Dzieci-male szkodniki .... - Netkobiety.pl

Bez linczu: co za brednie... Nie jestem typem Matki Polki, a w żaden sposób teorii o szkodnikach nie mogę potwierdzić.
1. nie każde dziecko urodziło się, aby maltretować rodziców. Ja zaliczyłam 3 (słownie: TRZY) nieprzespane noce z powodu dziecka. Kiedy moja Żaba była malutka - przesypiała całe noce i właściwie nigdy nie płakała.
2. jak to nie ma nic w zamian? A teksty "najbardziej na świecie kocham mamę"? A wieczorne przytulanki? A mała istota przyklejająca się bez powodu?
3. masz do zapisania czystą kartę. Od Ciebie zależy na jakiego człowieka wyrośnie Twoje dziecko. To trudna misja, ale przynosząca niesamowitą satysfakcję
4. czymś niepowtarzalnym i fenomenalnym jest pokazywanie dziecku świata. Mały człowiek jest wszystkim zainteresowany, błyskawicznie się uczy. Ten błysk zainteresowania w oczach na widok każdej drobnostki - bezcenny. Można poczuć się kimś naprawdę wyjątkowym w trakcie takiej rozmowy:
- mama, a jak nazywa się ta roślinka?
- nie wiem, nie znam takiego zielska
- ale ty przecież znasz wszystkie roślinki?
<wow>
5. każdy, kto na więcej niż 1 dzień rozstał się z dzieckiem wie, jak bardzo wypełniają życie te małe stworzenia. Bez dziecka/dzieci dom jest pusty...
6. a dla szczególnych materialistów i egoistów - za kilkanaście/kilkadziesiąt lat dzieci mogą być najbliższymi osobami, być może jedyną pomocą, jedynymi zainteresowanymi starymi rodzicami. Nie jestem zwolenniczką tego punktu, ale w odpowiedzi na pytanie "co się ma z wychowywania dzieci" chyba nie sposób pominąć tego argumentu.

Droga autorko, myślę, że jesteś najzwyczajniej w świecie przemęczona. Weź urlop, pozbądź się dzieci chociaż na kilka dni (dziadkowie?). Wtedy przypomnisz sobie, ze macierzyństwo to radość. I nie miej wyrzutów, że czasem masz ochotę dzieci potopić. Chyba każda normalna matka ma na to czasem ochotę. Dopóki taki pomysł jest tylko epizodyczną myślą - wszystko jest ok Ale nie rozpowszechniaj teorii swojej znajomej, która dzieci nie chce, bo teoria jest idiotyczna. Wprawdzie ma ona święte prawo do tego, zeby własnych dzieci nie chcieć, ale stwierdzenie, że dzieci to szkodniki jest grubą przesadą. Przecież ona też była takim szkodnikiem a nikt jej nie wytępił...

Ciiiiiiicho, o tym nie można głośno mówić.
Głośno można tylko zachwycać się dziećmi, głośno można mówić tylko, że są to słodkie, rozkoszne, niosące samą radość, głośno można mówić tylko, że to najsłodsze maleństwa.

Nikt nie przygotowuje rodziców do tego, że dziecko to również obowiązki (których ma się też czasem dosyć), to także nieprzespane noce, że czasami ma się dość nawet najukochańszych, swoich, dzieci. Bo nie zawsze są rozkoszne, nie zawsze wychowywanie ich to czysta satysfakcja i nie każda chwila spędzona z własnym dzieckiem to powód do zachwytu.
A prawda, jak to prawda. Jest i radosna, i ponura. dzieci są rozkoszne, ale czasami zamieniają się w potwory.

Namaluje Cie Lzami,
dzieciom do szczęścia potrzebna jest matka. To wiadomo.
Nieczęsto jednak dopowiadana jest druga część tego powiedzenia.

Dziecku, do szczęścia, potrzebna jest  s z c z ę ś l i w a   m a t k a.

Wszystkim rodzicom, i mamom, i tatom potrzebny jest urlop od własnych dzieci. Urlop potrzebny do zregenerowania własnych sił i naładowania akumulatorów, bo wedle kolejnego powiedzenia "z pustego i Salomon nie naleje".

A dzieci szkodnikami nie są i nie należy ich tępić.
Należy, natomiast, zastanowić się nad wszystkimi plusami i zaletami posiadania dzieci  p r z e d  ich poczęciem.
I dzieci nie są po to, by ich rodzice coś z tego mieli.
I dzieci nie po to są, by były wdzięczne rodzicom.
I to dorosły decyduje, czy "wyjmuje" sobie z życiorysu 3 lub więcej lat. Nie musi. Może się uczyć, rozwijać, bawić, jeśli wszystko dobrze zaplanuje i będzie chcieć to wszystko pogodzić. Ale nie trzeba. Można usiąść i narzekać na dzieci.
I to od nas, rodziców zależy czy przestajemy się rozwijać, czy brzydniemy, czy biedniejemy. To nasz wybór. Dzieci są tutaj używane do usprawiedliwienia gnuśnienia dorosłych.
To była nasza, dorosłych, decyzja o powołaniu dzieci do życia. Nie przerzucajmy na dzieci odpowiedzialności za nasze, często pochopne, decyzje.

vinngo,
taki wspaniały fragment o wychowywaniu dzieci jest w książce Khalil'a Gibrana "Prorok". Poszukam jej na moich półkach i zacytuję fragmenty, ale to już za parę godzin.

Już znalazłam. Cytuję tylko mały fragment:

Niektóre dzieci, nawet malutkie, potrzebują zadziwiająco mało czasu do spania. Zwłaszcza wówczas, gdy sporo śpią w ciągu dnia.

Żyć pełnią życia można i wtedy, gdy w domu jest małe dziecko.
Jest jeden warunek, trzeba pomyśleć nad innym zaplanowaniem dnia, ale można pogodzić i wychowywanie dziecka, i pracę zawodową, i własne przyjemności, i własny rozwój.

Brak umiejętności zorganizowania sobie życia wg takich zasad nie jest winą jakiegokolwiek dziecka.
Jeśli nie jest się przygotowanym na wprowadzanie zmian, jeśli nie jest się elastycznym, jeśli nie jest się dojrzałym, to nie należy powoływać dziecka do życia.

Do "nawiedzonej" mamuśki mi baaardzo daleko, ale zaryzykuję stwierdzenie, że właśnie po narodzinach mojej córki dopiero ZACZĘŁAM żyć pełnią życia.

Ale rozumiem, że jesteś przemęczona i rozgoryczona.

Prosisz i masz.

W czasie, gdy jest Twój czas opieki nad dzieckiem prosisz (od czasu do czasu) o przejęcie tejże opieki swoją przyjaciółkę, koleżankę, mamę, teściową, sąsiadkę, lub wynajmujesz opiekunkę na 2-3 godziny. Dziecko ma opiekę, Ty - czas wolny do zagospodarowania wedle potrzeby.
Owszem, taka opieka kosztuje. Albo wdzięczność, albo pieniądze. Ale dzięki temu możesz odpocząć. A to jest już bezcenne.

Możesz też zakolegować się z jakąś mamą i zaproponować dyżury. Raz ona opiekuje się również Twoim dzieckiem, raz Ty - jej.

Trzymam kciuki.

Ok rozumiem że można być zmęczonym, bo fakt dzieci potrafią czasami zmęczyć, ale na pewno nie są szkodnikami. Dla mnie mój syn jest darem, dla mnie największą frajdą i nagrodą za wszystkie trudy bycia mamą jest to słodkie ''Kocham Cię mamusiu'' wypowiadane często w najmniej spodziewanych momentach, do tego świadomość że mój syn to człowiek stworzony przeze mnie, to ja ''piszę'' na nim jak na karcie. Zostałam mamą mając 20 lat i w życiu tego nie żałowałam. Owszem moje priorytety się zmieniły, ale mam czas dla siebie, dla męża, dla znajomych. Wszystko to kwestia dopracowania, często jest tak że to ja spędzam z małym więcej czasu niż mąż bo on ma pracę zmianową, ale mimo wszystko zabawy z moim synem i sam fakt np. tego że mogę mu w czymś pomóc czy czegoś nauczyć jest dla mnie najwspanialszą przygodą. Dla mnie to czy mama jest zmęczona dzieckiem czy nie zależy od jej nastawienia. Znajdź pozytywne strony bycia mamą, a nie same złe. Jak mnie synek doprowadza do szału (a to czasem całkiem normalne u każdej mamy) po prostu zostawiam go z mężem w na cały dzień a ja jadę do przyjaciółki na babski dzień czasem i noc. Mąż ma dzięki temu okazję pobyć z małym sam na sam, a ja mam okazję odpocząć.

Namaluje Cie Lzami - a co robicie w weekendy?

Wielokropku Namaluję Cię Łzami nie ma możliwości odpoczynku ,bo ,,haruje,, do 24.Nie ma możliwości wygospodarowania czasu dla siebie  bo w ciągu dnia musi zająć się domem i dzieckiem.Prawdopodobnie nie może liczyć na czyjąś pomoc przy dzieciach.Zgadzam się z tym,że można godzić pracę zawodową i wychowanie dzieci pod warunkiem zachowania równowagi praca -dom- czas dla siebie.Ja też musiałam ciężko pracować .Miałam pracę dodatkową ,ktorą wykonywalam po pracy na etacie.Po pracy na nocnej  zmianie ,rano szłam do drugiej pracy,kończyłam po południu.W domu też nie lezalam.Nie pracowalam tyle po to,by mieć więcej pieniędzy ale po to by nie umrzeć z głodu.Może sytuacja .Namaluje Cię Łzami jest podobna.Gdyby mogła mieć opiekunkę do dziecka to by miała.Pracuje do póżnej nocy bo widocznie musi. Ja rozumiem o czym pisze autorka wątku.Nie,, ,,czynimy martyrologii z wychowywania dzieci.,,Jesteśmy umordowane codziennym życiem,żę aż czasem ,,fiksujemy .,,Dzieje się tak ,bo żyjemy w państwie ,,anntyrodzinnym,,Polityka naszego państwa odbiera radość z macierzyństwa,odbiera chęć posiadania dzieci.
       
 
                           Twoje życie Wielokropku to zupełnie inna bajka...

Namaluję Cię Łzami moje dziecko uspokajało się przy muzyce.Próbowałaś?

Nie narzekam- tylko piszę jak jest.Jeżeli żylaś mniej niż skromnie to powinnaś nas rozumieć.
Chętnie bym podyskutowała jeszcze ale muszę kończyć tą pogawędkę,,.Idę żyć pełnią życia,,Zaraz mały wraca ze szkoły...i moja cierpliwość znów zostanie wystawiona na próbę...hahaa

Drogi Wielokropku.Juz wczesniej pisalam ze zyjemy za granica(sami)  zatem zadna babcia nie przyjedzie pomoc bo to za daleko i za kosztowne.Zeby zatrudnic nianie to tez sa koszty(10 e na godzine) kolezanka tez za darmo nie posiedzi a zreszta kazda z moich akurat kolezanek pracuje tak jak ja.Z pracy sie niemam nawet zamiaru zwolnic poniewaz nie jestem typem kury domowej  a praca rozwija mnie(pomimo zmeczenia...)Niewiem czy Ty pracowalas majac dzieci-wiem ze w Polsce kobiety z momentem zajsciem w ciaze biora zwolnienie lekarskie i siedza na nim do ukonczenia przez dzieciaka 4 lat zycia czy jakis tam urlop wychowawczy.Ja nie moge sobie na taki rarytas pozwolic bo umarlibysmy z glodu..Pracowalam cala ciaze(do 2 tyg przed rozwiazaniem) i po pol roku wrocilam do pracy.Nie poszlam na latwizne brania tak popularnych tutaj zasilkow.
Wiem ze narzekam-wiedzialam ze nie bedzie latwo .I najbardziej mi brakuje snu i czasu  z mezem.

Namaluję cię łzami a może po prostu zapytaj którą z babć czy mogła by u was zamieszkać na dłuższy czas powiedz że potrzebujesz pomocy może któraś będzie w stanie ci jej udzielić a poza tym skoro jest wam tam ciężko to może lepiej wrócić tu do polski babcie będą bliżej znajomi bliżej łatwiej będzie trochę odpocząć Rozumiem cię tez jak moje małe były małe też kiepsko było z czasem dla nas  bo była mała różnica wieku ale powiem ci dziś one są w wieku 5 i 7 lat warto było znieść te trudy bo mając dzieci jestem wolnym człowiekiem one są już duże i nie wymagają tak dużo nakładu czasu nie żałuje że je mam bo to dwie istotki które kocham najbardziej na świecie!
Teraz  z mężem nawet czasem uda nam się gdzieś razem wyjechać sam na sam ale podobnie jak ty potrzebowałam ogromnie dużo czasu aby dożyć takich chwil i są tego warte:=)

Czyli mieszkasz w Zimbabwe? Umieracie z głodu jesli drugie z rodziców nie pracuje?
"Nie poszlam na latwizne brania tak popularnych tutaj zasilkow." To nie jest pójście na łatwiznę kobieto, tylko polepszenie sobie warunków i bytu bo nalezy się jak psu buda.
Mam szwagierkę w Holandii która nie pracuje, utrzymuje sie z zasilków - samych! I żyje jak krówsko spasione na dziko kwitnącej łące. Gdyby powiedziałą - ja nie pójdę na łatwiznę to ...no tak przymierałaby głodem.
Polska - pójdziesz na łątwizne - przymrzesz głodem - pokombinujesz - wezmiesz od panstwa- pracodawcy - będzie ci dobrze.
Możesz o mnie myslec co chcesz, może kuta jestem an 4 łapy ale to właśnie to państwo nauczyło mnie korzystać ile wlezie bo z własnych rak dzieci bym nie utrzymała.
Ale widze że lubisz bardziej narzekac niż interesowac się tym jak tu polepszyć dobrobyt.
Moge pomóc mam rodzinę w Kanadzie, Czechach, Irlandii, holandii,Niemczech,Irlandii. Jeśli chodzi o porady to spytam się i odpiszą szybciutko.

Namaluje Cie Lzami,
Na wstepie napisze to, z czym wiekszosc Mam sie zgodzi. Bycie Matka jest naszym najtrudniejszym zyciowym zadaniem. Niczego nie porwnaz z odpowiedzialnoscia za wychowanie i uksztaltowanie malej istotki. Decydujac sie na dziecko postanowilas od tej pory dzielic swoj swiat z nowa, bezbronna istotka. WIEM, ze jest czasami ciezko, WIEM. Ale nigdy nie powiedzialabym o swoim dziecku, ze jedyne czym jest, to szkodnikiem. Nasluchalas sie teorii swojej przyjaciolki, ktora teraz nalega, ze nie chce miec dzieci, bo pozytku z nich nie ma. Moze opinie na temat takich wypowiedzi zostawie dla siebie, ale smieszy mnie to, ze osoby bezdzietne maja pretensje do calego swiata, o to, ze sa krytykowane przez swoj wybor. Przepraszam, ale to raczej tacy wlasnie ludzie probuja innym zrobic wode z mozgu i nie pozwolilabym na ta, aby ktoras z moich przyjaciolek wypowiadala sie na temat dzieci w ten sposob, podczas mojej obecnosci. Niech to zachowa dla siebie. A TY, majac 33 lata, powinnas byc na tyle dojrzala, zeby tego nie brac do siebie.
Kolejna rzecz. Raz piszesz, ze nie chcesz rezygnowac z pracy, bo nie jestes kura domowa, raz dlatego, ze musicie miec co jesc. Kura domowa to dosc...zalosne okreslenie, a pisze tak z konkretnych powodow. U mnie sytuacja wygladala inaczej. Postanowilismy z mezem, ze ja bede zajmowala sie Dzidzia i konczyla studia abym kiedys byla w stanie zapewnic lepszy byt naszej rodzince, a maz bedzie pracowal. Bylo mi bardzo ciezko, bo Meza nie bylo czasami do dwoch tugodni w domu zpowodu pracy i odkad pamietam, bylam w pewnym sensie sama. Moj dzien wygladal tak: W ciagu dnia zajmowalam sie Dzidzia, utrzymywalam dom w czystosci, robila pranie, gotowalam, a w nocy, jak Dzidzia poszla spac, zasiadalam do nauki, bo calym dniu pracy. Tak, PRACY. I bylo bardzo ciezko, a depresja w niczym nie pomagala. Nie uwazalam sie NIGDY za kure domowa. Uwazalam sie za osobe, ktora potrafi tak wielu rzeczom sprostac naraz. Do tego wiecznie sama. I wiesz co? NIGDY nie zamienilabym tych chwil spedzonych z moich syniek, za nic. Pierwsze jedzonka, pierwsze kroczki, pierwsze slowka. Jejku, patrzac teraz na kolezanki, ktore tez owymi kurami domowymi nie chcialy byc, jestem tak bardzo wdzieczna, ze moglam te chwile przezyc. Chwile, ktorych moj maz tak bardzo zalowal, ze nie przezyl, bo musial pracowac. Wiec dobrze Ci radze, przemysl sobie dobrze to bycie "kura domowa", bo sa w zyciu chwile, ktore juz nigdy nie wroca. Zycze wytrwalosci i wypoczynku. Moze weekend nie jest zlym pomyslem na to?
Pozdrawiam.

Co innego jest nie spac z wlasnej woli...a co innego spac w najlepsze a tu ci sie budzi dziecko i skacze po glowie...
I tak tylko godzinke...2....Ty sie po myciu chaty polozylas o 1 w nocy,dzidzia wstala o 3,kladzie sie spac o 5 a budza cie o 6. I tak caaaaaaaaaaaaaaaalyyyyyyyyy tydzin...po 3 dniach wygladasz jak zombie,ktory zamiast mozgu ma kisiel....ale wiesz co?
co tam wory pod oczami...co tam ze co 19 minut jedna powieka ci opada i jedno oko spi na szybkiego ...ten usmiech kurczaczka, małego misiaczka, ktory tupya dumny bo idzie na 2 nozkach i niesie mamuni chrupka w raczce zeby mama zrobila "am"....moge nie spac pół roku zeby iwdziec ten jego 4 zebny usmiech

Piszesz o śnie snie polifazowym?

Dzieci szkodnikami nie są?Pewnie w jakims okresie życia są ale tu nasza rola polega na tym by dzieci szkodnikami nie zostały.
Poswiecajac swój czas dziecku inwestujesz w jego rozwój a nieprzespane noce to naprawde nic strasznego dla kochającego,pełnego poświęceń rodzica.
Moje dziecko nie przespało żadnej nocy przez prawie dwa lata życia z bliżej nie określonych powodów ale nie narzekałam i nie wyzywałam na dziecko ani nie zwalałam winy na nie za to że z mężem mi sie nie układa bo nie mamy dla siebie czasu przez to że mamy dziecko.
Denerwują mnie hasła-DZIECKO TO ZABIERACZ CZASU,MAŁY SZKODNIK,DARMOZJAD itd proponuje wszystkim nie majacym dzieci zastanowic sie kilka razy zanim zdecyduja sie zostac rodzicami bo jak widac z niektórych wypowiedzi mozna strasznie sie rozczarować.

A mój MAŁY SZKODNIK właśnie wylał mi podkład w płynie na jasny płaszcz.Ale jestem wkurzona.Ratunku!!!

Widząc moją reakcję ,czym prędzej zwiał z łazienki(bo tam rzecz miała miejsce podczas wieczornej toalety szkodnika)zostawiając  tam pobojowisko.Przy okazji samodzielnie przystrzygł sobie loczki.Pościelił łóżeczko ,zmówił paciorek ,poczytał książeczkę i już sobie słodko śpi MÓJ MAŁY SZKODNIK .Kochane są te szkodniki.