Mój mąż się ze mną nie chce kochać... - Netkobiety.pl

Niekoniecznie. Ale jest jakiś problem w psychice i warto udać się do psychologa. Może za bardzo chce, za dużo o tym rozmyśla i jak przychodzi co do czego to czuje podniecnie, ale przyjaciel opada? To wcale nie są rzadkie przypadki, a nie są w ogóle związane ze zdradą, oziębłością, ale z psychiką, stresem itd.

Dla mnie nie jest dziwne, bo miałem taki okres w życiu. Żona bardzo mnie podniecała, niby wszystko było ok, ale gdy już dochodziło do zbliżenia to opadał. I nic nie byłem w stanie zrobić. Byłem tym bardzo sfrustrowany, a frustracja tylko pogłębiała problem bo bałem się zbliżenia. Moja żona była smutna bo myślała, że mnie nie kręci. Starałeś się jej tłumaczyć, że tak nie jest a ja sam nie wiem dlaczego tak się dzieje. Okazało się, że mam lekką depresję. Po wyleczeniu depresji wszystko zaczęło "działać" jak powinno. No początkowo miałem inny problem, ale on też został zwalczony.

Mam na myśli to, że ze wszystkich Twoich postów przebija obraz faceta, który swoim niskim poczuciem własnej wartości i tendencją do poniżania się nie jest po prostu podniecający dla kobiet. Facet ma wykazywać zainteresowanie i działać, a nie czekać cicho w kącie, czy któraś go ewentualnie zechce. Mnie tacy właśnie faceci kręcą, i nie "szaleję jak głupia" za kimś, kto "robi mnie na boku".

MissyLady, skąd Ty zaczerpnęłaś takie statystyki? Ze swojego jednostkowego doświadczenia? Takimi wypowiedziami możesz wyrządzić dodatkową krzywdę tym parom, bo wzbudzisz potencjalnie niesłuszne podejrzenia.

Ogólnie, zastanawiam się skąd taki stereotyp, że jeśli mężczyzna nie kocha się z żoną lub partnerką, to zdradza, jest gejem lub partnerka mu się nie podoba. Jeszcze bardziej charakterystyczne, że w ten sposób myślą ci, którzy mają bujne i udane życie seksualne i wysokie libido. Czyli: "skoro mnie się ciągle chce, to wszystkim się ciągle chce i tylko pytanie w którą stronę skierują swój popęd".

Mężczyzna nie jest automatem do seksu. Z różnych przyczyn może nie mieć ochoty i już. Różnica między naszymi płciami jest jednak taka, że o ile kobieta może (choć i to nie zawsze łatwe, ani bezbolesne) "oddać się" bez większej chęci, to mężczyzna nie będzie miał wzwodu i tu nie pomoże jego najlepsza wola. Koniec, kropka.  Myślę, że w wielu przypadkach właśnie obawa mężczyzny przed niepowodzeniem objawia się unikami. My mężczyźni boimy się takiego niepowodzenia panicznie. A jak sobie poradzić z takim problemem? Najgorsze możliwe podejście, to wywieranie nacisku przez kobietę. Jeśli uderzysz w godność mężczyzny, to pogłębisz problem. Właśnie paniczny lęk przed przyznaniem się choćby przed lekarzem, partnerką i SAMYM SOBĄ, że wymaga się leczenia w tej delikatnej sferze życia jest barierą nie do pokonania dla wielu facetów. Dlatego nie zgadzają się zasięgnąć konsultacji lekarskiej. Skoro nie seks (bo nie uda się) i nie leczenie (bo wstyd przyznać się do niesprawności w łóżku), to psychika (podświadomie) znajduje jedno z dwóch wyjść: masturbacja lub obniżenie/blokada libido. Myślę, że mężczyzna w takim stanie nawet nie myśli o zdradzie i kolejnej seksualnej porażce - tym razem z kochanką. Mogę polecić wizytę u dobrego seksuologa (lekarza nie psychologa), ale trzeba się liczyć z wysokimi kosztami konsultacji i leków, nawet rzędu 500-1000 zł miesięcznie. Lekarz, który nie jest seksuologiem zwykle nie poradzi sobie z takimi problemami, bo zapisanie viagry nie wystarczy. Chcę podkreślić, że takiego kosztownego leczenia mogą wymagać nawet przypadki, w których nie ma żadnych organicznych uszkodzeń, a nastąpiła tylko psychiczna blokada. Zwykle psychoterapia jest zbyt długotrwałą i mało skuteczną metodą. Właściwie dobrane leki potrafią wpłynąć pozytywnie jednocześnie na chęci i możliwości.

Já się zastanawiam w imię czego kobiety zgadzają się na takie traktowanie. Gdyby odwrócić ta sytuacje to wątpię żeby mężczyźni godzili się na to, zabiegali prosili się o seks. Nie musi mieć facet od razu kochanki, może po prostu taka dúpa wołowa jest z niego i tyle.  Może mieć też depresję albo gorszy okres w życiu,  być przemęczony ale wtedy gdy rozmawia z żoną jest czuly to i ona może to zrozumieć,. A nie obojętność i lekceważenie latami.  Poza tym nie rozumiem jeśli przed ślubem tak jest to nie wiem dlaczego kobiety zakładają ze będzie kiedyś tam inaczej.
Może warto dać ultimatum ze jak się nie zmieni to się odejdzie. Mówie tu o sytuacji gdy mężczyzna jest zdrowy nie ma problemów zdrowotnych czy jest to sytuacja przejściowa .Ale jeśli to trwa latami to już się nie zmieni.

Witam bardzo długo zabierałam się do opisania swojej sytuacji na przeszkodzie stał brak poprawnej pisowni jednym słowem robię błędy ortograficzne lecz doszłam do wniosku że jeśli kogoś interesuje jakiś konkretny temat nie zwróci uwagi na pisownie i błędy.Jestem w związku już 22 lata mamy dwoje dorosłych wspaniałych dzieci nadal kocham mojego męża tak jakbym poznała go wczoraj .Moja miłość do niego jest wielka i szczera lecz od jakiegoś roku bez odwzajemnienia .Przez 21 lat pociągałam męża byłam zawsze kochana mówił mi czułe słowa kilka razy dziennie przytulaliśmy sie jeśli mieliśmy tylko ochotę nasz sex był dla nas podstawą dnia i nocy byliśmy zwariowani pod tym względem .Uprawialiśmy sex potajemnie w różnych miejscach zachowując dyskrecje podniecało nas to żadno z nas nie potrafiło zasnąć nawet bez ,,szybkiego numerka,,.Od jakiegoś roku czar prysnął mąż zrobił się dla mnie zimny nieczuły coraz cześciej płaczę z tego powodu czuję sie samotna kocham a nie jestem już kochana to jest straszne uczucie kłaść się do łużka bez całusa na dobranoc bez sexu bez przytulenia nie bierzemy razem prysznica zasypiamy tak jakby kazde leżało w innym łuzku zadne romantyczne kolacje zadna sexowna bielizna nie działa na mojego męża myślałam ze już nie jestem atrakcyjna lecz inni nie daja mi tyle lat co mam koleżanki podkreślaja czeso ze zazdroszcza mi takiej figury twierdzą ze mając 41 lat zawstdziła bym swoją figurą i atrakcyjnością niejedna osiemnastke wiec w czym do cholery jest problem co jest nie tak ze mąż nie chce się ze mną już kochać nie tuli już mnie nie daje buziaków ja nadal jestem cholernie w nim zakochana nadal mnie podnieca nadal pragne zwariowanego sexu nadal pragnę robić to w niedozwolonych miejscach przecież to on mnie wszystkiego nauczył pokazał jaki sex może być cudowny np. w lesie na odludnej polance pod gołym niebem nauczył mnie być wyluzowana szaloną dlaczego teraz nic go nie bawi nie podnieca go nawet to jesli mamy wolną chatę chodzę przed nim nago on mnie nie widzi nie dotknie co jest ze mną nie tak kto mi odpowie co jes powodem ze mialam wszystko czyli MIŁOŚĆ I SZCZĘŚLIWE MAŁZEŃSTWO teraz mam tylko smutek i straszny ból ze strony męża napiszcie do mnie pomocy prosze

Wydaje mi się, że Twój mąż wie lepiej, niż my. Rozmawiałaś z nim? Poza tym może powinnaś założyć własny wątek i wszystko w nim opisywać?
Jeżeli mąż jest w podobnym wieku, co Ty, to może przechodzić kryzys wieku średniego i nawet nie mieć o tym zielonego pojęcia. W takim momencie mężczyzna jest bardzo zagubiony i o ile nie ma dostatecznej wiedzy psychologicznej i wglądu w samego siebie to po głowie będą mu chodzić różne teorie (na przykład szukanie winy w żonie) i rozwiązania (na przykład unikanie jej)*.

*Podane w nawiasach przykłady to jedne z tysięcy wariantów, nie stanowią osądu, lecz pełnią rolę wskazówki.

Mam to samo

czy któraś tu z pań rozwiązała swój problem czy nadal nic?

Kamuniak - współczuję Ci bardzo. Wiem,że nie tego oczekujesz,ale to taki pierwszy odruch po przeczytaniu Twojej historii. Mnie by szlak trafił, tym bardziej, iż masz świadomość, że mąż już oświadczył, że go ten temat w ogóle nie interesuje. Najgorsze, że on nie wykazuje żadnego działania, by zmierzyć się razem z Tobą z tym problemem. Odpuścił pozostawiając Cię samą z sobą, swoimi myślami..... i wibratorem. Masakra!!!!!!
Nawet nie wiadomo jak Ci pomóc. Skoro o tym piszesz, mówisz, że macie dzieciaki - więc nie planujesz tego rozwiązać, przez rozwód. Co tu jednak można zrobić, gdy druga strona nie wykazuje żadnego zainteresowania, nawet w kontekście historii z wibratorem. Przypuszczam, że tu pomoże tylko specjalista - czy to psycholog, seksuolog lub może kardiolog, albo mix ich wszystkich. trudno się tu odnieść do czegokolwiek - mąż jakby dowiedział się o czymś, co spowodowało jego odcięcie się od seksu z dnia na dzień. A wcześniej jak było??? Czy też unikał zbliżeń, czy sprawa się wysypała po pobycie w szpitalu?????

wcześniej było nam bardzo dobrze aby być choć chwilę razem były wyjazdy spędzenie razem czasu teraz nie ma nic nie wychodzimy nigdzie razem no chyba że na zakupy jeśli ja proponuję wyjazd to słyszę nie chce mi się zmęczony jestem chcę odpocząć więc i ja odpuściłam bo ile można w kółko słyszeć to samo a jeśli chodzi o pomoc specjalistów nie liczyła bym na to bo on nie pójdzie bo przecież twierdzi że wszystko jest ok tylko ja się czepiam. Ogólnie nie wiem co robić. Rozmowy nie pomagają wręcz przeciwnie. Na chwilę obecną całkiem odpuściłam. Przestałam się do niego przytulać bo mam dość słuchania że źle się czuję albo coś go boli.A zresztą nie tęskni za tym wręcz mam wrażenie że tak mu pasuje. Boję że przez to wszystko przestanie mi zależeć i co dalej sama już nie wiem.

To Ci współczuje bo 6 piw co dzień to trochę dużo ale pewnie nie ma problemu bo nie jest agresywny i pomaga w domu.
Napiszę na przykładzie szwagierki . Jej mąż codziennie rano piwo , w południe piwo , ma iść do przedszkola po dziecko to mu panie dziecka nie dają bo czuć , wieczorem przed pracą piwo. Oczywiście pracuje , kasę daję , pomaga w domu gotuje , nie jest agresywny to ona nic na to nie mówi. Będąc tam u nich patrząc na to byłam w szoku bo funkcjonują normalnie ale on tak od rana do wieczora kilka piw co dzień. Zagłębiając się dalej ona dużo o nim mówiła ,że jest z rozbitej rodziny, ma niskie poczucie wartości był w domu dziecka . Kiedyś seks mieli non stop teraz raz na msc i podobno natura go nie obdarzyła ale jakoś tam nie było z tym problemów.Ona teraz jest aż sfrustrowana i go przedrzeźnia ,że nic nie ma i nie może bo już ma dość.
A tak do meritum ja myślę ,że gość pije to mu już nie staje albo zaczął mieć z sobą problemy i nic nie chce . On tam twierdzi ,że zmęczony i takie tam ale ja myślę ,że raz poczucie wartości jest jego zero, dwa za dużo alkoholu to pije .
Może Twój mąż też albo przez alko nie chce albo ma inne problemy?
Co najbardziej mnie zastanawia to to ,że kobiety się  czepiają facetów jak piją dopiero jak jest agresywny, przepija pieniądze czy w domu nie pomaga. Tam u mojej szwagierki mają kasę on pomaga ona się nie czepia a facet naprawdę przesadza z alkoholem do tego fizycznie wygląda źle , prawie nic nie je jak na śniadanie piwo cygar i kawa.

Przypuszczam, że anicorek87 ma rację. Wasze podupadłe życie seksualne, może być tylko efektem jego problemów. Może dowiedział się o jakimś poważnym problemie zdrowotnym. Wszystko zaczęło się dopiero po wyjściu ze szpitala?? wcześniej było OK???

To świadczy o tym, że przyczyną takiego stanu musiała być wizyta w szpitalu, w którym dowiedział się o czymś, z czym jak widać nie może sobie poradzić. Wszystko bez sensu, nie przytulaj się do niego, ucieczka w alko..... ewidentnie sobie z czymś nie radzi.
Nie dopatrywał bym się winy w sobie, lecz starałbym się dowiedzieć jaką usłyszał diagnozę w tym szpitalu i co w nim zaszło.

o losie koniec świata nachodzi..... sześć piw dziennie i LEKI NA NADCIŚNIENIE!?!?!!! alkohol jest wrogiem nadciśnienia!!!!! pije bo lubi!!! ja pierd....le. nad czym Wy się zastanawiacie. dla mnie to jest oczywista oczywistość Pan NIE MA OCHOTY na seks a małżonke ma w głębokiej duuu...pie. racjonalizowanie picia sześciu piw przy naciśnieniu i pisanie, że ten Pan ma inny problem jest w tym przypadku kuriozalne. On może za niedługo wyjechać nogami do przodu jeśli FAKTYCZNIE ma nadciśnienie bo mu pompka nie wytrzyma albo jakaś żyłka w mózgu a Wy tu o seksie. eeee.... współczuję Ci ja to przechodziłam na własnej skórze wiem w czym rzecz. mydlisz sobie oczy pierdołami by rzeczywistości nie ujrzeć. bolisz się jej jak ognia. nie zadajesz pytań nie dlatego, że nie wiesz jakie ale dlatego, że odpowiedzi się boisz bo będziesz w konfrontacji z ewentualną prawdą a ta będzie Cię zmuszać do podjęcia decyzji. boisz się konsekwencji poznania prawdy. będzie boleć. ja to wiem. przykro mi. jak będziesz chciała okularki zdjąć ja napiszę resztę.

pozdrawiam cieplutko
karolina

Haha, dobre mój chłopak kupił jakiś czas temu dokładnie taki dzwoneczek gdzieś tam w szufladzie leży

Fatalnie, że się przyznałaś. Trzeba było mieć kochanków i z mężem żyć. Cóż... twoja historia jest pouczająca, fajnie że pisana z perspektywy wielu lat.

To są sytuacje, kiedy:

-- albo zniszczymy małżeństwo i wiele osób będize nieszczęśliwych
-- albo zrezygnujemy z seksu i sami będziemy nieszczęśliwi
-- albo bedziemy zdradzać, aby zaznać szczęścia choć z kimś innym

Pierwsze dwie opcje odpadają. Pozostaje tylko ostatnia. Jeśli się coś zepsuje w zdradzaniu, to wracamy do pierwszej opcji.

tylko trzy opcje,mowisz?
no patrz a potem przychodzi ktoś,kto nie wie, ze sa TYLKO trzy opcje i znajduje czwarta, albo i piata, a moze nawet szósta

zawsze mnie będzie zadziwial fakt, ze ludzie na wlasne zyczenie sie ograniczaja, choc w przewazajacej czesci wypadków nikt im nie kaze

    Nie ma potrzeby jej pouczać, ona sama to wie, własnie napisała to w dalszej części

nie, nie, nie. zbytnio trywializujesz temat. na to dlaczego tak się dzieje, wpływ ma wiele czynników. od zgubnego w aspekcie seksualności wychowania w katolickiej religii, po masę niszczących stereotypów i uwłaczeń kobiecej seksualności. mi od lat, mężczyźni ważni w moim życiu (dwóch), powtarzało (szczególnie jeden, ten ostatni), że jestem uzależniona od seksu, że w życiu nie można mieć wszystkiego oraz, że przecież seks nie jest najważniejszy w życiu.
ku mojemu zdumieniu, po dramatycznym incydencie okazało się, że seks jest najważniejszy w moim życiu i to na równi z miłością, że można mieć w życiu wszystko a moje uzależnienie to "przykrywka" dla ich nieudolności. oczywiście duże znaczenie miał tu sam temperament, choć w obu przypadkach odgrywał drugorzędną rolę (jak się okazało). zdradzanie męża to choć tymczasowe rozwiązanie, niesie za sobą smutne konsekwencje bijące w osobę zdradzajacą. to człowieka niszczy, podkopuje jego wiarę w siebie i stawia go w parszywym świetle gdy patrzy na siebie w lustrze. to najsmutniejsza alternatywa niosąca za sobą nieadekwatną stratę do ewentualnych zysków. oczywiście piszę z autopsji, bez ogólnie przyjętych moralnych konotacji (jestem nieco alterntywna w tej kwestii). niemniej jak widać na "załączonym obrazku" "ten seks" jest znacznie bardziej ważny niż wieść gminna niesie ;-).

dżizas to ja chciałabym uścisnąć rękę takiej osobie i zanalizować ją jako wyjątkowy "eksponat". jeśli zdradzając nie odczuwasz straty to w takim razie zastanawia mnie "rodzaj" miłości jakim darzysz kochaną przez "Ciebie" osobę. no chyba nikt nie wątpi w to, że miłość ogólnie pojęta bywa najsilniejszym afrodyzjakiem.  ja przerabiałam każdą z tych sytuacji i moje zdanie popieram osobistym doświadczeniem. nie wierzę Gary, że kochając żonę nie zechciałbyś realizować najgłębych pragnień i fantazji erotycznych właśnie z nią. choć przyznam, że na mojej drodze stanął facet, który zarzekał się jak bardzo kocha żonę ale..... no właśnie ale pewnych jego fantazji nie chce z nią spełniać bo są zbyt wyuzdane i seksualnie frywolne. i cóż ... realizował te swoje fantacje z różnymi przygodnymi wyzwolonymi kobietami. ja akurat tego nie pojmuję. chyba, że mamy do czynienia z jakąś formą fetyszu, która dla samego zainteresowanego budzi w nim skrajne emocje dlatego unika angażowania osoby, którą kocha by nie burzyć jej obrazu w sobie.

poza tym bardzo jest mi bliskie to zdanie, ba nawet wyzwala we mnie pewien rodzaj agresji "A jeśli w wyniku zdrady żony ich małżeństwo sie pogorszy, to znaczy, że to małżeństwo było pełne fałszu -- bo nie było seksu, a seks zniszczył małżeństwo... "
szlag mnie trafia gdy czytam, że dla kobiety seks jest na szarym końcu, że przecież nie "du...pa" się liczy itd. itp. a jak przyjdzie co do czego nagle okazuje się, że ta "du...pa" to świątynia a seks urasta do rangi religii. ja wiem jakie będą argumenty.... to nie chodzi o sam sex a o kłamstwo o  zdardę o brak uczciwości. tylko gdy mąż łga co 5 minut na inne tematy jakoś cudownym zbiegiem okoliczności kłamstwa przechodzą nimal bezszelestnie.  oczywiście nie chcę tu umiejszać bólu żadnej ze zdradzonych osób jednak niech się w końcu zdecydują czy ten seks jest najważniejszy bądź na równi  z miłością  czy faktycznie mało ważny więc i większej wagi do niego nie przywiązują i przygodny seks partnera/partnerki nie będzie końcem świata. ja od zawsze stawiam sprawę jasno i klarownie. seks jest najważniejszy jak i miłość i nie ma seksu nie ma związku. i moja "du...pa" to właśnie świątynia do realizowania wielu moich potrzeb zarówno czysto fizycznych jak i wielu emocjonalnych. ogólnie Gary zgadzam się z Tobą poza jedną rzeczą nadal uważam, że zdradzanie najbardziej bije w zdradzajacego.

Ja nie odczuwam straty, to oczywiste. Mówiłem, że gdybym się dowiedział, że żona zdradziła, to bym nie odczuł straty, bo wiele więcej nas łączy niż tylko wierność.

Po drugie -- najsilniejszym afrodyzjakiem jest pożądanie oraz zauroczenie. Pożądanie to co innego niż miłość, choć czasami jedno z drugim się łączy.
Czasami tylko? Tak... tylko czasami... jak się sobą zauroczą na początku związku, albo jak korzystają z seksu jak z seksu i po 20 latach małżeństwa dalej się pożądają, pragną. Zdarza się jednak, że mąż poczuje pożądanie do innej... albo czyste pożądanie, albo wzmocnione przez zauroczenie. Trudno mi sobie wyobrazić, że ktoś się zauroczył drugą osobą, a nie pożąda jej. Czy nie kocha żony, bo się zauroczył albo pożąda innej? Nieprawda... może kocha... Miłość to miłość, seks to seks... zauroczenie to zauroczenie... pożądanie to pożądanie... Można twierdzić, że któreś z tych kategorii nie istnieją bez innych (np. dobry seks bez miłości) -- ale to niech już sobie te osoby co tak uważają w głowie mają.

A jeśli nie mam fantazji erotycznych, albo mam takie których nie da się zrealizować? Coś w stylu, że bym chciał mieć seks z koleżanką z pracy, ale to nigdy nie będzie możliwe.

No nie wiem co Ci ludzie mają w głowach. Tego nie zmienimy. Może miał obrzydliwy fetysz... albo chicał po prostu loda, oral ze strony żony, ale biorąc pod uwagę jego zwichrowane poglądy, nie chciał jej w ten sposób poniżać.

Najlepsze jest jak dziewczyna daje seks na dnie wartości życiowych, a potem w małżeńśtwie więdnie, bo mąż nie chce seksu. Wtedy aż ciśnie się na usta, aby swoje "zwierzęce popędy" opanowała.

No właśnie... jeśli jest ważny -- to dlaczego go tak mało w małżeńśtwie? A jeśli jest nieważny to dlaczego tak dramatyzują po zdradzie?

Też mówię "nie ma seksu nie ma związku".

Czytałem ostatnio książkę, w której opisywano problemy jakie ludzie mają z seksem i czego od seksu oczekują. Jeśli ktoś na przykład oczekuje, że podniesie w ten sposób swoje poczucie wartości, to po seksie, chwilowej radości przychodzi dołek, bo okazuej się że problem nie został rozwiązany.

Tak samo jest ze zdradą -- jeśli zdradza się dla innych powódów niż dla samego seksu, to zdrada tych problemów nie rozwiąże. Jeśli zaś seks pozostaje tylko seksem, to jest czysta radość.

W małżeństwie tak samo -- jeśli seks jest po prostu seksem, to jest to seks szczęśliwy. Jeśli od seksu oczekujemy czegoś więcej to nie będziemy z tego zadowoleni. To jakby oczekiwać, że po zjedzeniu wspaniałej potrawy nasze poczucie wartości się podniesie, problemy w pracy miną, a w małżeństwie zapanuje spokój.

No nie musi być to taka stereotypowa odpowiedź i zgodna z podejściem kobiecym do związku. Gdzieś czytałem, że ludzie po rozwodach, gdzie dawno wygasła miłość - uprawiają sex. Czyli pomimo braku miłości są nadal atrakcyjni dla siebie seksualnie. W Twoim przypadku tej atrakcyjności brak. Jesli miałbym pójść męskim tokiem myślenia. To Twój partner uważa, że nie będzie przyjemnie. Pytanie zasadnicze, dlaczego tak uważa. Odpowiedzi jest mnóstwo. Może ma jakies problemy emocjonalne, może fizyczne, może ty stawiasz sprawę sex jak egzamin, może przestałaś być atrakcyjna, ciągle narzekasz, ciągle masz zły humor. Tych może można mnożyć.

Ja jestem na etapie wściekłości!Mój mąż,kiedyś wulkan sexu zmienił się w jakiegoś zakonnika!Zaczynało się stopniowo od tego,że czekał tylko na moją inicjatywę:sexowne ciuszki,kuszenie i zachęcanie..potem kilka razy dostałam odmowę co było jest b.upokarzające kiedy stoi się w pończochach i wyzywającej bieliźnie:( W sumie odechciało mi się proszenia o sex a częstotliwość zbliżeń spadała na łeb,na szyję..Po którejś z burzliwych rozmów na ten temat stwierdził,że to problemy z erekcją..Zakupił co trzeba i przez b.krótki okres było lepiej..Później nie musiał się wspomagać ale i tak sypialnia wiała chłodem.Kochaliśmy się jakieś 10tyg.temu a ja czuję jak zamieniam się w chodzący sopel lodu!Czuję się stara i nieatrakcyjna,nawet nie chce mi się z nim gadać ani słuchać!Mam ochotę mu przyłożyć za to,že mnie nie chce i wszystko psuje!Za to,że nie robi nic,żeby to naprawić!A ja już nie będę walczyć,kupować kolejnej sexy bielizny..
Chcę żeby o mnie zawalczył ale się nie zanosi..Tak się psuje zarąbiste małżeństwo..

Czytam już drugi raz to forum i postanowiłam też napisać.
Myślę, że moja wypowiedź nie wniesie nic nowego, ale jestem kolejną z tych młodych żon, których się nie dotyka...
Przykre to.
U nas były rozmowy, lekarze, płacz, kłótnie i... zero zmian.
Jeżeli każda ze stron potrzebuje czegoś innego to chyba czas się pożegnać.
Trzymam kciuki za wszystkie Panie, które podobnie jak ja nie czują się już kobietami.

Z wiekiem często traci się ochotę na seks. Pomyśl też, że on może unikać teraz jakiegokolwiek zbliżenia, ponieważ wie, że coś jest z nim nie tak i nie chce kolejnej kompromitacji? Mężczyzną ciężko jest rozmawiać o takich rzeczach, wstydzą się tego. Może spróbuj podsunąć mu suplement diety, który poza witaminami będzie działał również na testosteron.

Dziś weszłam tu przez przypadek i poczytałam wasze wpisy . Dlatego postanowiłam tu napisać swoją sytuację i może ktoś z was mi pomoże ,chociaż widzę że ten wątek ostatni raz był w styczniu. Przepraszam od razu za błędy.
Mam 42 lata ,dwójkę dzieci ,które jedno z nich jest pełnoletnie a drugie 9 lat . No i męża. Jesteśmy ze sobą 23 lata. Od 4 lat coś nie gra między nami. Mąż unika ze mną seksu czuje ,że nie pociągam go . Ale on twierdzi ,że mnie kocha . Ciągle się kłócimy ,nawet ostatnio wyzwał mnie. Bardzo go kocham ,może jestem głupia. Wiem w wieku 42 lat nie jestem już tą piękną kobietą co kiedyś . On  natomiast coś robić to robi,ale siedzi w portalach randkowych piszę sms ,a jak mu zrobiłam kłótnie to mówi ,że przecież on nic nie robi. Na komputerze swoim ma nagie kobiety jako tapety i.t.p. Ale cały czas  twierdzi że mnie kocha. Teraz znów się pokłóciliśmy powiedziałam mu że chce rozwodu on twierdzi kto mi da jeśli on nic nie robi .Nie chcę tak dalej żyć. :( Potrafi na fb napisać do koleżanek cudnie wyglądasz ,kochanie , ty moja walentynko i.t.p. A do mnie :( Czuję się jak najgorsza. Ostatnio nawet mi powiedział ,że kiedyś byłam ładna ,zgrabna a teraz .... Kochaliśmy się 6 miesięcy temu ,ale przerwaliśmy gdyż mu dobrze nie stał ,twierdzi ze to emocje .Ale póżniej powiedział mi ,że jest ciekawy jak by z inną kobietą mu poszło. Sama już nie wiem co mam robić nie wytrzymuję jego obojętności ,chodzi swoimi ścieżkami. Kiedyś tak nie było to on chciał najwięcej seksu ja go nie chciałam. Nie patrzył na to ,że jestem zmęczona itp, córka nawet powiedziała ,że jest jej wstyd mieć takiego ojca ,że jest na portalach i widzi jego zdjęcia.Nawet na tych portalach seks. Czy ja faktycznie już go nie pociągam????

Ja zrozumiałam, że to pełnoletnia córka, więc ma prawo sobie tam być

Tak,tak.....trudno w to uwierzyć.A niestety takie problemy są.I ja mam ten problem z mężem.Woli zadowalać się oglądając filmy porno.Jestem kobietą atrakcyjną,być może go przerasta????!Myślę zakończyć celibat i skorzystać z niemoralnej propozycji mężczyzny,któremu się podobam od kilku lat.Jestem kobietą,która mężczyźnie potrafi dać wiele miłości.Trochę smutno mi....idę w nieznane.Romanss?!

Miłe Panie mam podobnie do was. 8 lat po ślubie. Jesteśmy atrakcyjni, adoruję żonę, podoba mi się i podnieca. A seksu jak na lekarstwo i słaby chociaż ona ma orgazmy. Nie wiem co robić. Już rozmawialiśmy na ten temat i brak poprawy.

Jestem ponad 5 lat po ślubie i na palcach u jednej ręki mogę policzyć ile razy uprawialam seks z mężem..
Już chwilę przed ślubie tłumaczyl że stres że może się zmobilizować bo tyle się dzieje. Nocy poslubnej też nie było. Dopiero po jakiś 4 miesiącach, raz jeden jedyny i wymówki głowa, zmęczenie, dużo pracy, problemy rodzinne, itd....
Próbowałam, nadal próbuje i ciągle słyszę wymówki...
To co wymyślal starałam się wdrażać z życie albo robić tak żeby się pokusił i nic ...
Zagrozilam że odejde jak nie zaczniemy się starać o dziecko ... myślałam że dzięki temu trochę "użyje" ....strzał za pierwszym razem ... Hehhe.... później tłumaczenie że on nie może Bo świadomość że maleństwo jest w brzuchu ... bla bla bla... A ja miałam taka ochotę na seks tak mi się chciało....rozpacz...
Po porodzie już ponad rok i dalej nic ....
5 razy w przeciagu ponad 5 lat ...
Zwarjuje niedługo bo już o niczym innym nie myślę tylko o seksie.
W szoku jestem ze jest bas az tyle.
...

Dzięki FS,
Zbagatelizowalam przedslubne zachowanie bo to było 2 miesiące przed ślubem...wcześniej wszystko było okej