wierszyki smutne - Netkobiety.pl

Post przeniesiony

Nie znam tej piosenki ewka3
Być może pająk i dziewczyna
to jedna postać

Post przeniesiony

To jest dobre
                  A co złe
Biała nocą
              Czarną jest
Ty dla siebie
                 Ja zaczekam
Zrywasz kwiaty
                     Wciąż przyrzekasz
Gdzie byłam
                Kim jestem
Po co wzywać Boga
                           Wiedząc najlepiej

Anioły w mrokach bezdennych
cierpiące bez przebaczenia szeptały
Bym dziecko ciemności powiła
     ze słońca i wiary
Świętą spowiedź i rozgrzeszenie
ukryłam w cieniu przed głodem litości
Idąc za Czarnym Aniołem
                z ..... miłości
Do Ciebie Ojcze nieba
Miłujący prawdę wołam
Czy zbrodnią jest
          że ..... kocham

Chciałabym misia
Albo różowego kucyka
Może śliczną laleczkę
Lub nową sukienkę

Potrafisz dać nie raniąc

Zapomnij o karuzeli i lodach
Zapomnij choć tak bardzo szkoda
Zapomnij o małej córeczce
Tato nie dotykaj mnie więcej

Straciłam marzenia z nadzieją grzebane
Nie wskrzesi uśmiech radości ni kwiat
Straciłam serce i duszę szarpaną
Boże dlaczego zabrałeś mój Skarb
Straciłam Miłość najdroższą życie jedyne
Dziecko straciłam i skończył się świat

Goń za mną wietrze kąsając marzenia
Subtelnie spowij przymglone spojrzenia
Dotyk twój chłodem przenika i cuci
Zmęczoną kołysaniem ze snu zawróci

Leć za mną morski Tytanie mej baśni
Złap mnie i otul w związku bez waśni
I porzuć jak to czynią pewni panowie
Pieszcząc w szponach serce rozszarpane w głowie

Będziemy się chłopcom podobać
Nie mając nóg zatańczymy
Będziemy Im w oczy patrzeć
Choć nigdy nie ujrzymy
Będziemy śmiać się głośno
Żyjąc w wiecznej ciszy
Będziemy Kochać Najmocniej
Bo tylko to się liczy

Pragnę byś pieścił mą duszę
Unosił delikatnie aż się wzruszę
Wzrokiem podziwiał nie pożerał
Dłońmi ochraniał nie rozbierał
Choć czasem przynosił mi różę
I trwał przy mnie gdy przechodzę burzę

Prześliczny Twój wiersz
Wrażliwy posiada sens!

Vena czy też Wena
Płazem nie jest z pod kamienia
Gradem iskier gdzieś po zmroku
Morze lustrem dla obłoków
Wyspą gdzie stan umysłu z zatracenia
Wyrywa parę liter
By znów uciec od niechcenia

CUUUDNY WIERSZ !!!!!
Kamil084 jestem pod wrazeniem Twojej tworczosci. Bede czesto zagladac.Prosze o wiecej

Nadal czekam
Wdychając złudzenie
              francuskiej ulicy
Jeszcze zwlekam
Wysiądziesz z taksówki
          za rogiem przecznicy
Pewność mam
    Jak wtedy w kafejce
Inny
      zajmie Twoje miejsce

Wielbiciel Lidiji Bacic Dziękuję Tobie. Ja też Wierzę w Miłość.:)=)

Spal mnie nim zaczną bić dzwony
Starczy słowo by zabić ot tak
Spal nie przeczytane strony
Tylko po to by ukryć strach

Spal i podziwiaj płomienie
Przecież popiół nie powie że ja
Śmiałam kochać ciebie beznadziejnie
Samotnością małżeństwa bez wad

Nów nakrył nad Nilem Neftydę nago
Niebieskooka nacierała namorzynami niebotyczne nogi
Następnie naoliwiła nosek nakładając nefrytowy naszyjnik

Niebaczny na nic niecny Negri
Naelektryzowany niepohamowaną napastliwością
Napawał nekrofiliczne nozdrza nieziemskim nardem nagiej Nasturcji

Noc niosła nostalgiczną nutę niebytu

Nieobecny nadrealnie nicością nęcony niedoszły nałożnic nucił nisko
Nurt napełnionego naczynia niespełnionym nektarem nadziei
Niekiedy nadwrażliwie nasłuchując naskalnego nacieku
Nękany namiastką nonszalanckiej nadpobudliwości 
Niczym Narcyz niewolnik Natury
Nalegał nadaremnie nieco naiwnie notabene nietrafnie
Nazywając Nereidy niewiernymi nordycznymi najemnicami

Nieczułe narzędzia nadmiaru niemej nienawiści

Nerwowo nadszarpywał nadprute niebieskozielone nici nakrycia
Niepokój narastał
Niger nachalnie namierzał nabrzmiałe namiętnością nadobności
Nagle nadleciały nadbrzeżne nietoperze
Niwecząc nadir nimfomatycznego nastroju
Niebawem naskoczyła nań nachmurzona Nemezis
Nieodwracalnie niszcząc naręcze nagietków
Nastawałeś na niebiańską Neftis Neandertalczyku
Na Neptuna niewinnym

Nieszczęśliwe nasienie niewieściej niechęci
Napisano na nieskończonym nagrobku

Doceniam poetycki wysiłek, ale nie rozumiem tych rymów

Dziękuję za wyjaśnienie. Serdeczne pozdrowienia Kamilu084

Rzekłaś Mrówka
Hm robaczek
Jedna mrówka nic nie znaczy
Miliardy sióstr jak jeden modem
Trwają giną i się rodzą
Tworzą biegnąc obok nas
Pyłek kurzu w gnieździe ras

Mrówka kim była
Gdzie mieszkała co robiła
O rodzinę już nie spytam
Za dużo by wyliczać

Na deptaku w Lesznie rozdeptana
Czy gdziekolwiek jedna plama
Gdyby to choć myszka była
Li ptaszyna jaka
A to ćwierć robaka

Złóżmy ją do ziemi
I słowami tymi ją uczcijmy
Żegnaj Mrówko nam nieznana
Śmierć twa tym piękniejsza
Boś natchnieniem tego wiersza

ewka3 - ja tak nie potrafię
Dziękuję za słowa

Okiełznam męskie spojrzenie
Wodzące po mym ciele
Będziesz grzeczny
                         Dopilnuję
Na dno piekła zanurkujesz
Byś nie przestał marzyć o mnie
Twą rozbudzę wyobraźnię
Tak że dwa kroki przed szczytem
Nasycona uwielbieniem
Pozostawię cię z pragnieniem

Nocą
        nasłuchuję Twego szeptu
Upajający dźwięk
przeznaczony memu sercu
Nim cisza go wchłonie
rozdrabniając sens
Czujesz delikatny powiew
             Kocham Cię

Ziemio...       Przepraszam
Za myśli płochością zroszone
Za czyny w nadmiarze obaw spalone
Za to co mogłam...

Za źdźbła traw przydeptane
                błędnym śladem ścieżek wielu
Za pierwiosnki rozszarpane
                krwią wersetów bez celu
Za próżne sumienie
                      nie chciałam lepszą się stać
Tak bardzo ciebie kocham i cóż ci mogę dać
Za drzewa żywcem ze skóry obdarte
Za rzeki srebra żywego martwe
Za to że napełniam cię pustym współczuciem
                                dla twego cierpienia
Za myszkę etruską choć to niczego nie zmienia

Fajne. Daje do myślenia.
Zatytułowałaś jakoś te słowa?

Bogowie !
             Dlaczego mnie opuściliście
          To nie jest ten chaos
          To nie jest mój chaos
          To są moje łzy
Wiem
        Nie składałam ofiar 
            Nie mogłam
        Patrząc w oczy matki
      Nie chciałam gasić świec
          Bo długa jeszcze noc
   Czasem tęsknię za ziemią bez krwawą
                  Boginią bez skazy
   Znów płaczę słyszycie pogubiłam się
       Sama wytyczałam swoją ścieżkę
  Już was nie szukam ustami
    Ni gestem próżnego zachwytu 
  We łzach nie znajdę miłości
      Gdy noc pocieszy mnie pierwsza

Odpowiedz
Dlaczego
Mewy spać nie dają

Leżałam przy myśli
Morze do snu mruczało
Muszle całkiem już gładkie
Fale wciąż pieścić chciały
Łoskot skrzydeł
Nie przyleciałeś
Krew trzyma ciało
Duszę zabrały

lilly25
Chłopcy
śmiejąc się
ciągają dziewczyny za włosy
Gdy ich się pociągnie
wyją w niebo głosy

Z pozoru beztroska
Szczęśliwa bez ciebie
We własnym mniemaniu
Pod każdym względem
Nie pragnie więcej
            od wyobraźni
Nie pyta o to
            co inni zgadli
Nigdy nie tęskni
            bo to kosztuje
Wierzy w to
             co sama kreuje
Drobna istota
        złożona z atomów
Wciąż nie potrzebna nikomu

Tata go nie lubi
On mieszka ze mną
Śpi w mej pościeli
Z dłońmi pod sukienką
Jak ma na imię nigdy nie powiem
Tata chce go skrzywdzić mi na zdrowie
Przecież on nie jest brzydki ani zły
Opanował moje myśli i sny
Ma piękną twarz z milionem odcieni
Ja go rozumiem a on mnie ceni
Ojciec mówi że jest nieuczciwy
Podsyca niepewność
Wyolbrzymia obawy
Nie wiem co robić
Ma nade mną tyle władzy
Jestem uległa
Gdy mnie dotyka
Ale nic więcej nie czyni
Czasem tak nagle znika
Lekarz nazywa to psychicznym zniewoleniem
Fascynacją samczym ego
Męskim spojrzeniem
Strach tak go nazywa
Jest przystojny
I ma ciemne duże oczy
Gdybym tylko troszkę mniej się go bała
Jest taki słodki i uroczy

Summerko
Podmiot liryczny w wierszu (dziewczyna) ma ową sukienkę
Nie boi się ojca lecz kontaktu z mężczyzną

Ona wiedziała gdy wracał pijany
Chwytał za włosy obijał o ściany
Czasami płakał może żałował
Potem znów straszył że użyje noża
Trwało to lat kilkanaście
Dzisiaj nie ma śladu po chwaście
Bóg co prawda nie użył pioruna
Zgubiła go ludzka pokrętna natura
Myślał że wypije wszystkie wody Bałtyku
Posejdon rzekł - Hola szkodniku
Przyszła cofka nie był przygotowany
Więc zwyczajnie został zalany
Ktoś mógłby powiedzieć człowieka szkoda
               ... Posejdon nie żałował