Ciężko mi... - Netkobiety.pl

Jeśli nie masz wyboru, to zaciśnij zęby. I tyle.

Możesz też zobaczyć, co jest dla Ciebie w tej pracy najtrudniejsze i próbować te trudność pokonać. Zobacz też, co robisz dobrze lub bardzo dobrze. Na pewno są takie rzeczy. Nie wiem czy to Cię jakoś pocieszy, ale początki w każdej pracy (dopóki człek się nie zaadaptuje do nowych warunków) są ciężkie.

Oprócz tego, tak jak napisała zagubiona66, szukaj innej pracy.

Trzymam kciuki.

Gorka mylisz się. Nie chodzi o to, że mi się nie chce i chciałabym żeby kobiety za mnie robiły, miałam raczej n myśli to, że nie pomagają mi psychicznie. Są wredne. Zdaję sobie sprawę, z tego po co idzie się do pracy. Zanm swoje obowiązki. Może trzeba czasem być nieco bardziej wyrozumiałym w stosunku dla innych. I nie mam na myśli głaskanie. Mieszkam w niewielkim mieście gdzie bezrobocie jest spore. Szukam innej pracy, a międzyczasie męczę się dalej.
One dają sobie radę bo pracują już np kilka lat. Tu zupełnie inaczej wygląda przyuczenie niż w innych zakładach. A czy ze mną jest coś nie tak? Myślę, że nie. To raczej z naszym krajem jest coś nie  halo skoro nie ma pracy dla młodych.

Ok, może tak być że nie pałacie do siebie sympatią ale z drugiej strony one wcale nie muszą ci pomagać psychicznie.

a możesz napisać co to za praca?

Znalazlas bratnia dusze ,mam takie same problemy .W pracy musze byc zawsze skoncentrowana ,szybka ale najwazniejsze usmiechnieta i mila .
Choc czasami mam ochote ,powiedziec glosno co mysle i pokazac smutna twarz .Nie moge, a moj szef powiedzial -nie wolno .
No i nauczylam sie ,jest to sztuczne ale naprawde funkcjonuje .Wynika tez z tolerancji ,nie denerwuje sie kiedy moje kolezanki
pala papierosa za papierosem a ja pracuje (nie pale i nie chce sie tego nauczyc) ale akceptuje to - moim kosztem .  Tak wiem, moim kosztem
bo pracuje jak one pala .
Ale najwazniejsze jest dla mnie  ,ze potrafie o godz 17.00 wstac, zamknac drzwi , wyjsc i zapomniec ,poprostu zapomniec .
Nie myslec -co one o mnie mowia ,czy zrobilam wszystko dobrze .Wychodze usmiechnieta i zadowolona ,mowie wszystkim ,Czesc do
jutra ,przyjemniego wieczoru .............itd.
Przeciesz kazdy jest aktorem swojego zycia ,wcale nie jest to takie trudne .
Zycze powodzenia na pewno znajdziesz " swoje miejsce ".

A i jeszcze jedno. Pieniądze nie są dla mnie najważniejsze. Wierzcie, że gdybym znalazła pracę powiedzmy za 1000 zł a wiedziałabym, że jest miła atmosfera to przyjęłabym ją z pocałowaniem w rękę...

Atmosfera w pracy jest bardzo wazna bo wpływa na Twoje wyniki, jesli sie w niej zle czujesz to szukaj innej, nie rezygnuj z tej dopoki nie znajdziesz innej. I pamietaj, ze nic nie musisz, nie musisz pokonywac samej siebie, jesli to nie jest srodowisko sprzyjajace Twojemu rozwojowi to sie tam nie męcz. Ja nie uwazam zeby bylo z Tobą cos nie tak, poprostu czasami trafiamy w miejsca gdzie sie zle czujemy i sztucznościa zachwania nic nie osiągniemy. Usmiechanie sie na sile, czy bycie mila na sile wcale nie jest rozwiazaniem szczegolnie jesli sie przebywa w nieprzyjaznym srodowisku. Popracuj tam dopoki nie znajdziesz innej. Na jednym pracodawcy swiat sie nie konczy. Powodzenia!

Witam. Też kiedyś przez to przechodziłam. Pochodzę z małego miasteczka, gdzie więcej zakładów obecnie się zamyka, niż otwiera. Pracę udało mi się znaleźć, ale w sąsiednim mieście. Początkowo moje zajęcie podobało mi się, pomimo 8 godz.stania na nogach i narzucanych  norm, które z czasem stawały się nie do zrobienia, bo nawet koleżanki z pracy- stare weteranki niekiedy nie dawały rady. Praca polegała na czyszczeniu elementów mebli(kosmetyka drzewna) One dawały radę, bo potrafiły sprytnie podkładać na paletę nieczyszczone elementy, ja natomiast byłam na to zbyt uczciwa, oraz bałam się kontrolera jakości. Praca przestała mi się podobać głównie z powodu współpracownic. To plotkary. Może nie wszystkie takie były, ale z  czasem dostosowały się do otoczenia. Wiadomo: "trafisz między wrony, musisz krakać, tak jak one"... O, nie... to nie dla mnie...Chyba wyczuły, że nie podoba mi się ich zachowanie i często nie miałam z nimi tematu, więc odsunęły się ode mnie. Z czasem zaczęły się donosy do kierownictwa o mojej "nieudolności". Stres spowalniał moje ręce i praca nie szła... Tak skończyła się moja kariera w zakładzie drzewnym.
Dzisiaj pracuje w małej gastronomii już od prawie 4 lat. Sama, bo to mała budka z fast-foodami. Szefostwo jest ze mnie zadowolone, zarobki są małe, ale nikt mnie nie stresuje. Lubię towarzystwo, ale wolę samotność, niż plotki
Roszpunka, jeśli masz możliwość, to znajdź sobie zajęcie, w którym się sprawdzisz i atmosfera będzie milsza, bo w takich warunkach nic nie wychodzi

Roszpunka, bardzo się cieszę, że Ci się udało:) Życzę by ta atmosfera trwała do emerytury;)

ja terz cie rozumiem terz pracuje na produkcij  na trzy zmiany praca nie jest lekka trzeba sie uwijac  nieraz juz plakalam przez ta prace kolezanki terz tu niby fajne a jak sie tylko odwrucisz zaraz cie obgaduja nie mam tam jakiejs przyjaznej duszy ktorej mozesz sie wygadac tylko w domu staraja sie mnie wspierac abym niebrala sobie tak wszystkiego do serca  coz musze zaciskac zeby i robic dalej tymbardziej ze w okolicy trudno o inna prace pozdrawiam