chce mieszkać sama - Netkobiety.pl

A Ty pracujesz i jesteś w stanie się sama utrzymać? Bo to jest najważniejsze. I wiesz, ja myślę, że jesteś troszkę za młoda, zeby sama mieszkać, ale ja Ciebie nie znam osobiście, więc nie wiem, czy sobie dasz radę czy nie. A co do wchodzenia mamy do pokoju to porozmawiaj z nią i powiedz, ze wolisz sama pogadać ze znajomymi. Powinna zrozumieć. Dryuga sprawa to czy Twoi znajomi lubią rozmawiać z Twoją mamą? Może ją po prostu lubią i dlatego ona tak chętnie przychodzi do Twojego pokoju. Pomyśl o tym.
A co do tego chłopaka to myślę, ze powinnaś ustalić, ze bez pukania mama nie wchodzi do pokoju. I myślę, ze spokojnie będziesz miała chłopaka i mama Ci w tym nie rpzeszkodzi.

myślę ,że na pewno jestem w stanie się utrzymać........  znajomi lubią moją mamę ,ale już mi powiedzieli ,że pogadali by trochę ze mną ,ale moja mama trochę przeszkadza ,a jak zapraszają mnie do siebie to mama cały czas dzwoni ,a w jakim wieku wy się przeprowadzałyście ???

ja mam 23 lata i jeszcze mieszkam z rodzicami... zarabiam na siebie ale jeszcze mnie nie stac na samodzielne mieszkanie.... 19 lat mysle ze za wczensie - w Twoim wieku tez myslałam zeby wyrwac sie z domu...

A tę kawalerkę będziesz wynajmować czy chcesz kupić? I czy rodzice mają wykładac jakieś pieniądze? Bo ja tak sobie myślę, że Ty chcesz nie się uniezależnić, pokazać, ze jesteś dorosła i sobie sama umiesz poradzić i zarobić na siebie, ale chcesz po prostu wyrwać się spod skrzydeł mamy. Ale pamiętaj, ze wszloekie rachunki, remonty, naprawy, zakupy, sprzątanie i inne rzeczy będa na Twojej głowie. To nie jest najłatwiejsze. Nie wiem, skąd będziesz miała na to pieniądze. Nie napisałaś, czy pracujesz. A mama po pierwsze się boi o Ciebie, o to czy sobie poradzisz a poza tym może nie do końca Ci ufa. Uwierz mi, mieszkanie z rodzicami nie jest takie złe.

jestem kelnerką....tylko przez 2 miesiące bo moja siostra ma urlop macierzyński ....i dorabiam na dyskotekach zajmuję się śpiewaniem i często na tych dyskotekach gram na gitarze ....za to mam naprawdę nie złą kasę ......teraz bardziej się zastanawiam nad tą przeprowadzką ,ale skoro wy mieszkacie same to jak wygląda wasze życie z rodzicami chodzi o przyjaciół , chłopaków itp. ?

no też dobry pomysł ...masz chłopaka i twoja mama go akceptuje ? czy on przychodzi do ciebie do domu ??

Jak dla mnie, to decyzja zależy od Ciebie - jeśli mówisz, że jesteś w stanie się utrzymać to spoko. Osobiście nie wiem czy bym to zrobiła, bo nie musiałam nigdy podejmować takiej decyzji. W czasie liceum mieszkałam w internacie, a potem studia - wiadomo... Jeśli czujesz się niezależna to moim zdaniem nie powinnaś się zastanawiać. Każdy rodzic próbuje jak najdłużej utrzymywać dziecko w domu, tym bardziej "swoją córeczkę", ale każdy rodzic także rozumie, że w którymś momencie to jego małe dziecko staje się człowiekiem, z którego zdaniem też będą się liczyć, i wspierać je nawet, kiedy nie rozumieją, czy też nie popierają jego czynów...
Myślę, ze u Ciebie dużo jest w kwestii zaufania, co do Twoich przyszłych facetów. Może po prostu konieczna jest rozmowa? Ja np. nigdy nie musiałam pytać rodziców o to czy facet może u mnie nocować, bo to było normalne już w liceum, ale to kwestia podejścia rodziców. Jeśli waśnie to Ci przeszkadza to się wyprowadź. Mój były np. co chwila wysłuchiwał argumentów, że jeśli chce u siebie w domu spać ze mną razem, to niech się wyprowadzi;/ (jak dla mnie porażka wychowawcza)

Pamiętaj, że jeśli już podejmiesz ten krok i powracając potem do domu, wtedy zostaniesz uznana za niedojrzałą. Wyprowadzka to nie taka łatwa sprawa, kiedy wracasz z pracy i stwierdzasz, że nie masz komu opowiedzieć co się dziś działo.:)

Wyprowadzka to dosyć ważna decyzja... może zacznij z mamą żyć w szczerości:) Wiesz... teraz jest trudno się utrzymać, może ci czasem nie wystarczyć tych pieniędzy:)

Ja zamieszkałam sama w wieku 18 lat ale tylko i wyłącznie dzięki pomocy rodziców właśnie. Oni mieszkają pod Warszawą a w centrum wynajmowane było mieszkanie po mojej babci. Umowa była taka z moimi rodzicami, że jak się dostanę na studia dzienne to dostaje mieszkanie i, chyba, 150 zł tygodniowo na utrzymanie (paradoksalnie te 4 lata temu to była kupa kasy - teraz 300 pln tygodniowo wydaje się za mało).
Potem, jak przeniosłam się na inne studia - zaoczne - musiałam zacząć pracować. I uwierz mi, że nie jest łatwo samemu się utrzymać.
Nie wiem w jakim mieście mieszkasz bo stolica faktycznie jest dużo droższa od innych miejsc ale dla mnie w tym momencie 2500 pln miesięcznie to jest minimum żeby starczyło mi na czynsz (a i tak płacę znacznie mniej niż za wynajem bo mam "własne" mieszkanie), opłaty,jedzenie, benzynę, papierosy i wyjście do kina czy ze znajomymi raz na tydzień/ na dwa.
Średnio mi się chce wierzyć, że z pracy kelnerki - którą zresztą masz tylko na 2 miesiące (i co dalej?) oraz z okazyjnego śpiewania w klubach wyciągniesz wystarczająco dużo żeby móc utrzymać się na przyzwoitym poziomie.

Powiem Ci tak, jak moi rodzice wyjeżdżają i zostaję sama w domu to jakoś tak głupio, bo nie ma się do kogo odezwać. Mam narzeczonego, z którym się prawie dziennie widzę, ale on pracuje na 3 zmiany. I na początku jest fajnie być samemu. Nikt nie przeszkadza, możesz robić, na co masz ochotę, ale za jakieś 2-3 dni to już mi tak głupio, bo nikt na mnie nie czeka, nie mam z kim pogadać, sama śpię w domu itp. Jeszcze zależy na jakich sąsiadów trafisz. Możesz mieć jakichś awanturników, gdzie będziesz się sama bała spać w domu a możesz mieć całkiem fajnych. Więc to jest ryzyko.
Jeśli chodzi o pieniądze to pomyśl, ile pieniędzy wydasz na wyposażenie mieszkania na poczatek, na środki chemiczne, na wszelkie zakupy żywieniowe. Bo przecież nie będziesz miała kompletnie nic. Pomyśl o zakupie ręczników, ścierek, pościeli, jakichś dywaników, pralki, lodówki. To są ogromnie pieniądze. A jeszcze by się przydało pomalować ściany albo dać jakiś dywanik. Może nowa umywalka itp. To są ogromne koszta. Wiem to, bo sama przymierzam się do urządzenia domu i trzeba było wziąć duży kredyt, bo tak z wypłaty to ciężko. A potem są rachunki za czynsz, prąd, telewizję, internet, wodę, gaz itp.
Więc ja myślę, ze najpierw się dobrze zastanów, czy nie warto pomieszkac jeszcze kilka lat z rodzicami. Śpiewać wiecznie nie będziesz czy pracowac jako kelnerka. To są niepewne miejsca pracy. A jak przez miesiąc nie będziesz śpiewać w klubie i zostanie Ci ten niecały tysiąc złotych na utrzymanie? Za rachunki prawie tyle zapłacisz. A gdzie życie, lekarstwa itp.?

Zuza - to też ci wszystkie uparcie tłumaczymy, że wcale nie ma więcej swobody. Różnica jest tylko taka, że nie kontroluje Cię mama tylko pracodawca - bo to od niego stajesz się uzależniony.
I wcale nie masz więcej czasu - bo musisz ciągle kombinować co zrobić żeby mieć co zjeść. I wcale nie jest tak kolorowo - zwłaszcza jeżeli ktoś ma tak mgliste pojęcie o tym jak to wszystko miałoby wyglądać jak ty.

Zrobię dla Ciebie szybką kalkulację miesięcznych wydatków. Ty zarabiasz 980 PLN + ewentualnie 350 PLN x 4 = 1400 PLN.
Razem 2380 PLN - przy dobrych wiatrach czyli jeżeli się nie rozchorujesz i będziesz mogła śpiewać w każdą sobotę miesiąca.

Koszt wynajmu kawalerki - w dużym mieście min. 1500 PLN, w małym może ok 1000-1200 PLN

Media - prąd, gaz, woda - mi wychodzi 200 PLN raz na dwa miesiące - czyli miesięcznie 100 PLN

Jedzenie - zakładając, że będziesz się odżywiać bardzo oszczędnie jest to minimum 300 PLN

Chemia - środki piorące i czyszczące - średnio raz na trzy, cztery miesiące trzeba coś uzupełnić - i jest to jedna z najdroższych rzeczy:
proszek do prania: min 30 PLN
płyn do płukania: min 30 PLN
szampon do włosów: ok 20 PLN
odżywka do włosów: ok 20 PLN
pasta do zębów: min 6 PLN
żel pod prysznic: min 10 PLN
itd...
zakładając, że  będziesz musiała na to przeznaczyć pieniądze zakładam, że jest to ok. 20 PLN każdego miesiąca na chemię

Dojazd do pracy/szkoły - albo benzyna albo bilety autobusowe - zapewne następne 40 PLN

Wyjście ze znajomymi:
kino min 40 PLN
knajpa - biorąc pod uwagę że wypijesz jednego drinka to min 15 PLN - a zakładając, ze wypijesz więcej to ok 30-50 PLN

Dodatkowo zakładam, że nie będziesz wychodzić raz w miesiącu tylko co namniej raz na tydzień czyli 30 x 4 = 120 PLN

Internet - bo zapewne ciężko będzie się bez niego obejść - kolejne 50 PLN

Telefon komórkowy - zależnie od tego ile wydajesz ale uśredniając jest to na pewno nie mniej niż 30 PLN miesięcznie

+ wiele innych dodatkowych kosztów, które naprawdę potrafią pojawić się znikąd.

Licząc tylko to, co wypisałam potrzebujesz: w optymistycznym wariancie ok 2000 PLN, w mniej optymistycznym ok 2200 PLN.
Jednym słowem - pieniędzy będzie Ci starczać na styk - i to tylko jeżeli będziesz śpiewać w każdy weekend i pracować w knajpie równocześnie.

Zastanów się nad tym poważnie.

Penylenne, sądzę, że te wyliczenia są trochę na wyrost. Bywało tak, że utrzymywałam się w Warszawie za 1500 złotych i dawałam radę. Jeśli komuś zależy by się utrzymać po prostu rezygnuje z paru rzeczy. Jak nie ma kasy, to wychodzi nie 3 razy w miesiącu, tylko raz, a w pozostałe weekendy np. wychodzi na prywatki w tańszym - bo kupionym w sklepie alkoholem. Drink 15, ale już np. piwo 8... Wszystko to chyba kwestia podejścia... Wiadomo, że nie o to chodzi by też rezygnować ze wszystkiego. W tym wypadku to na prawdę kwestia priorytetów. Czy zuza z czegoś woli rezygnować na rzecz większej swobody itp.
Ale... nie chciałabym chyba mieszkać zupełnie sama.

Tak czytam wszystko co napisała Zuza i wydaje mi się że zupełnie niedojrzała do wyprowadzki. A wniosek wynika z tego, że w ogóle nie martwi się realiami samotnego dorosłego życia, najważniejsza jest "wolność".

Zuzo, wcale nie będzie Ci o wiele łatwiej. Będziesz sama, a może i samotna, spadnie na Ciebie wiele spraw których do tej pory raczej nie ruszałaś-rachunki, zakupy, gotowanie dla siebie, sprzątanie, pranie, a do tego praca.. życie osoby niezależnej nie jest zawsze usłane różami. Ja do zeszłego roku mieszkałam z rodzicami, teraz mieszkam z moim chłopakiem i nie jest różowo-czasem mam dość rachunków, problemów gdy się coś psuje, czasem czuję się samotna bo gdy on jest w pracy ja nie mam do kogo się odezwać... mam dopiero 23 lata ale czasem czuję się jakbym miała 35-dom, sprzątanie, gotowanie, praca, rachunki... wiem , że każdy człowiek musi prędzej czy później się z tym zmierzyć, nie rozumiem tylko, czemu chcesz tego tak szybko..

samodzielne mieszkanie uwolni Cię od mamy rozmawiającej z Twoimi znajomymi, ale pomyśl że Ty sama też już wtedy nie będziesz z nią rozmawiała tak często jak to możliwe teraz..

jeśli musisz, to wyprowadź się, tylko nie bądź zdziwiona jeśli spotkasz coś innego niż oczekujesz

ile powinnaś mieć lat, ale do czego? do wyprowadzki? Jeśli tak to najpierw miej stałą pracę, wykształcenie a potem pomyśl, co dalej.

Zuza, nie ma odpowiedniego wieku na wyprowadzkę. Są tylko powody którymi kierują się ludzie-jedni chcą się uczyć w innym mieście, bądź pracować gdzieś dalej, więc muszą, są tacy którzy zakładają rodziny, są tacy którzy mają stałą pracę, i nie chcą żyć na garnuszku rodziców, a są też tacy którzy uciekają od rodziców jak od najgorszego zła

ilu ludzi tyle przyczyn...

samodzielne mieszkanie to plusy i minusy- robisz co chcesz, kiedy chcesz, nikt nie karze Ci sprzątać, ściszyć muzyki, nikt nie woła Cię na obiad, nie zajmuje łazienki, możesz zaprosić chłopaka, bądź znajomych na noc.

Jednak skończą się obiadki, pogawędki z rodzicami, zaczną się rachunki, będziesz zdana na siebie, bo mamy nie będzie za ścianą...

Zuza, mało która młoda para ma gniazdko tylko dla siebie, wiele osób przyznaje się do tego że uprawia seks mając rodziców za ścianą poza tym nie na seksie związek z chłopakiem się kończy-jak już takiego znajdziesz to możesz też iść do niego prawda? trzeba od razu się wyprowadzać? mówiłaś w ogóle o swoim pomyśle rodzicom?

a może chłopak robi Ci wymówki, że nie macie gdzie sie pokochać? ... hmm... Jeśli to jeden z powodów to .. twój wybór. Czasem dobrze jak rodzice są jednak za scianą;) Ciekawe co by było gdybyś powiedziała mamie, że chcesz sie wyprowadzić zeby swobodnie móc sie kochać ze swoim chłopakiem :P

Nie łatwiej jest ustalić z mamą jakieś zasady? Masz 19 lat i to normalne, że chcesz mieć więcej swobody. Choćby nawet głupie pukanie do drzwi, kiedy czegoś od Ciebie chce. Na samotne zamieszkanie masz jeszcze czas.

Ja mam faceta i mieszkam obecnie z nim. Ale był czas, kiedy mieszkaliśmy osobno i musieliśmy sobie radzić. Miałam to szczęście, że rodzice szanowali moją prywatność i miałam dużą swobodę jeżeli chodzi o spotkania z nim w moim domu. Jeśli Twoi tego nie szanują, to po prostu z nimi o tym porozmawiaj.

owszem ustalałam zasady ,lecz mama nie zawsze ich przestrzega .......... postanowiłam je napisać !
1. Wracam do domu  przed 23.00
2. Kiedy śpiewam w klubie wracam o godz.4.00 tylko w sobote.
3. Kiedy wchodzi do mojego pokoju puka.
4 Nie mogę sprowadzać chłopaków na noc...
      i co wy tez takie miałyście ???

rozmawiałam z mamą na temat seksu i chłopaków i powiedziała ,że póki mieszkam z rodzicami to nie ma seksu pod dachem tego domu..

a czy chcialabys aby twoja córka przyprowadzała do domu noc chłopaka i z czystym sercem pozwalała na sex pod swoim dachem?
tak wogóle to mnie by było  wstyd

O tym właśnie mówiłam. I moim zdaniem to nie jest tak, że życie seksualne ich dorosłej przecież do seksu córki - która sama czuje się do tego dojrzała, zależy od rodziców. Jak powiedziałam, takie zachowanie to szantaż. Nic innego. Tak miał mój były i tak to właśnie oceniam. Zero porozumienia w tych kwestiach, tylko "immunitet" rodzica.
Seks w życiu człowieka jest ważny, a kiedy rodzice uciekają od tego mydlą oczy i jak dla mnie uczą chorych schematów.

W  momencie, w którym jest Ci wstyd, że robisz najnaturalniejszą ludzką rzecz, to chyba po prostu świadczy, że dno niej nie dojrzałaś. To jak mówić o tym, że ktoś uprawia seks, a wstydzi się kupować gumki.

Nie powiedziałam, że seks jest wyznacznikiem. Stwierdziłam "dorosłej do seksu" - bo za taką uważam osobę, dla której to odgrywa ważną rolę i podejmuje te decyzje świadomie, czując się za to odpowiedzialną. I mniemam, że tak jest z autorką wątku.
Miałam na myśli te pary, które mają olej w głowie. Nie o liżących się, nieodpowiedzialnych matkach- dziewczynkach

Zuza, jak dla mnie to głównie Ci chodzi o ten seks-a jako powód do wyprowadzki z domu w wieku 19/20 lat jest mało rozsądny.. Piszesz że nie myślisz o seksie tylko podałas go jako argument, a na koniec mówisz że kończysz tyle i tyle lat, że będziesz musiała uprawiać seks u chłopaka, i na koniec po raz kolejny pytasz czy nasi rodzice to akceptują.

Nie obraź się ale to troszkę jak grochem o ścianę-większość z nas napisała jak rodzice podchodzili do tych spraw, bywa różnie. Są ludzie bardziej tolerancyjni i mniej, Ty swoich rodziców nie zmienisz w sekundę, jeśli mają jakieś swoje poglądy na ten temat to powinnaś z nimi rozmawiać do skutku i udowodnić im że warto Ci zaufać, bo wyprowadzka to moim zdaniem zły pomysł.

godziny wracania do domu mi pasują mam już prawko i samochód.......

Według mnie ten twój pomyśl z przeprowadzka to taki bardziej sposób na wariata. Jeśli jedynym powodem twojej decyzji jest kłopot z zachowaniem mamy, to masz w zamiarze zrobić głupotę. Spróbuj na samym początku pogadać z mama. Powiedzieć wprost że przeszkadza ci jej takie wchodzenie do pokoju. Powiedz że masz swoich znajomych i swoje sprawy o których chciałabyś czasem pogadać tylko z kumpelami. Popros ja o zaufanie do ciebie i trochę prywatności. Wyprowadzka jest łatwa, co to za problem spakować kilka ciuchów, sprzętów itd. Tylko jak już sie wprowadzisz do nowego mieszkania to wtedy zacznie sie dla ciebie prawdziwe życie. Będziesz odpowiedzialna za tyle spraw że głowa cie rozboli. Dopiero wtedy odkryjesz rzeczy na które nigdy nie zwracałaś uwagi. Niewiadomo czy sobie poradzisz? A pomyśl co będzie jeśli ci sie nie uda i będziesz musiała wrócić do domu rodzinnego? Wtedy dopiero pokażesz swojej mamie jaka jesteś dorosła... Uważam że mieszkanie z rodzicami jest najlepsze, samemu jest zawsze ciężko. Ale zrobisz jak będziesz chciała, twój wybór. Pozdrawiam:)

Moja znajoma wyprowadziła sie z domu gdy miała 20 lat. Wynajęła mieszkanie. Pracowała, a i tak starczało jej od wypłaty do wypłaty. Po 3 miesiącach wróciła z opuszczona głową do domu. Bo nie dała rady z opłatami i innymi rzeczami. Teraz ma 26 lat i nadal mieszka z rodzicami. Wydaje mi sie że bardziej docenia życie rodzinne. No faktem jest, że gdy sie wyprowadziła to dostała prawdziwą szkołę życia. I wcale nie była ona łatwa. Zastanów sie czy warto "porywac sie z motyka na słońce"? Bo życie jest okrutne i bardzo trudne.

z tego co zrozumialam nawet nie rozmiawialas z mama na temat przeprowadzki, wiec skad wiesz ze Ci zabroni:P ja wyprowadzilam sie z domu jak mialam 21 lat, rodzice byli w szoku jak im powiedzialam ze chce sie wyprowadzic, byla mala pogadanka na temat dlaczego chce to zrobic, pozniej poszli na spacer, przetrawili wszystko i gadka byla na tematy techniczne, typu czynsz, jakie sprzety z domu z domu zabieram, jakie reczniki, ktore meble itp. Ogolnie bylo ok, tyle ze jak sie wyprowadzalam mialam juz stala prace, na umowe o prace, ówczesny narzeczony rowniez. Robilismy we dwojke kosztorysy utrzymania ale samodzielne zycie to zweryfikowalo:P okazalo sie ze na utrzymanie idzie wiecej niz sie wydaje:P ze chemia konczy sie czasami, ze lodowka pusta robi sie z czasem i takie tam:P
ogolnie nie zaluje swojej wyprowadzki, nauczylo mnie to samodzielnosci, poprawilo bardzo stosunki z rodzicami:)
co do rodzicow, ufali mi, nie mialam scisle okreslonych godzin powrotu, mowilam gdzie ide i o ktorej bede, oczywiscie wszystko w granicach rozsadku, jak rodzice gdzies wyjezdzali to oczywiste bylo ze na ten czas przychodzi mieszkac moj narzeczony:P tak samo bylo jak jego rodzice gdzies wyjezdzali:P
ale nigdy mi nie pozwolili na to aby on nocowal gdy oni sa, kolezanki owszem mogly ale nie chlopak.
jak rodzice wiedzieli ze ide spotkac sie z chlopakiem (tym z ktorym mieszkalam) to godzina powrotu nie byla ustalana, wracalam o ktorej chcialam, nigdy nie przeginalam z tym no bo po co?
jak on u mnie byl tez z nim rozmawiali czesto, nie przeszkadzalo nam to, zadne z rodzicow nie pukalo jak wchodzili bo po  co? przeciez wiadomo ze nie bedziemy nic robic jak oni sa w domu...
co do sexu,  a Twoi rodzice nie pracuja? nie wyjezdzaja na jakies wczasy czy do kina? przeciez napewno czasem jestes sama w domu to wtedy mozna wspolzyc...my tak robilismy i jakos nie czulismy nie wiadomo jakie dyskomfortu z tego powodu...
mysle ze wyprowadzanie sie z domu z takich powodow jakie Ty podalas jest bezmyslne. to na co  narzekasz, ze mama nie puka jak wchodzi do Twojego powodu to bezsens, przeciez to jej mieszkanie i moze chodzic po pokojach kiedy jej sie podoba. u mnie nie bylo mowy zeby mama pukala...jak szlyszalam ze wchodzi po schodach to krzyczalam zeby nie wchodzila bo rozebrana jestem. i nie wchodzila...

Ojj radzę Ci nie wyprowadzać się z domu. Mieszkam sama od maja tego roku, mam 19 lat. Na początku oczywiście super sprawa, nikt Cię nie kontroluje, niczego nie zabrania, możesz imprezować ile się da, ale z czasem masz już dość, chcesz wrócić do normalności, martwić się codziennymi sprawami, niby tak nic nie znaczącymi, a zarazem mającymi tak wielką wagę. Moi rodzice pracują za granicą i jestem zmuszona do mieszkania samej ze sobą. To nie takie proste, samotność straaaaaaasznie doskwiera mimo to, że ciągle przychodzą do mnie koleżanki, które często u mnie nocują, ale i one nie mogą siedzieć u mnie całymi dniami, tygodniami, bo ich rodzice też chcą je mieć choć na chwilę w domu, dla siebie. Wiesz jak okropnie spędza się wieczory wyłącznie w swoim towarzystwie? Jestem osobą, która lubi samotność, ale w takich ilościach nawet mi to nie pasuje i chciałabym, żeby ktoś się o mnie trochę pomartwił. Nie rób tego, odradzam.
Dodam, że zarejestrowałam się specjalnie po to, żeby Ci wybić ten pomysł z dobrego serca. Jeszcze będzie czas na samodzielne mieszkanie.
Pozdrawiam i mam nadzieję, że podejmiesz słuszną decyzję.