjeci przeslalam na swoj telefon po czym pewnego razu te zdjecia z mojego teefonu zniknely w tajemniczych okolicznosciach i On twierdzize nie mial z tym nic wspolnego.zaznacze ze zgonil wine na kolege(jest ich w pracy 2,a pozostale to dziewczyny)ze moze on zrobil te zdjecia.Dalam mu spokoj.Kiedys kiedy mialam juz serdecznie dosyc,poszlam z kolezankami na impreze,wypilam co nieco i jak wrocilam pelna odwagi i entuzjazmu zaczelam rozmowe,skonczylo sie klotnia,wykrtzyczalam ze jesli mi nie powie co sie z nim dzieje  to kiedys zabije jego albo siebie,do tej pory strasznie sie wstydze tych moich slow,tego ze tak sie rozkleilam.w kazdym badz razie maz nagral mnie na telefon i pokazal nagranie mojej mamie,oczywiscie w tajemnicy przede mna.Zawsze probuje mnie przy niej oczernic,szuka w niej sojusznika ale niestety opowiada tylko o jednej stronie medalu,wystepuje jako osoba pokrzywdzona,dopiero niedawno opowiedzialam mamie jak ja to widze,jak to wszstko wyglada a dokladnie po tym jak moj jak stwirdzil ze nie ma mi co wyjasniac i ponownie wyszedl z domu,nic nie tlumaczac.zajrzalam do jego laptopa znalazlam tam kilkaset obrzydliwych filmow porno,jeszcze wiecej zdjec nagich kobiet roznych nacji,filmiki krecone telefonem przy podgladaniu np kobiet w toalecie,adresy mailowe do dziewczat ktore przesylaja rozbierane fotki,i takie hot czaty gdzie pisza do siebie i dziewczyna sie rozbiera przed kamerka...Umieralam po tysiac razy,przerazil mnie ogrom tego jak ten seks byl tam wyuzdany,jaki agresywny,obrzydliwy  ze bylo tam klkadziesiat folderow a w kazdym po kilkadziesiat tytulow i kilkadiesiat zdjec...Teraz juz wiem dlaczego moj maz chodzi spac o godz 2 w nocy,kiedy ja zasypaim o 21-22 on ma czas zeby sie pobawic sam na sam.Nigdy bym nie uznala ze ogladanie filow porno jest zle gdyby seks miedzy nami byl,w koncu kazdy facet zapewne od czasu do czasu lubi poogladac takie rzeczy,dziwi mne ty6lko fkt jak zdrowy 27 latek moze sie zaspokajac sam majac pod bokiem mloda i zadbana zone? oczywiscie tego dnia tez wrocil pozno do domu,laptop zostawilam otwarty ,prawdopodobnie musialy zostac na pasku jakies malei konki ze wiedzial ze juz wiem i natychmiastowo cale foldery zaczal wrzucac do kosza...stwierdzila ze trzeba kuc zelazo poki gorace i poprosila go zeby nagral mi filmy zebym mogla sobie poogladac i czegos sie nauczyc oczywiscie z mina niewiniatka stwierdzil ze zupelnie nie wie o co mi chodzi po czym przejelam myszke i pokazalam mu te wszystkie filmy a raczej tytuly ktorych nie zdazyl skasowac ,zareagowal agresja jak zaczelam mu opowiadac ze podobal mi sie taki i taki kawalek,zeby wiedizal ze nie blefuje ze naprawde widzialam tooo,zeby nie probowal zrobic ze mnie wariatki jak przy okazji tamtych zdjec w telefonie,wygonil mnie zza laptopa i zabral sie za usuwanie tego co nie zdazyl,potem pousuwal tezkilkadziesiat wiadomosci z poczty(widzialam bo mieszkamy w kawalerce lozko mam obok jego laptopa).Nie wiem jak mam z nim teraz zyc,stracilam do niego zaufanie,brzydze sie na jego widok,nie moge spac jesc,przestaam sie usmiechac,jestesmy tylko rok po slubie jak w ciagu roku mozna sie tak bardzo zmienic?chce ratowac to malzenstwo,pomimo wszystko zawsze bede go kochac ale nieumiem zrozumiec dlaczego mi to robi?przenioslam moje zycie do kuchni,staram sie nie wchodzicmu w droge,ne patrzec na niego,tu wkuchni przed komputerem smieje sie i placze,analizuje moje zycie.Wczoraj moj maz wyszedl po 22 i wrocil dzisiaj o 7 rano,jestem zalamana,nie wiem gdzie mam szukac pomocy,proponowalam mu terapie malzenska,psychologa moze seksuologa na poczatku sie zgadzal,teraz twierdzi ze nic nie jest mu takiego potrzebne,nawet slowem nie odpowiada kiedy sie pytam dlaczego?pomozcie mi,jstem bliska zalamania nerwowego,czuje sie samotna,wyrzucona w kat jak nudna zabawka.Nie chce podejmowac pochopnych decyzji,caly czas ma nadzieje ze on sie pamieta...Nie wiem co mam robic..pomozcie mi Za kazda Wasza rade bede wdzieczna

Jestem z Nim 10 lat. Kocham bezgranicznie. Ostatnio przy okazji wizyty u Jego rodzicow doszlo miedzy nami do klotni. Zapytal czemu jestem smutna, wiec powiedzialam ze Jego matka sprawia mi przykrosc. Powiedziala np ze gotuje jak dla psa... Nerwy mi puscily i sie rozplakalam chcialam byc sama. Maz chcial mnie zatrzymac ale Go odsunelam. Wtedy wrzasnal cos co mnie zmrozilo "WYPIERDALAJ!!!" Czulam jak topnieje podemna podloga a serce zamarlo. Zaczelam sie pakowac. Stal i krzyczal ze mnie odwiezie na dworzec. Sluchalam tego, ryczalam i czulam sie jak w najgorszym koszmarze... Od tamtej chwili minelo pare dni. Niby mnie przeprosil o zostalam. Ale gdy przypomne sobie ta klotnie lzy same plyna po policzkach. Nigdy nie zrobilam Mu przykrosci. Zawsze Jego dobro jest wazniejsze niz moje.. Dlaczego tak mnie zranil???