JESTEM SZCZĘSLIWA? Dajmy nadzieję tym, którzy odbudowują swój związek - Netkobiety.pl

ZACZYNAM:
od czternastu miesięcy odbudowuję miłość i codziennośc z moim mężem. NIE ŻAŁUJę mojej decyzji. Nie ŻAŁUJĘ, że próbuję. Są chwile trudne, ale tych dobrych jest coraz więcej. Są chwile, kiedy cichutko przyznaję, że jestem szczęsliwa. Są chwile, w których nie pamiętam i umiem się tylko cieszyć. Ważne, z czym się wchodzi w ten trudny okres. z jaką przeszłością, uczuciami, bilansem dobrych i złych chwil.
WARTO.

kamyk a moze milosc? i co wchodzenia 2 razy do tej samej rzeki, ekhm... a moze ona z niej nigdy nie wychodzila? wiec co ma jedno do 2. Jezli ktos zdradzi to nie znaczy zde sie od niego odchodzi i wraca. tzn ze we wspolnej drodze powstaje wyrwa i tylko od nas zalezy czy postaramy sie ja naprawic, zakopac czy odwrocimy sie i pojdziemy spowrotem. Latwo jest uciekac a ciezko stawic czola problemowai i walczyc o swoje szczescie, razem walczyc o wspolne szczescie. Zdrady nic nie usprawiedliwi, ale prawdziwa milosc zawsze zwyciezy. Mam odhodzic od osoby ktora mnie kocha, ktora ja kocham dlatego bo zbladzila ? Bo honorowa musze byc? Nie nie musze, nie jestem dzieckiem i mam rozum. Mam w odwecie skrzywdzic siebie, aby 2 strona dostala kare na jaka zasluzyla? Sa pewne sytuacje, ze zdrade da sie wybaczyc, nie zapomniec ale wybaczyc, bo ona w pamieci zostaje na zawsze, czasami gleboko ukryta, tak jakby nie dotyczyla Ciebie osobiscie, czasami w najmniej oczekiwanym momencie wyplywa z odmetow pamieci - czy w zlosci, czy od tak poprostu. Bolec, boli, ale ten bol tez zanika z czasem tlumiony normalnym zyciem, na nowo odkrywanym szczesciem. Bo zycie to nie bajka. Szczegolnie nie w tych czasach. Kazdy z nas uwaza sie bez winy jak zostal zdradzony, ale to tez nie prawda, bo troche winy i w nas zawsze jest. 3 razy zdradzalam, za kazdym razem parter chcial wybaczyc i byc dalej ze mna, ale ja nie chcialam. Zdradzilam, wiedzialam, ze skoro tak tzn ze i tak bede szukala przygod. 2 panow mnie zdradzilo, nie dostali powrotnej szansy mimo, ze bardzo o to zabigali. W obecnym zwiazku nie mialam wiekszych watpliwosci, postawilam wszystko na jedna karte. Zrozumialam swoje bledy, bylam za dobra poprostu, ale to niczego nie usprawiedliwia, ani nie wybiela, ani nie lagodzi bolu ktory zostal mi zadany. Bol i zapomnienie daje mi cos innego. Pewne rzeczy czasami sie czuje, a ja czuje ze tym razem nie powinnam sie odwracac tylko zakopujemy ta wyrwe i idziemy do przodu. Licza sie czyny nie slowa, winny jezeli mu zalezy, jezli tylko bedzie chcial postawi swiat do gory nogami i postara sie naprawic to w czym zawinil. Tylko juz nasz wybor czy mu na to zoswolimy. Ja wiem jedno moim jedynym marzeniem jest szczescie, reszte spelnilam i posiadam. Chce byc szczesliwa i bede. Wole jakby cos zalowac ze dalam ta sznase i jej nie wykorzystal, niz zalowac ze nigdy sie nie dowiem co by bylo gdyby... Materialne marzenia szczescia spelnione, dzieki Tacie, pozniej sobie i wspolnie z partnerem, szczescie uczuciowe, zyciowe... wydawalo mi sie ze spelnione... ale tak naprawde dopiero zaczyna sie spelniac...
To nie jest prawda, ze jak ktos raz zdradzi zawsze bedzie zdradzal, wszystko zalezy od uczuc...
I nie piszcie, ze jakby kochal to by nie zdradzil, to tez nie jest prawda. Nie wszystko jest tylko czarne i biale, szarosc tez istnieje.
Pozdrawiam i zycze szczescia wszystkich ktorzy postanowili dac ta 1 i ostatnia szanse na szczesliwe po zdradzie. Byli na tyle silni, aby wejsc na wyzszy etap zycia w zwiazku czy to malzenskim czy partnerskim

dobre pytanie kamyczku, dość niedawno uważałam że nie wchodzi sie do tej samej rzeki dwa razy, ale teraz myślę odwrotnie, bo skoro ogólnie w tej rzece nam kiedyś było dobrze i byliśmy szczęśliwi i nagle stał sie jeden incydent który to podkopał to czy ten incydent musi rzutować na całe to życie-nie jeśli tego nie będziemy chcieli.

Mam przyjaciółka która wyszła z rzeki a później do niej wróciła i teraz żyje w szczęśliwym małżeństwie

Czy to był incydent jednorazowy? U mnie trwało to 6 miesiecy, czyli przez pół roku byłam oszukiwana. Kłamał w żywe oczy, pytał o tą kobiętę nie raz i nie dwa. Z tego co ja wiem to tylko dlatego, że to było cos nowego, że ona go w jakiś sposób dowartościowywała. Spotykali się raz , dwa razy wmiesiącu. Cysty sex. Ale my nie jesteśmy razem, ponieważ jak powiedział dlatego, że mnie kocha bardzo to on mui być sam.

Zastanwiam się co bybyło gdyby przyszedł i prosił  o druga szansę. Z jednej strony strasznie go kocham ale z drugiej strony zastanawiam  się czy warto dać komuś szanszę, kto oklamywał mnie przez taki czas. Musze dodać że jest swietnym aktorem bo nikt z rodziny, znajomych niczego nie widzieli.

Odpowiem Kamykowi sama:
Wiesz, myślę, że nie da się przetrwać zdrady "poświęcając się" dla dobra dziecka, czy przeszłości. ja w ogóle nie jestem zwolenniczką tego tak zwanego poświęcania. ani mężowi, ani dzieciom, ani nikomu. To nie znaczy, że jestem egoistką. to znaczy, że mam zdrowe podejście do życia i siebie.

Kiedy dowiedziałam się o zdradzie, moje życie się zawaliło. Dużo by opowiadać, a trochę opowieści moich na tym forum już się znalazło. Zawaliło także dlatego, bo nigdy, ani przez moment kilkunastu lat bycia razem, nie czułam, że byłabym niekochana, nieważna. Więc rozumiesz - pojawia się pytanie - jak? dlaczego? po co? ogromny żal o brak lojalności i upokorzenie, które musiałam przeżyć.
i w całym bólu i cierpieniu refleksje: czy jestem gotowa człowiekowi, przy którym przeżyłam prawie 18 lat, w tym 12 w małżeństwie dać szansę? czy jestem gotowa przyjąc do wiadomości, że człowiek, którego obdarzyłam miłością, zaufaniem, ale też wymaganiami znacznie wyższymi, niż stawiam komukolwiek, także popełnia błędy? i ma do nich prawo ?(ale tylko jeden raz....)
czy w całym obszarze wspólnych doświadczeń, pięknych ale i trudnych chwil, w których był mi ostoją - takich jak utrata oczekiwanego dziecka-jestem gotowa zgodzić się na to, że jest słabym zwykłym człowiekiem?
zadawałam sobie pytanie - CZY CHCĘ?
i w odpowiedzi wiedziałam, że tak on, jak i ja - zasługujemy na szansę. na próbę. że musimy się nauczyć wielu rzeczy, że on będzie musiał nauczyć się znosić moją złość, agresję, b ol, cierpienie, a ja musze nauczyć się patrzeć na niego od nowa... i nie bać się, że moje życie - palcem po wodzie pisane -nagle może się rozpaść.
Wiesz? to nie było tak, że byłam przekonana, że damy radę. nie wiedziałam, jak to się skończy. Ale jesli on nie zasługiwał na szansę -to na miłość boską kto by na nią zasługiwał? człowiek, który budzi się przy mnie co rano, całuje na przywitanie, reaguje na moje potrzeby,... pobłądził? pobłądził. bardzo. ma teraz żonę, która czasami staje się histeryczką, która jest ostrożna, czasami reaguje bardzo emocjonalnie i zrobiła się zazdrosna... proszę bardzo. To cena, którą on zapłacił, ale też cena, która dotknęła bardzo mnie...

,czy mu ufam? czy się boję? czy nie martwię się, że zdrada się powtórzy? JASNE ŻE SIĘ BOJĘ. ale to strach irracjonalny. Bo gdy patrzę na niego, i widzę jak cierpi i co przeżył, gdy widział, jak ja rozsypałam się w gruzy, jak płakałam,.. to myślę, że musiałby byc ostatnim sukinsynem, żeby zrobić to jeszcze raz.
a jesli zrobi, to nie ma juz miejsca na mnie przy nim. rozumiesz?
każdy z nas jest słaby, każdy popełnia błędy. jest łatwo, prosto i przyjemnie zdradzić... ot tak. trochę emocji, przygoda, sprawdzenie się...

Ale wiesz co? juz mu nie jest łatwo, przyjemnie i lekko. zranił najdroższą osobę w swoim zyciu - bo nie wątpię, że taką osobą jestem...

on tez musiał przyjąć, że nie jest bez skazy.... musiał się poczuć, jak ostatni gnojek... i tez nauczyc się z tym zyć.

i wracając do wątku głównego - nie żałuję, że dałam mu szansę. żałuję, że mnie zdradził, bo to nie było nam do niczego potrzebne. ani sie nie zbliżylismy do siebie bardziej, ani nie odnaleźliśmy... powoli zaczyna być tak, jak było kiedyś... po proostu dobrze.

i chcę, żeby dobrze było.

To były trzy, cztery spotkania, w obrębie około roku, na zasadzie -zdarzyło się raz, więcej sie nie powtórzy... a potem zaczynały się esemeski, ememeski, podrajcowanie atmosferki i kolejny - tylko jednorazowy incydent. świństwo straszne, nie przeczę. wściekam się i zawsze będę o to, jak mógł mi coś takiego zrobić... zorientowałam się po przeczytaniu durnego esemesa, tylko dlatego, bo chciałam zamówić taksówkę z jego telefonu, bo nie miałam numeru do radio taxi. nawet nie tak, że sprawdzałam go w jakis sposób czy cokolwiek podejrzewałam... i tyle. i od tego czasu on zerwał z nią całkowicie kontakt, a my ciężko pracujemy nad codziennością - dla mnie - żeby przestawała być szara i beznadziejna.. a dla niego chodzącego wokół mnie jak koło miny, która może nagle wybuchnąć... ufff... nikomu nie życzę

KAMYKu - ja bym dała szasnę- ale na odległość nie da sie niczego budowac... może nie wyjść. ja wcale nie uważam, że to łatwe. Ale: z takiej traumy mozna wyjśc tylko będąc dla siebie naprawdę bliskimi ludźmi... nikt nie wie, co będzie za jakis czas. ja tez nie wiem.
dzisiaj ciesze się z tego, że zdarzają się dni, w których cieszę się tylko z tego że są i nie pamiętam...

Zdaję sobie sprawę z tego, że to od niego musi wyjśc, ta chęć spróbowania, zawalczenie, Nie pozwolę sobie na to, że stacę szacunek do samej siebie, nie będę go błagać i przekonywać.
Jeżeli przyjdzie przemyślę sprawę racjonalnie, jeżeli nie, będe przynajmniej wiedziała na czym stoję.
Jeszcze raz dziekuje Wam bardzo!!

więc powiedz aga333 tak: dziewczyny, warto mieć nadzieję, są takie, którym się udaje, jestem jedną z nich?;) pozdrawiam

ja myślę dokładnie tak samo. nie wiem, czy mi się uda. ale wiem, że nie będzie drugiej szansy.
teraz juz przecież wie, że to nie było nic "niewaznego" i że to nieprawda, że mnie to nie dotyczyło. Więc jeśli teraz by mnie zdradził, to świadomie z pełnym poczuciem konsekwencji i mojego bólu. A ja z kimś takim, kto świadomie chciałby mnie tak zranić, zyć nie chcę.

sama wiem, jak pomaga mi wiedza, że ktoś przezywa to co ja.. i jest np. krok dalej....kiedy niewyobrażalna złość powoduje, że chcę ranić, to czytam tutaj, że z czasem złość mija....

Drogie Kobiety,

jak bardzo was na tym forum potrzeba.......

Kazdy watek : zlo mniejsze,czy wieksze,same negatywy........

Moralne dylematy,ktore sa wyborem jednostki,a tak czesto (nie znajac calej sytuacji),sa tu pietnowane........

I nagle Wy,ktore znajac zlo,jestescie w stanie je nazwac,sklasyfikowac,zestawic z Waszym systemem wartosci .....i zyc dalej,w zwiazku.

Kobiety,ktorym los zgotowal danie bardzo ciezkie do przetrawienia......
Ktore udowadniaja,ze nawet chwilowa niedyspozycja zoladkowa,nie musi prowadzic do permanentnej biegunki.........

Dla tych,ktore sa wazliwe i CZUJA ......
Jestescie darem wiary,ze mozna!

Dla tych,ktore maja inny stopien wrazliwosci - jestescie,przepraszam, glupie i naiwne.

Kazdemu,wedlug ptrzeb..............

I bardzo trafnie to ujelas. Bo o to chyba chodzi. Każdy z nas ma inny próg wrażliwości i każdy z nas inaczej radzi sobie w ostrych kryzysach.
Ból żal utrata zaufania poczucie bezsensu sa na początku niewyobrażalne. Co ja mówię. Do dzisiaj takie sa. Kiedyś napisałam mu esemesa. Nawet nie wiesz jaka jestem zła. Bo po co nam to było? Jak niektóre dziewczyny piszą ze ich związek stał Sie lepszy bo siebie wysluchali zrozumieli swoje potrzeby i zaczęli o siebie dbać nawzajem... To powiedz
y ze w dłuższej perrspektywie zdrada może dać druga szanse... A my?? Jest jak było bo zawsze było super!!!
Po prostu. Nic nie będzie jak przedtem. Żal we mnie zostanie. Nieufność tez. Bo jak nie było powodu to teraz go by potrzebował??
To nie jest tak ze po 14 miesiącach zmagania Sie z problemem jest git i jesteśmy wyleczeni... To jest cały proces. W którym jest nasza nadzieja. A czasami tej nadziei sUkam na tym forum.

i tu mnie tekst ubawil. Wiec wszystko to tylko wygoda tak? Kady kto zdradza, wraca na domowe pielesze z wygody... A pomyslalas o tym ilu nigdy nie odchodzilo, a zdradzilo, wiec o jakim powrocie mowisz? Powtarzam jeszcze raz kazda sytuacja, kazdy przypadek jest inny, a wiekszosc i tak z uporem wszystkich do tego samego worka wrzuca. Poza tym KOBIETY tez zdradzaja, nie tylko mezczyzni...

Zgadzam się z Tobą Malinko. Ale dlaczego tak się dzieje ? Dlaczego tak jest , że osoby mądre nie potrafią zrozumieć że mimo krzywd doznanych chcemy wybaczać i czasem warto ? Bez względu na powody.
Jest takie przysłowie ,że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. Ja nie  do końca się z tym zgadzam. Uważam,że w biedzie poznajemy przyjaciół. Ale prawdziwych przyjaciół poznajemy jak zaczyna nam się lepiej powodzić niż tym przyjaciołom. I myślę że tak to właśnie funkcjonuje na tym forum. Przecież wiele z tych osób o których piszesz próbowało naprawić swój związek. Ale  im nie wyszło, i nie ma tu znaczenia z jakiego powodu. Czy One źle lub za mało się starały, czy nie było odpowiedniej osoby z którą można by coś naprawiać. Liczy się efekt końcowy. Jednym się udaje a innym nie. Nie doszukiwałabym się winy w porażce, tak wyszło i już. Zarzucono mi na tym forum , że to niemożliwe abym tak szybko sobie poradziła , a to że o tym piszę świadczy jak słaba jestem. Wszędzie , w każdym opracowaniu psychologicznym czytamy "każdy ma swój czas na przeżycie traumy". Tylko na tym forum przeczytałam, że u mnie to poszło za szybko i nie zmieściłam się w jakiś ramach, albo raczej zostało w nich za dużo luzu czasowego. Dlatego uważam, że nie tylko prawdziwych  przyjaciół ale i dobrych i mądrych doradców poznajemy w lepszych czasach.
Bardzo potrzebny jest taki wątek na tym forum. I mam nadzieję że będzie się on toczył zgodnie z tytułem. Ja ze swej strony obiecałam sobie że nie będę odpowiadać na posty, odbierające nadzieję.
A tu na pewno zabiorę głos, ale już nie dziś bo idę spać. 

Masz racje. Masz racje. Mas racje. Mnie najtrudniej pogodzić Sie ze zmianami jakie zaszły we mnie. Kiedy czuje złość. Nienawisc. Myśle-to nie jestem ja. Ja nigdy taka nie byłam. Nie mówiłam słów które rania tylko dlatego żeby bolalo... A boli mnie wtedy tak samo jak jego. Masz racje ze tyle w nas smutku i żalu. I własnie o to. O to ze nagle NAS nie było. Mnie nie było. Nawet nie pomyślał ze to dla mnie może mieć znaczenie??? Potraficie to sobie wyobrazić??:( oj. Boli. I będzie boleć.
Ale tez patrzę na niego każdego dnia. Widzę jak cierpi i jak Sie stara. Widzę jak Sie boi wyjeżdżać bo jego wyjazdy kończą Sie moimi esemesami- które sa jak sztylety. Złość. Ból. Smutek.
Ale tez coraz wiecej chwil spokojnych dobrych ciepłych bezpiecznych. Jak czasami dopadnie jednak- to trzyma.... Ciężka obrecz która utrudnia oddychanie pełna piersią...

Chwile które sa dobre i odbudowuja moja wiarę w nas. Jego akceptacja wszystkiego co Sie ze mną dzieje. Dbałość i troskliwosc o siebie nawzajem. I dobra przeszłość.

Damy radę??:))

Uuuu Dayzi nic innego Ci nie pozostało, jak zapukać do drzwi kierownika poradni psychologicznej i poprosić o etat. O zdradzie wiesz wszystko, o powrotach i przebaczeniu też. Nic tylko zacznij zarabiać  na poradach małżeńskich. 

Witam.
Dałam szansę, mówił, że tęskni , chciałam i starałam się .Zostawił mnie , bez powodu. Moje życie jest  ruiną . Wyżalam się Wam , bo rodziny mi szkoda. Co powiem dziecku ? że tata znowu sie wyprowadził ? Za co to wszystko mnie spotyka

jakiej 2 szansy? druga szansa jest po nastepnej zdradzie, a ja mowie o tej jednej jedynej bo nastepne sa bezsensowne. Poza tym ta pewnosc swoich racji jest wrecz piekna. Dlatego nakresle Ci troche moja sytuacje, bo mowisz, ze zdradzone osoby nie maja, nie widza innej drogi tylko wybaczyc bo kwestie materialne itd  - tak mamy wspolna kase (ale glowna gotowka wplywa na moje konto, Partner mam tylko karte), nie mamy kredytow, mamy wspolny dom, samochody, firma formalnie jest na moje nazwisko, ale to Partner sie nia zajmuje (obecnie jestem na bezterminowym urlopie, prace normalna ''zamrozilam'', partner musi zadbac calkowicie o nasze finanse,) pochodze z bogatej rodziny i w kazdej chwili jak zechce moge wrocic i zyc na 10 razy wyzszym poziomie niz tutaj, nadal mam w swoim srodowisku dobra opinie i jesli zechce wracam do zawodu, w Holandii ''trzyma'' mnie tylko Partner. Ja nie boje sie zaczynac wszytkiego od nowa. Ja mam setki pomyslow, ktore moge realizowac bo mnie na to stac.  Plus mam duze powodzenie u plci przeciwnej, zawsze mialam. Jestem wrecz fanatyczka perfekcyjnego wygladau. Wiec dlaczego postanowilam dac mu ta jedna jedyna sznase? Skoro tak doskonale rozumiesz te wszystkie schematy itd, to powiedz czego sie tak boje, ze postanowilam isc dalej z ta sama Osoba?

viola. I tu dayzi ma racje. Teraz kolej na Ciebie. Daj sobie szanse. Dzieci cierpią. Ale ty tez. I tak jest lepiej. Uczciwie.

Dayzi jestem uczulona na tłok i nie znoszę "ocieractwa". A najbardziej nie znoszę tłoku w worku do którego mnie wrzuciłeś. Ale muszę przyznać że mi zaimponowałeś. Stoczyłam na tym forum nie jedną dyskusję na ten temat i to z niejedną "gwiazdą". I masz rację to była zamierzona ironia. A tu proszę 16 postów, wiek nie podany , ale wnioskuję że młody i pytanie "po co ta złośliwość?". Głupota mnie nie dziwi ,jej bezmiar jeszcze tak. Ale mądrość u tych po których się tego nie spodziewam to i owszem
Dlatego jestem zadziwiona i mile zaskoczona.
A teraz odpowie na twoje pytanie. Wyobraź sobie że twój ojciec brat i wujek są alkoholikami. I ktoś mówi Ty też taki będziesz. Jak Ci w tym worku ?: )

Dayzi, a jak Tobie zdarzy sie zdradzic, to co sama odejdziesz? Uwazasz, ze Ty nie podlegasz tym samym prawom, ze tak powiem ,ludzkim? Mozesz byc pewna na 100%, ze po 20 latach zycia z jednym facetem, albo po roku, albo na imprezie, albo w jeszcze innych okolicznosciach nie zbladzisz? Mozesz tak powiedziec, ze Ty nigdy tego nie zrobisz? Wiesz, podziwiam Cie... albo Twoja naiwnosc

...w mini nie biegam, dzieci mam dorosłe
Trochę zły przykład wybrałaś bo z tym nie miałam styczność ale rozumiem intencje.
Człowiek zawsze jest w jakiejś grupie. Nawet jak mu się wydaje, że nie jest.

dokladnie, wiec moze wrocimy na wlasciwy tor tej rozmowy? nie ma sensu dyskutowac z osoba, ktora ''i tak wie lepiej'' i nie chce przyjac ze ktos moze miec odmienne zdanie, doswiadczenie, tylko stara sie ''nawrocic naiwne''
a jednak musze dopisac :
Dayzi ale to Ty jestem zamknieta na ?nne poglady. My jestesmy otwarte, to Ty widzisz tylko ''jeden sluszny tor'', my widzimy ich wiele. Nie przekonujemy siebie czy kogos jak zostal enty raz zdradzony aby trwal w uparte z tym osobnikiem. My dajemy jedna szanse na naprawienie, ulepszenie swojego zycia. Jak nam nie wypali, coz kazda pojdzie dalej
zastanow aiw co piszesz

Dayzi Oczywiście że żyjemy w stadach ale nie w workach
I ja jestem wspaniała nie jest to kwestia wiary a fakt
Ale nie mam zamiaru nikogo o tym przekonywać. Też mam dorosłe dzieci i to że biegam w mini nie jest powodem mojego wysokiego poczucia wartości. To jest we mnie. Nie nie można kochać i na chwilę przestać a potem wrócić. Ale można kochać i skrzywdzić i nie mam zamiaru łagodzić zdrady psychologicznymi teoriami. A zapewniam Cię że jest sporo opracowań na temat " Mimo że kocha to zdradza dlaczego?"  Ile by o tym nie napisać, krzywda pozostaje krzywdą i albo się  z tym pogodzimy albo nie. Potrzebne mi to było na początku, te usprawiedliwienia, wkurzałam się na tych co mi je zabierali, teraz wiem że słusznie. Dziś nie drażnią mnie takie opinie jak twoje, masz do nich prawo, ale uszanuj również zdanie innych. I jeżeli nie jesteś w stanie dać nadziei -jak w tytule tego wątku- to nie odbieraj. Nie znasz wszystkich , nie wiesz czy mają wspólne zobowiązania, dzieci czy majątek.
Nie znasz uczuć wszystkich facetów na świecie, niech każdy mówi za siebie, jesteśmy tu po to aby pomóc innym i sobie samym.

Jesli chcecie dasz szanse zwiazkowi, milosci to dajcie. Nikt nie ma prawa negowac Waszych decyzji. Czy byly one sluszne okaze sie "kiedys tam". Uwazam, ze kazdy zasluguje na szanse, jak mowilam moja Mama pt "raz psu ogon ucieli". Zrozumiem to tak-raz moge wybaczyc, ale nie wiecej.
Zdarzylo mi sie w zyciu wybaczyc zdrade i dopoki on nie umarl bylo cudownie.
Innym razem wybaczylam, ( o ironio ) ze swiadomoscia, ze zrobi to kolejny raz, i kolejny i kolejny... Az go zostawilam, zdziwionego i z pytaniem na ustach, ze "jak tak moge, przeciez mamy dziecko". heheheh
Pierwszy zdajca ( byl pierwszym moim facetem ) ktory mnie zdradzil zrobil to na imprezie, z kolezanka. Niby alkohol i inne srutututu. Tyle, ze pannie sie spodobalo i walczyla o niego jeszcze kilka miesiecy. Malo brakowalo a odeszlabym, gdyz nie moglam juz zniesc napiecia i presji. On blagal, prosil, obiecywal zrobic wszystko co zechce. Zazyczylam sobie zmiany nr telefonu domowego, komorki i zastrzezenia obu. Kazalam przy mnie zadzwonic do niej i powiedziec, ze juz nigdy sie nie spotkaja, ze seks na imrezie byl niezaplanowana, przypadkowa wpadka i pomylka, ze on kocha tylko mnie i jesli nie zostawi go w spokoju to zlozy doniesienie na policje o nekanie. Panna wowczas tak sie wsciekla, ze przyszla do mnie do pracy i zrobila karczemna awanture. I wiecie co? To dodalo mi jeszcze wiecej sil, choc bylo niesamowitym upokorzeniem. Musialam zmieniac numery telefonow i zastrzec je. Do dzis nieraz mam jakiegos swira i staram sie miec jeden numer zastrzezony...
Drugi przypadek nie jest wart zadnej opowiesci Dzis odwiedza dziecko, placi alimenty, jestesmy dobrymi kumplami i nieraz razem w trojke jedziemy gdzies, aby dziecko mialo z tego przyjemnosc.

Czyli: chcecie dac szanse-dajcie, ale na Waszych warunkach. Powodzonka, bo nieraz naprawde warto

Myślę że warto dać każdemu szansę, jak jest chęć obustronna na naprawę. Tylko czy wiemy co robić aby się udało? Z jakimi problemami i emocjami musimy się zmierzyć?  Chcieć to już dużo, ale potrafić to zrobić to jest druga strona medalu. Jak się zachowywać na co dzień, w takie zwykłe dni. Czego oczekujemy od naszych zdrajców?

Zazdrość jak zwykle się z tobą zgadzam, ale jak zwykle nie we wszystkim
Wybaczenie nie jest potrzebne ani temu kto zdradził raz, ani temu dla którego zdrada stała się nałogiem. Oni wszyscy chcą uniknąć konsekwencji - jak chcą. Tak naprawdę chodzi im o to aby już tego nie wypominać, nie roztrząsać nie pokazywać bólu i spustoszenia , które poczynił On w naszym związku. Bo co to znaczy nie byłem przygotowany? Ona mnie uwiodła? Powiedział o tym żonie. W pierwszym odruchu ciśnie się na usta słowo uczciwość. Hm. Ale spójrzmy na to z drugiej strony, strony zdrajcy. Czyż nie ulżyło mu gdy powiedział o tym żonie? Rozłożył ten ból na dwie osoby, bo sam nie potrafił sobie z tym poradzić. Widać Bozia odebrała mu na dłużej rozum, nie tylko na moment zdrady. Przecież Ona była w ciąży, mogła odkupić tą jego szczerość nie tylko zdrowiem swoim, ale i dziecka. Znam kobiety które jak usłyszały o jednej zdradzie pozbyły się zdrajcy. Znam również kobiety które żyją wiele lat z seksoholikiem który nie ulega swojemu nałogowi i są szczęśliwe. Każdy z nas jest inny, Ty dziś wiesz że nie odpuściłabyś, ale czy nie próbowałaś?
Czy mamy prawo oceniać innych? Czy na pewno to Ja mam rację? Czy szukanie usprawiedliwień dla partnera jest zawsze złe?
Otóż usprawiedliwianie jest potrzebne zdradzonej osobie, gdy dowiaduje się o zdradzie. Nie usprawiedliwiamy zdrajcy bo jesteśmy głupi czy  niedowartościowani. Robimy to podświadomie, aby ochronić się przed bólem i obłędem. Nasza podświadomość wypiera z nas te informacje, ba czasem nawet wydaje nam się że zdrada  to nic takiego. Trzeba przejść ten etap, każdy w swoim tempie, własnie dlatego że jesteśmy inni. Dziś wiem że nie ma żadnego usprawiedliwienia dla zdrajcy, ale dojście do tego kosztowało mnie sporo łez  i bólu. Czy wybaczyć zdradę? Nie ma dobrej jednej odpowiedzi na to pytanie. To my musimy zdecydować. Każdy z osobna. Wspólne życie po zdradzie nie jest usłane różami, a raczej tym co po nich zostaje, czyli kolcami. Nie wystarczy powiedzieć  wybaczam i usłyszeć ,ze więcej się to nie powtórzy.   Najpierw w sobie  należy  poszukać odpowiedzi na pytanie czy sobie z tym faktem poradzę. Uczciwie na nie  odpowiedzieć, bo inaczej można zgotować sobie piekło na ziemi.A w takim przypadku o niebo jest lepsze rozstanie.
Zazdrość nie zgadzam się z tym, co napisałaś Violi. Wybaczenie potrzebne jest nam, a ktoś kto uważa inaczej ma jeszcze spore problemy ze sobą. Wybaczenie to błogosławieństwo dla nas, naszego spokoju. I to bez względu na to czy zostajemy w związku czy odchodzimy. I absolutnie nie traktować tego jako ryzyko dla nas. należy zrzucić z siebie ten ciężar i wybaczyć, co nie znaczy zapomnieć. Nie wybaczenie może spowodować, że staniemy się zgorzkniali, złośliwi i niezdolni do zaufania, czy to w nowym związku czy w starym ze zdrajcą. Nie wybaczajmy dla niego ale dla siebie.  Pogodzenie się z faktami, jest równoznaczne z odzyskaniem spokoju. Żyjmy tu i teraz, wracanie do tego co było sprawia, że nie jesteśmy w stanie dziś być szczęśliwi. Nie potrafimy uszczęśliwić się również na przyszłość. Tylko teraz możemy być szczęśliwe. Oczekiwanie czegokolwiek od przyszłości nie ma sensu, bo nie zawsze mamy wpływ na to co nas jutro , czy nawet za godzinę czeka. Żadne  usprawiedliwienie nie jest adekwatne dla zdrady. Czemu nasz zdrajca zdradził, mimo że twierdzi że kochał? To jest nieistotne.
Tak jak Zazdrość napisała "bo "przeciez on...", "no ale...", "kazdy jest inny...", "on wreszcie zrozumial i nam sie udaje...". mogłabym na usprawiedliwienie mojego zdrajcy napisać cały elaborat, wystarczyłoby pościągać cytaty z moich postów
Teraz wiem że to są bzdury, musiało minąć trochę czasu abym zrozumiała fakt "nie ma usprawiedliwienia".
Co nie znaczy że nie można wybaczyć i spróbować żyć dalej budując na nowo. Dlaczego mimo to?
Bo "serce ma swój rozum, którego umysł nie ogarnia". Nie wszystko jesteśmy w stanie złapać za kark i zmusić do zachowań które wydają się logiczne.
I masz rację można wybaczyć raz, jak nasz zdrajca mimo że wie ile nas kosztuje pogodzenie się z faktem zdrady, zrobi to kolejny, to już premedytacja i wtedy należy wybaczyć i odejść aby chronić siebie.
Poza tym Zazdrość dlaczego zdumiewają Cię pytania forumowiczów o odczucia i prawa do ich, skoro sama od takiego pytania zaczęłaś ?

Slusznie zauwazylas Koliber. Jest to jeden z elementow pracy nad pokochaniem siebie.

Czym jest wybaczenie wg Was?
Czy wybaczenie=przestac cierpiec?
a moze wybaczenie=byc z kims nadal pod jednym dachem?
lub wybaczenie=zapomniec?
a moze wreszcie wybaczenie=znalezienie kolejnego alibi dla dzialan partnera przeciwko zwiazkowi?
Moze gdy ustalimy wspolne nazewnictwo i okreslimy czym jest wybaczenie, bedzie latwiej prowadzic rozmowe o wybaczeniu?

Olinderko,
co mialas na mysli piszac o wybaczeniu?

Ja wybaczylam moim obydwu partnerom. Nie planuje byc z nimi w zwiazku.
Oczywiscie wybaczylam w moim rozumieniu wybaczenia.

Hm wybaczenie. W/g mnie wybaczenie  ma niewiele wspólnego z osobą która nas skrzywdziła. To tylko nazewnictwo -wybaczyć komuś. Wybaczenie to  stan spokoju, który sobie fundujemy. Pogodzenie się ze stratą, krzywdą której doznaliśmy. Zaakceptowanie rzeczywistości. Nie jest łatwo osiągnąć taki stan. I to nie tak że zapominamy, bo blizny po ranach pozostaną w nas do końca życia, ale wspomnienia już nie bolą. Pozbycie się żalu za to co nam zrobiono. Nierozpamiętywanie krzywd które nam wyrządzono.Zaprzestanie kontrolowania złych uczuć związanych ze złem które nas spotkało, dlatego że ich nie ma. Osiągniecie stanu obojętności (może to nie dobre słowo, ale nie chce mi przyjść do głowy inne), stanu w którym nie czujemy nic gdy wspominamy zdradę.  Wybaczenie nie jest szczęściem. Jest brakiem negatywnych i pozytywnych uczuć. Nie ma znaczenia czy zostajemy czy odchodzimy, czy ktoś prosi nas o wybaczenie czy też nie. Nie ma znaczenia czy się zmienił czy nie, bo przecież to co chcemy wybaczyć się już stało i obecne postępowanie nie ma na to  wpływu. Wybaczenie to również  pozbycie się chęci zemsty, karania, szukania usprawiedliwień,  dla  krzywdziciela. O wybaczeniu nie ma mowy jeżeli udzielamy go za coś np:" Ja Ci wybaczam, a za tą wielkoduszność musisz ........."

Koliberku i tu się z Tobą nie zgadzam, nie jestem w stanie nazwać zdrady "nic takiego". Zdrada jest i zawsze będzie w moim odczuciu jedną z najgorszych rzeczy którą można uczynić. Bez względu na to kogo zdradzimy. Czy to będzie nasze dziecko, którego nie ochronimy przed ojcem pijakiem, czy mąż którego zdradzimy czy też psiak którego po 2 latach wyrzucimy z  domu bo mamy wakacje i nie mamy co z nim zrobić. Czy mogłabym  być wdzięcznym zdrajcy tak jak Ty? Chyba nie potrzebna była mi ta nauka. Ale może Ty zaszłaś dalej niż ja. Być może powiem kiedyś inaczej. Na dziś nie wdzięczna nie jestem.

Z tego by wynikalo, ze jesli cierpisz to nie wybaczylas.

Gdyby autorka watku myslalaby o wybaczeniu jako koncu cierpienia to oznaczaloby, ze pyta o to czy mozna przestac cierpiec i byc wreszcie szczesliwym trwajac nieustannie w zwiazku.

... a ja myslalam, ze mozna powiedziec: wybaczam Ci i daje Ci wolnosc od poczucia winy wobec mnie, a teraz odejdz i pozwol mi samotnie podzwignac sie z cierpienia, ktore mi zadales.

W moim rozumieniu wybaczania nie ma ono nic wspolnego z moim cierpieniem, usprawiedliwieniem czegos czy zgoda na zycie pod jednym dachem.
Dla mnie wybaczenie to moja aprobata na uwolnienie kogos z poczucia winy wobec mnie, zgoda na to by ktos kto mnie skrzywdzil zapomnial o tej krzywdzie i nie czul sie zobowiazany do rekompensowania tej krzywdy nigdy wiecej.
W chwili kiedy wybaczam nie oczekuje od nikogo by chodzil na rzesach by odkupic swoje winy, by znosil moje zmienne humory i ciagle przypominal sobie jakim byl draniem.
Tak dlugo jak nosimy w sobie potrzebe ciaglego przypominania (niby niechcacy) o jego winie tak dlugo nie wybaczylismy a deklaracje o wybaczeniu sa nam potrzebne do zgola innych celow.

ja ciebie rozumiem, my patrzymy trochę z innej płaszczyzny, bo z tego co przeczytałam to ty mimo zdrady przez twojego męża zdecydowałaś sie dalej z nim być, ja natomiast jak dowiedziałam się o zdradzie postanowiłam odejść i być może to jest ta różnica.
Choc prawda jest ze jak sie o tej zdradzie dowiedziałam to mi sie świat wywrócił do góry nogami i tak do pół roku było mi źle mimo tego ze jego przy nie nie było, ale później skwitowałam ze nie po to zyje na tym świecie żeby sie zamartwiać i rozpamiętywać, co sie stało to sie nie odstanie i później już weszłam w fajny, szczęśliwy związek

jeśli chodzi o moje podejście to tak, dam ciąg mojej historii, czyli cierpiałam do tak mniej wiecej pól roku bo nie mogłam sie pogodzic dlaczego mnie okłamał, mnie takiego sprawiedliwego człowieka, jak mi sie to mogło przytrafić,nie do pojęcia i wtedy kiedy zrozumiałam prawdziwy powód swoich rozterek-ego    to póżniej to było juz na zasadzie "a wiesz teraz to bym mogła nawet isć z tobą na piwo", czyli wybaczenie(dla mnie) to oderwanie swoich myśli, emocji od czynu który sie stał i sie już nie odstanie.

bo tak tez może być i tak tez jest dobrze, ale wybaczenie nie koniecznie musi oznaczać odejście,
moim zdaniem odejście czy pozostanie w danym związku to odrębna kwestia

no tak masz racje, ale jestesmy tylko ludzmii dlatego(moim zdaniem) osoba która zdecydowała sie na pozostanie w zwiazku mimo zdrady powinna nabrać dystansu i to ogromnego dystansu, bo jesli np jest to osoba o bardzo delikatnej psychice, rozpamiętująca to moze być cieżko, ale na wszystko trzeba czasu. Ten dystans jest własnie tez potrzebny do tego, zeby stanać obok i w pewnym sensie umniejszyć ten czyn i powiedzieć sobie no stało sie, ale czy ten incydent-mały incydent ma zaważyć na całym moim szczesciu(jesli oczywiscie decydujemy sie dalej być z tym człowiekiem), tak byc nie musi, ale jesteśmy tylko ludzmi....
i mysle, ze właśnie ludzie, którzy uwazj że zdrada jest czymś okropnym tak jak własnie napisała kachna:

...to tym trudniej bedzie przejsc przez te droge nazwijmy ja wybaczania, bo zderza sie świat zasad moralnych z życiem i tu sie nasuwa pytanie to po co z kims jestes jak to jest dla Ciebie jedna z najgorszych rzeczy jaka można uczynić człowiekowi?starasz sie siebie samą przekonać, ze nie myślisz tak jak myślisz?(sama sobie odpowiedz na te pytanie)...a skoro kochasz to nie demonizuj zdrady