Zakochany przyjaciel , a ja w kropce - Netkobiety.pl

Ja rozumiem to tak... Czujesz sie przy nim swietnie, uwielbiasz spedzac z nim czas (nawet widac to po sposobie w jaki piszesz ), a do tego oboje jestescie wolni.

Jezeli jedynym co Cie trzyma przed pojsciem krok dalej jest strach to smialo zrob ten krok! Chociazby dlatego, ze jesli nie Wy oboje, to przynajmniej on sie meczy w sytuacji jaka istnieje, a przeciez Ci na nim zalezy i nawet jesli mialoby nie wyjsc, to bedzie lepiej niz teraz.

Ale ja po Twoim poscie wnioskuje, ze powinno wyjsc ^^

Nie wydaje Ci się, że na siłę chcesz kochać bo jesteś kochana? Bo ktos oferuje Ci coś  o czym marzy każdy?

Gdybyś kochała to nie zastanawiałabyś się

dobrze gada ElCommandante ja bym zaryzykował. Tak jak mówią lepiej spróbować i żałować niż odwrotnie takie moje zdanie ale nie musisz się z nim zgadzać

"absolutna pewność" - a co to jest? Nigdy nie słyszałem o czymś takim

Prawda jest taka, że jeśli nie spróbujesz to się nie dowiesz. Nie możesz być niczego pewna. Nie ma sensu wychodzić w przyszłość i zastanawiać się czy to TEN czy to nie TEN, jeszcze 5 kolejnych może nie być TYMI właściwymi na Twojej drodze życia i może dopiero 6 okaże się właśnie TYM na całe życie. Dlatego przestań pisać bzdury, czego to nie wiesz, bo tego nikt nie wie, tylko po prostu napisz, że się boisz. Zaliczyłaś kilka porażek i teraz tchórzysz, boisz się zaryzykować, bo możesz zaliczyć kolejną porażkę. Przyjaciela już dawno straciłaś, więc też nie pisz, że możesz stracić przyjaciela, bo już jest po fakcie, On już się w Tobie zakochał i jesteś w tym momencie dla Niego kimś więcej niż tylko przyjacielem. Dla mnie nic tu nie jest skomplikowane.

Pytanie więc brzmi:
Czy też już czujesz do niego coś więcej, tylko po prostu boisz się spróbować przez zaliczone porażki w przeszłości (tzw. widmo przeszłości)?
Czy nie czujesz do niego nic więcej (poza przyjacielską sympatią) i do tego jeszcze po prostu boisz się spróbować przez zaliczone porażki w przeszłości, myśląc, że może coś się urodzi w trakcie?

No i jeszcze jedna rzecz. Gdybyś jednak zdecydowała na NIE, to zrób chłopakowi przysługę i zerwij z nim kontakt albo ogranicz do ścisłego minimum dla jego własnego dobra, no chyba, że chcesz mieć udawanego przyjaciela (którym pewnie i tak już jest od jakiegoś 1 roku do 2 lat z Waszej 3 letniej znajomości). Chodzi o to, że im szybciej wyleczy się z tego co do Ciebie czuje, tym szybciej będzie miał szanse na nowe uczucie do być może kogoś, kto je odwzajemni. Jak się zapewne domyślasz - Jego ciągłe przebywanie z Tobą tego procesu nie przyspieszy, a życie dość krótkie jest...

Jeżeli nawet Twoja decyzja bedzie negatywna, nie wejdziesz w ten związek to i tak Waszej przyjaźni juz nie będzie.
Już jej nie ma bo On nie patrzy na Ciebie aseksualnie, jak na przyjaciela tylko jak na osobę, na której widok serce bije mu szybciej.

Gdzieś tutaj był bardzo podobny watek tyle, że to chłopak miał wątpliwości i również się bał.
Doradzano mu żeby spróbował.
Niedawno ponownie napisał /dlatego go chyba wygrzebał/ i podziękował bo gdyby nie rady tutaj to nie byłby tak szczęśliwy jak jest.

W sumie kto nie ryzykuje ten traci...a Ty juz ubolewsz nad stratą choć wcale takowa byc nie musi...

Po prostu chcę mieć jak największą pewność, że historia się nie powtórzy i że wchodząc z nim w głębszą relację nie popełnię błędu. Nie sposób przewidzieć, co się wydarzy, ale to mnie w jakiś sposób blokuje. To dobry chłopak i dobry człowiek, nigdy mi wprost nie powiedział, że się męczy, ale ja wiem, że jest mu ciężko i źle się z tym czuję ... myślę, że potrzebuję jeszcze trochę czasu, ale nie wiem, ile on będzie w stanie czekać ...

Powiem Ci tak...ja już weszłam w coś takiego i się na tym przejechałam. Znałam się 3 lata z moim przyjacielem,po czym on po tych trzech latach wykonał pierwszy krok no i bum..jakiś czas byliśmy razem. Zawsze się dogadywaliśmy, mieliśmy najlepszy kontakt z całej paczki, często coś między nami iskrzyło. Wszystko tak naprawdę zaczęło się psuć jak bylismy parą (tak po jakichs 2 tygodniach). Niby mówią, że od przyjaźni do miłości, ale jak widać nie zawsze to okazuje się słuszne. Teraz juz nie jestesmy razem z 2 miesiące i nie dość, ze związek się zniszczył to i przyjaźń jak narazie stoi w miejscu albo juz całkiem się spieprzyło. Trudno, przeżywałam to dość długo i nie ukrywam, ze nadal tak jest, ale co zrobić. Może ja akurat tak trafiłam, ze nie wyszło, bo on ''chciał się jeszcze wyszaleć, czyli koledzy, piwko itd.'' a proponował mi związek...nic z tego nie rozumiem, ale juz nie zamierzam do tego wracać.
Ja się po prostu na nim zawiodłam, bo facet nie wiedział tak naprawdę czego chciał.
Jeżeli Ty nie czujesz do tego faceta tego samego, co on do Ciebie to ja uwazam, ze nie ma sensu się w to ładować,bo i on będzie się męczył i Ty. No i właśnie...jeszcze istotna kwestia przyjaźni, która wydaje mi się, ze jest dla Ciebie ważna...nie daj Boze cos by się nie powiodłoto trzeba liczyć się z tym, ze ona tez moze się zakończyć, niestety.
Powodzenia

Jeżeli gość boi się jej pocałować ,a zapewne i dotknąć, a zapewne się boi skoro tak to wygląda to się zastanawiam kto będzie prowadził ten związek i jak długo ona wytrzyma. Krzyż na drogę, można spróbować.

Sylwia, a czy czujesz tą zwyczajną chemie? Czy iskrzy między wami?

Jeśli jedna strona oczekuje czegoś więcej, nie ma możliwości powrotu do relacji przed wyznaniem. Myślę, że na tym etapie dając się ponieść tym iskierkom możesz tylko zyskać. On też nie będzie czekał wiecznie, a gdy przestanie czekać, zaczniesz żałować

Dziewczyno daj szansę temu przyjacielowi !!!! Może i go nie kochasz ale gdy byście byli razem może mogłoby się to zmienić. Ja sam wiem co ten twój przyjaciel czuje. Bo mam podobną sytuację. Poznałem kiedyś pewną dziewczynę z którą się zaprzyjaźniłem, też były milony smsów, spotkania, super nam się gadało. Sam nie wiem jak to się stało że zakochałęm się w niej. Powiedziałem jej o tym. Najpierw powiedziała że moge mieć nadzieje ale na ta chwile ona tez nie jest gotowa, nigdy nie miala chłopaka nie wie jak to jest, ze boi się. I o to w ten sposób dała mi nadzieje. Po pewnym bardzo krótkim czasie powiedziała że miedzy nami nic nie będzie. Jak sie okazało po miesiacu czasu był juz z innym. Ty każesz mu czekać wiec w ten sposób już narobiłaś mu nadziei. A co jeśli jednak stwierdzisz ze jednak nic nie będzie między wami ? Nawet nie wyobrażasz sobie co ja czuję do dzisiaj, nadal kocham tą dziewczynę a męczę się juz z tym przeszło pół roku. Wyrządziła mi wiele bólu, cierpienia, jest z innym a ja nadal ją kocham i wszystko dla niej bym zrobił. Nie mam z nią kontaktu bo sam nie pisze. chociaż wczoraj odezwała sie do mnie sama po 3 miesiacach.  Nie wiem po co ? Co z tej jej wiadomości wynika, jak mam ją odebrać. Chociaż nawet nie wie jak bardzo się cieszę ze się do mnie odezwała. Nie wiem jak mocno zaangażował się ten Twój przyjaciel w stosunku do Ciebie ale jeżeli w podobny sposób do mnie to na pewno cierpi. Ja na tą chwilę jestem wrakiem emocjonalnym, i pewnie nigdy nie dojdę do siebie ale nie żałuję ze ja poznałem i że to własnie w niej się zakochałem. Przyrzekłem sobie że ona albo nikt inny w moim sercu nie zagości. Nie spotykam się z innymi dziewczynami, siedzę trochę jak jakiś mnich ale jest mi tak dobrze, bo i tak nie miał bym radości spotykając się z jakąś kobietą a myślami byłbym z moją ukochaną. Dlatego proszę Cię nie katuj tego chłopaka i daj mu tą szansę. Jak by nie wyszło wam w tym związku to i tak on będzie zadowolony bo był z Tobą z osobą którą kochał/kocha a przyjaźń pewnie przetrwa, jeżeli bedziecie uczciwie ze sobą postępować .

jak mi dała nadzieję to też w miare dobrze się czułem, ale gdy powiedziała że NIE to wszystko straciło sens... żyje bo żyje i żyje tylko chyba dla niej i dla chwili która pewnie nigdy nie nastąpi. Ale gdybym nie żył bym nie dowiedział się tego a głeboko cały czas w to wierzę że jeszcze mnie Bóg nie skreślił u niej ):)

nie zrzucam na niego winy tylko proszę go o cud !!!

żeby to było takie proste !

Prawda jest taka, że my możemy Tobie doradzać, co każde z nas w danej sytuacji by zrobiło, ale tak naprawdę tylko Ty znasz swoją relację z nim i swoje uczucia do niego. Wiesz, jeśli jedna strona okazuje zainteresowanie, a druga nie jest pewna swoich uczuć, ale to zainteresowanie jej nie przeszkadza to warto spróbować zmienić daną relację z koleżeńskiej czy przyjacielskiej na partnerską. Zyskać możesz naprawdę wiele, stracić? Nie sądzę, bo jeżeli porozmawiasz z tym chłopakiem wcześniej i powiesz mu, że chcesz spróbować poczuć do niego to samo co on do Ciebie, to inteligentny chłopak zrozumie to i spróbuje Cię uszczęśliwić, ale nie robiąc nic na siłę ani wbrew Tobie.

DAJ MU SZANSE ! sam bym wszystko oddał zeby ta dziewczyna o której tak marzę dała mi szansę !

Zwlekaj zwlekaj....ale potem nie płacz, że za późno się obudziłaś i nie spróbowałaś.

Nie wiem, czy ktoś jeszcze zagląda na to forum, ale muszę się komuś wyżalić, po prostu muszę, mojej przyjaciółki nie ma a mama wciąż powtarza mi, że jestem głupia i powinnam się brać za tego chłopaka, bo pewnie na moje miejsce jest wiele innych kandydatek

Od kilku dni on jest na urlopie, a ja od kilku dni po prostu sie martwie. Nie chce teraz wchodzic w poważny związek, nie czuję się gotowa, ale jednocześnie cały czas sie martwie, ze on tam kogoś pozna (wakacje sprzyjaja nawiazywaniu znajomosci), ze moze wroci odmieniony, ze nasz kontakt juz nie bedzie taki sam ... wiem, to nienormalne, bo nie jestesmy para, ale ja o tym mysle dzień w dzień.

Rozmawiamy codziennie, dzwoni do mnie regularnie, jest miło. Ostatnio chyba zrobiło się zbyt miło ... po rozmowie napisałam mu "myślę o Tobie :*", odpisał mi że on o mnie też myśli, wysłałam mu kolejnego smsa tego typu, pod wpływem jakiś emocji wrzuciłam serduszko ... ale pozniej doszlam do wniosku, ze moze to za duzo, czułam, ze on sie bardzo ucieszył z tej wiadomosci i wczoraj troche stonowałam nastroje, w zasadzie sie nie odzywałam, byłam dla niego troche oschła, rozmowa sie zbytnio nie kleiła ... rozmawiałam z mama i powiedziała mi, zebym sie tak z nim nie bawiła bo w końcu straci cierpliwosc i sobie kogos znajdzie. Myslałam o tym sporo i przeszło mi przez głowe pytanie "czy ja sie nim bawie?" Nigdy nie chciałam, by tak to odczuł ...

Dziewczyno ogarniesz się wreszcie?... Zakładając ten temat byłaś dokładnie po środku, prosiłaś o rady, otrzymałaś je zarówno od nas, jak i od swojej mamy. I nikt nie mówi, że masz się kogokolwiek z nas słuchać, ale żebyś Ty chociaż zrobiła coś przeciwnego. Nie! Delete ma rację, bawisz się nim, cały czas wisisz w przestrzeni, dajesz mu nadzieję, a zaraz ją odbierasz. Taki niby dla ciebie ważny, a to jak sobie z nim pogrywasz to istna kpina...

Tak się motasz jakby od tego miało zależeć Twoje życie.
Faktycznie....może czas najwyższy postawić kropkę nad I?
Bo jak tak dalej będziesz postępowała to myślę, że to chłopak prędzej skończy te zabawę i jego serducho zabiję do bardziej zdecydowanej Kobietki.
No ale co? Nadal będziecie się przyjaźnili

naprawdę czy Ty nie widzisz co piszesz? chwila emocji?? Skoro tak Cię poniosło to trzeba było następną chwilę emocji powstrzymać i nie zachowywać się chłodno na drugi dzień. Zachowujesz się jak dziecko w przedszkolu. Jednego dnia bawi się zabawką a drugiego dnia rzuca nią w kąt. !On jest Twoim przyjacielem a Ty piszesz że nie chcesz pakować się w kolejne bagno ?? Kto to jest przyjaciel z Bagien ??? Skoro przyjaciel to chyba powinien być raczej z raju a nie z bagien !!!!!

.......

Skoro chciałabyś z nim próbować, ale ciągle paraliżuje Ciebie strach, że coś nie wyjdzie jak kiedyś, to może psycholog? Abstrahując od tego, że możesz przegapić szansę na fajny związek, to sama siebie katujesz. Tak, moja droga. Nie ma co żyć przeszłością, a ja widzę, że Ty masz z nią ogromny problem. W taki sposób nie będziesz szczęśliwa. A w życiu czasem warto podjąć ryzyko.

Widać, że chłopakowi na Tobie zależy, ale jak najbardziej może z czasem poczuć, że się nim bawisz. Raz wysyłasz słowa, które sugerują, że może coś, potem mówisz, że chyba nie. Zwyczajnie chłopakowi może się odechcieć. Wtedy dopiero będzie Ci przykro, bo widzę, że mimo wszystko zależy Ci na nim.

Dlatego albo w tę stronę albo w tę. Miałaś już dużo czasu,by to przemyśleć. Poukładaj to sobie w głowie. Ja bym spróbowała, dziewczyno,  życie ma się tylko jedno
A to, że spróbujesz to nie znaczy, że od razu ślub, dzieci. Przecież możecie spróbować i wszystko rozwijać powoli. Nie widzę sensu stopowania i ciągłego zastanawia się, gdy nam na kimś zależy.

Jaja sobie robisz? "Trzy lata temu poznałam pewnego chłopaka(...)" - przyjaznisz sie z nim od 3 lat, zdazyliscie juz napewno dobrze poznac przez ten czas, a ty mowisz, ze chcesz zeby bylo wolniej? Tak bys mogla mowic jakbyscie raptem wskoczyli do lozka i zaraz po tym kazalby ci podjac decyzje, ale tak sie nie stalo! Jego (i moze twoje) zauroczenie jest wynikiem kilkuletniej znajomosci, wiec jak tu mozna mowic, ze za szybko?

Podsumowujac - nie wiem na co czekasz, twoje zachowanie jest naprawde irytujace, nieuczciwe i w pelni zaslugujace na krytyke. Meczysz siebie, meczysz jego, po co to wszystko? Woz albo przewoz! Powiedz mi - na co ty czekasz w ogole? Co musi sie stac zebys podjela decyzje? Myslisz, ze pewnego ranka sie obudzisz i nie bedziesz mogla myslec o niczym innym jak on? Tak po prostu w sytuacji, w ktorej w ogole sie do siebie nie zblizacie, a dzieki twojemu postepowaniu nawet wrecz przeciwnie?

myśle ze go nie straciłaś ale musisz działać Kobieto!!  jak czytam co Ty piszesz to mam wrażenie jakbym słuchała siebie sprzed paru laty:) Powiem tak: miałam dokładnie tak samo, przyjazniłam się z NIM 4 lata. Był wyjątkowym człowiekiem i nasza przyjazn wydawała nam sie wyjątkowa i czysta...gdy straciłam swoją pierwszą miłosć to ON mnie pocieszał, rozmawiał ze mną itd. Pisaliśmy ze sobą, spotykaliśmy sie, ogólnie jak u Ciebie. ale po jakimś czasie zaczeło coś sie dziać aż wkońcu powiedział że mnie kocha... byłam rozdarta, zaskoczył mnie mimo ze juz wczesniej cos podejrzewałam. Pierwsze co powiedziałam to NIE. że ja nie wiem co chce ale nie chce go stracić jako przyjeciela itp. Ogólnie na tym zostało ale ON czekał cierpliwie...pół roku. Po tym pół roku pojechaliśmy paczką w góry pod namioty, spaliśmy pod namiotami, on obok mnie... zaczął gładzić mnie po włosach (uwielbiam to:D) i dopiero wtedy zaczeło brakować mi tchu z emocji od jego dotyku... Pózniej i tak sie wachałam czy rzeczywiście to TO, ciągle sie motałam miedzy TAK a NIE. Tak samo jak Ty - raz coś napisałam, pózniej sie wycofywałam...Ciągle myślałam ze nie jestem gotowa bo tez zostałam baardzo zraniona w przeszłości.( W Twojej sytuacji pasuje nawet to ze moja mama tez GO uwielbiała i tez mówiła tak jak Twoja, nawet gadanie przyjaciółki pasuje heh to aż dziwne). Ale dziś cieszę sie ze wtedy nie stchórzyłam i postanowiłam wkoncu ze niech sie dzieje co chce. Po roku chodzenia byliśmy nierozłączni, przeszczęśliwi i pijani z miłośći! Wszyscy mówili ze jestesmy nienormalni w tej miłosci bo tak było widac ze sie kochamy. Zdałam sobie sprawe ze kocha mnie nadludzko a ja jego tak samo. Chodzilismy rok bo po tym roku powiedzielismy sobie sakramentalne tak:) Dziś jesteśmy małzenstwem od 2 lat, mamy trzymiesiecznego synka. Nadal jesteśmy szaleńczo zakochani i dlatego ze znam go dobrze dzieki naszej czteroletniej przyjazni wiem ze nigdy mnie nie skrzywdzi ani nie zawiedzie. Nie wyobrażam sobie dziś życia bez NIEGO, co by było gdybym wtedy stchórzyła i wyjechała na studia ( wtedy zaczynałam studia - miałam 19 lat:D), miałam wyjechać dalej ale studiuje na najbliższej uczelni:) Napiasałam to dlatego ze widze w Was nasza sytuacje i nie chce zebyś straciła coś wyjątkowego, coś czego nie znajdziesz nigdzie. Wiem ze ludzie są rózni ale wydaje mi sie ze nie moze sie Wam nie udać. Nie bój się, spróbuj!!  nie trac go!!! To moze być COŚ najlepszego co moze Ci sie przytrafić w życiu!!!

lolka twoja historia tchnie optymizmem to dobrze .Moja może podobna do waszej a jednak inna ja kobieta po przejściach on kawaler znamy się ponad 2i pół, roku widywaliśmy się przez trzy miesiące codziennie potem wyjechał ale nadal kontakt został dzwonimy do siebie co tydzień zmieniały się pory roku numery telefonów a potem miejsca zamieszkania teraz na stałe wyjechał za granicę i znów zmiana numerów telefonów ale kontakt.. dalej co tydzień jest członkiem rodziny mimo że nie widzieliśmy się prawie 2 lata i nagle zwrot nie powiem nie kłopotliwy coś zmienia się w naszej niczym nie zmąconej relacji .
A ja po prostu się boję ot wszystko .
Niestety okazuje się że druga strona ma też coś do powiedzenia a nie że tylko Ja mam prawo wyboru przyjaciele powinni liczyć się ze swoimi uczuciami wie że raczej to obawy z mojej strony jak mawia wszystkie lęki rodzą się w naszej głowie i czasem warto posłuchać się serca .
Czeka mnie poważna rozmowa mimo że jestem dojrzała kobietą mam duże obawy dlatego że jak odważę się spróbować to i tak będzie musiał poczekać a latka lecą a to co miedzy czasie nas ominie nikt nam nie zwróci .
Życie bywa czasem podłe

myśle ze wszyscy juz Ci doradzili co masz zrobić... szkoda tylko ze nie robisz z tym nic. Poprostu TRACISZ GO a moze juz straciłaś... mam tylko nadzieje ze nie bedziesz tego załować. To nie tak ze sa od razu motylki... miłość mozna poczuc pozniej. Ja np w górach, gdy mnie dotknął. Kiedys bedziesz siedziec i zastanawiać sie jakby to było gdybyśćie jednak byli razem, teraz juz sie nigdy nie dowiesz... bo widze po Tobie ze sie jednak nie zdecydujesz... no cóż nie mozna nikogo na siłe uszczęśliwiać... pozdrawiam

Ty chyba jesteś w ogóle pozbawiona empatii. Rusz mózg i pomyśl sobie, że to logiczne, że on cierpi i że chce się od Ciebie odizolować. Przestań bawić się w te dziecinne gierki, które zniechęcają facetów do kobiet, i daj mu raz na zawsze święty spokój.

Ja tez mam podobny problem... też chcialabym porady

  Mój kolega się we mnie zakochal a Ja zaoferowalam mu przyjaźń, szczerze mówiąc żałuje tego ale nie wiem jak mogę to teraz odkręcić.
  Pomocy  ;/

Znudzi się wreszcie Twój "przyjaciel". Jego zapał minie i "miłość" wyblaknie.
Jednak przyjaźni raczej juz nie będzie z tego.