czy to mozliwe??? - Netkobiety.pl

Jakie"na pewno" Robcio,jakie na pewno? a może jest impotentem? a może faktycznie kogoś ma i się umiejętnie kryje? wiem że to nieładnie szpiegować ale na miejscu autorki poszpiegowałabym. Gdybym kiedyś nie sprawdziła tel.to żyłabym naiwnie do dziś,więc nie żałuję.

Aaa to zmienia kolej rzeczy !.. niezły staż !.. ale coś się wypaliło między Wami..  tak myślę.. a może ma kłopoty z erekcją ?.. no ale tyle lat nic nie robić by to "naprawić" ?.. też dziwne.. Diana podsunęła Ci ciekawy pomysł !.. i kto wie czy się nie myli...  Diana ale impotencja nie musi wcale przeszkadzac w byciu razem.. gdy tylko jest uczucie między nimi.. wtedy mogą wiele "przeskoczyć" i  "naprawić" /mowa o sąsiedzie/...

Sluchajcie,

ja jeszcze nie napisalam wszystkiego. To nie tak, ze 10 lat nie zwracalam uwagi na brak seksu. Ja wyprobowalam 1000 sposobow, a on zawsze mi  mowil, ze jeszcze za malo sie staram. No to w koncu dalam spokoj, bo zwyczajnie ambicja nie pozwolila mi prosic sie o sex.
Teraz po prostu chyba nadszedl czas na jakas decyzje, szczegolnie ze moj maz do tego wszystkiego ciagle ma jakies kolezanki.
A mnie sie trzyma jak pijany plota.
Robcio, ja nie wiem, czy sie wypalilo, ale jestem juz na skraju - dalej tak nie pociagne. Czuje sie coraz gorzej a nie mam juz czasu na takie zabawy.
Zeby wszystko opisac musialabym tu napisac ksiazke, wiec ograniczylam sie do jednego problemu.

A ile on ma lat ?
To różnie bywa, niektórzy nie mają ochoty na takie sprawy jak już np jesteście 20lat ze sobą i jesteście w wieku 40 lat.

Ale na to są sposoby, jeśli to tylko kwestia libido to jak się do mnie uśmiechniesz to Ci napiszę jak zrobić aby facet był tak nakręcony na seks że aż będzie go nosić wieczorami

A jeśli faktycznie ma kogoś na boku a Tobą się już "znudził" to zostaje Ci tylko wymienić go na lepszy model

Napisz coś więcej o tej sytuacji to może będę Ci w stanie pomóc

Teedi,

to usmiecham sie do Ciebie - napisz. Ale skad wiesz, ze bedzie go nosic do mnie, a nie pouzywa sobie gdzie indziej??
On kupowal juz viagre i cialis( w tajemnicy przede mna), ale ze mna nie zuzyl ani jednej tabletki!

jest na pełnym ryku, a może pomyśl co męża tak te 10 lat temu odrzuciło? czasem w przeszłości jest haczyk...

taaa.. przepisac mu viagrę ?... a on poleci do łózka ale z inna.. to nie jest problem libido !.. ciekawe co by takiego się stało jak bys fenomenalnie schudła i załozyła wysokie obcasy ?..

Robcio,

alez ja biegam na obcasach. Jego koledzy sie slinia na moj widok, niejeden mu wprost mowil co by mi zrobil.
On jest dumny - i nic! To chyba jak w tym dowcipie "ale z ciebie dupa, zebys ty jeszcze moja zona nie byla"....
Chyba musialabym go zdradzic i przestac sie nim interesowac. Ale wtedy bym sobie poszla, bo po co robic takie rzeczy? dla zazdrosci? nieeeee.
A poza tym nie wyobrazam sobie zeby zdradzac - to nie ja!

Kawulka, czytalam co inne kobitki pisza o facetach aseksualnych. Ale na poczatku on taki nie byl. Czy malzenstwo zabija pozadanie? to na co to?

Zrobiłaś podstawowy błąd lata temu, starałaś się, a on śmiał Ci się w twarz. jak ja bym miąła taką sytuację, że zaczyna brakować seksu, ja mówię, że chce, a facet mi mówi "postaraj się" to bym go wyśmiała i powiedziała "idioto sam się starajj, ja się starać nie muszę, za mną każdy poleci". jakby nadal ignorował to w końcu bym z jakimś poszła w tango,. a tego dziadygę w dupę kopnęła. nie jest za późno jeszcze możesz go kopnąć, no chyba, że ogólnie Ci to nie przeszkadza i już się przyzwyczaiłaś.

Kenobi,

moze bym i konela dziada w dupe, ale jakos nie moge. Moze oprawcow kocha sie bardziej? Duza czesc kobiet ma moze lekkie zaciecie masochistyczne i ja chyba do nich naleze (nie zeby mnie bic, tylko dreczyc psychicznie).  Ale licze, ze sie opamietam.

Kawulka, tak ten dowcip na pewno o nas a i opis tego co robia (a raczej tego co nie robia) nasi mezowie jest zaskakujaco podobny. Moze mamy tego samego meza. Gdzie byl wczoraj :-)))?

Kenobi,
tez masz racje. Nic dodac nic ujac.

Jak juz pisalam, nie jestem zdolna do zdrady. Do odejscia tez nie. Wiec to sytuacja patowa!

Miriamm wczoraj był w moim domu Mój ma 40 lat, więc pewne szczegóły się nie zgadzają. Ja też latami myślałam, że do zdrady nie jestem zdolna, aż trafił się odpowiedni partner a ja akurat stałam pod ścianą i tłukłam w nią głową Pozdrawiam.

Miriamm, ta historia właśnie nie dawno się zaczęła, tylko mi nie chodziło, żeby mu zrobić na złość i żeby go zranić, tak na prawdę bardzo go kocham i jest mi bardzo bliski, nie chciałam także piekła w domu choćby ze względu na dziecko. Po prostu po latach zrezygnowałam i doszłam do wniosku że już nic się nie zmieni, przez jakiś czas próbowałam żyć z tym ale tak się nie da, kobieta czasem potrzebuje czuć się kobietą a nie siostrą.
Gdy spotkałam tego drugiego od razu założyłam, że nic nie będzie mnie z nim łączyć emocjonalnie (no, musiałam go polubić, żeby z nim być), chcę tylko tego czego mi brakuje, dotyku z podtekstem itd...., stwierdziłam, że jak nie spróbuję mogę tego żałować, jak dojdę do wniosku, że to nie dla mnie zrezygnuję ale przynajmniej będę wiedziała z czego.
Pierwszy raz... o matko, tak się denerwowałam, że nie mogłam się rozluźnić, cała ta sytuacja także w sensie psychologicznym była bardzo trudna, seks po latach i to z obcym, zdrada, masakra. Popękały mi jakieś naczynka i zaczęłam krwawić, chociaż on był bardzo delikatny (nie wiedział dlaczego zdradzam), jak to zauważył był przerażony, miał taką minę .. (dzisiaj się z tego śmieję...) że wydusiłam z siebie, że nie jestem dziewicą... i zaczęliśmy śmiać się obydwoje. Jednak to go nie odstraszyło:) potem było coraz lepiej. Teraz mam problem, bo on chyba zaczyna się angażować i będę musiała to zakończyć. Więc też jest ciężko ale wolę te problemy niż takie jałowe życie bez żadnych emocji.
Co do wyrzutów sumienia, na początku było najtrudniej, potem jak decyzja zapadła, staram się o tym nie myśleć, traktuję tę przyjemność jak wizytę u kosmetyczki i tak staram się do tego podchodzić, żeby mnie nie zżarło. A co mam robić..., w wieku 70 lat żałować, że nie zaznałam jednej z ważniejszych przyjemności życia, którą inni mają na co dzień. Tylko: ostrożność, ostrożność i jeszcze raz ostrożność. Ale nie namawiam  Cię, każdy musi to sam rozważyć, każdy ma inną psychikę, sama nie wiedziałam, że moją uda się tak nastawić. Pozdrawiam ciepło:)
I jeszcze jedno, zawsze może okazać się, że on nie był jednak wierny, i co wtedy, a człowiek całe życie poświęcił wtedy chyba mogłabym go zabić, a tak żal trochę mniejszy. Jeżeli jednak nie zdradza to znaczy, że nie potrzebuje sexu, ja tak.

Miriamm, to jest własnie kwestia wyborów w życiu, myślałam o tym, ale jeżeli on nie chce, czy chciałabym, żeby to robił pod presją szantażu, jakbym się wtedy czuła, ze świadomością, że robi to tylko dla mnie, przypuszczam, że mógłby się zmobilizować na początku a i tak nic by z tego nie było, mógłby też się na mnie śmiertelnie obrazić, że go szantażuję w takich sprawach i co, nawet jakby mi powiedział w złości to sobie idź z innym, nie potrafiłabym, wiedząc, że go to rani. 
Nie wiem, czy istnieje facet, który zgodziłby się aby jego żona sypiała z innymi pomimo, że sam tego nie robi. Potem  w każdym mógłby widzieć tego który ze mną spał, gdybym się do kogoś uśmiechnęła byłby podejrzliwy. Zresztą taki szantaż na pewno spowodowałby jego czujność i teraz miałabym kłopoty aby to ukryć. Zresztą na pewno bardzo by go bolał, a ja choć to dziwne nie chcę tego robić, on nie mówi mi o innych kobietach, nigdy nie dawał mi powodów do zazdrości, czyli wie, że mi przykro i stara się nie pogarszać sytuacji.
Tego drugiego wybrałam starannie, jest z całkiem innych kręgów zawodowych niż ja i mój mąż, nie ma szans żeby się poznali, co dla mnie jest ważne, zwracałam nawet uwagę na to żebyśmy nie mieli wspólnych znajomych, on pochodzi z innego miasta, zamieszkał tu jak był już dorosły. Gdy się rozstaniemy, możemy się tylko spotkać w mieście przez przypadek.
A rozwód, robić piekło bliskim, dziecku, rozwalać rodzinę tylko dlatego, że brakuje mi seksu, skoro wszystko inne jest w porządku, myślę, że nie spotkałabym drugiego człowieka z którym dogaduję się we wszystkim tak jak z mężem. A seks, trochę się wyszaleję, potem mi przejdzie, przyjdzie starość i ważne z kim wtedy będę:)

kawulka -- ciekawa historia; pewnie teraz Ty czujesz się szczęśliwa, mąż szczęśliwy, kochanek szczęśliwy; lepiej nic nie psuć

Myślałam długo i za cholerę nie rozumiem jak 38 letni facet (bo wtedy przestał) nie chce sypiać ze swoją atrakcyjną żoną. A przedtem był normalnym facetem uprawiającym seks.
Miriamm a Ty pytałaś go tak spokojnie, dlaczego on nie chce? Bez pitolenia, że Ty masz się starać, niech wyjaśni dlaczego ON nie chce? Jak według niego masz się starać?
Kuźwa, nic mi do głowy nie przychodzi.
MUSI być jakiś problem
1.Kochanka
2.Stał się impotentem
3.Woli się masturbować.
4.Zona ma jakieś 170kg i on dziurki znaleźć nie może (Ciebie nie dotyczy więc odpada).

To jakiś matrix jest. 40 lat to nie 90, jak się facetowi w tym wieku nie chce uprawiać seksu z żoną, to powodem jest jeden z czterech powyższych punktów a nie 20 lat bycia razem.

Anik,

tak, to masakra.
Oczywiscie, ze pytalam dlaczego. Teraz mowi, ze chory i jest impotentem. Ale prezerwatywy w pracy ma! laski wyrywa. Ma kolezanki. Sek w tym ze ja musialabym sie rozwiesc - albo odejsc - albo go wyrzucic. Nie nadaje sie do podwojnego zycia. Nie dalabym rady psychicznie.
I nie chodzi tu o zaciskanie ud. Kiedys tez chcialo mi sie codziennie, a jemu raz na dwa miesiace.
Teraz po prostu mam poczucie krzywdy - naprawde duze - tzn. mysle, ze maz mi nie daje czegos waznego, co laczy ludzi.
Wiec tak na prawde odmawia mi bliskosci i zaangazowania. Rowniez dlatego mowie, ze jedynynym wyjsciem dla mnie bylby rozwod. 
Robcio, czy odniosles wrazenie, ze ja kogos namawiam do zycia w celibacie (to ten kawalek o sciskaniu ud)? No wiec nie namawiam. Moje niezdyecydowanie moze byc raczej przestroga dla tych, ktorzy mysla, ze kiedys taki ktos sie opamieta. Nie opamieta sie! Jak widac moze to trwac 10 lat!

biore pod uwage wszystko - ale poniewaz nie rozmawiamy o tym (ani o innych waznych sprawach bo on nie chce) to moge tylko zgadywac.
Moze nie ma wzwodu? Moze ma kochanke? Moze wiecej niz jedna? Moze chodzi na dzwiki? Moze mu sie znudzilam? Moze woli facetow? Moze sie zle czuje (to akurat mowi non stop)? Moze ma do mnie jakies zale? Moze mnie juz nie kocha (choc mowi, ze kocha)? Moze....moze....moze....
Co ja mam z tym zrobic?

U jednych sie zmienia u innych nie.
Moj maz po 17 latach malzenstwa nie mogl sie odemnie oderwac, a jak juz udalo mi sie go oderwac to lecial sam sobie dogadzac... ale to chyba wyjatek.

Do autorki: Byc moze Twoj maz naprawde jest chory, cos mu dolega i probuje sie podbudowac tymi kondonami, chociaz nie zuzywa, kolezanki, itd... niech sie przebada.

Robcio,

raczej mnie rozsmieszyles :-)
Wyobrazilam sobie siebie sciskajaca uda....
mam problem moralny - naprawde nie uznaje zdrady. Poza tym wiem, ze ja nie umiem odzielic seksu od uczuc, wiec od razu bym, sie zakochala - czyli z jednego problemu prosto w drugi problem :-(

Nawet zrobilam to, o czym wspominalam na poprzedniej stronie, a mianowicie zapytalam go, czy mialby cos przeciwko temu, ze bede miala kogos tylko do seksu.
Widzialam, ze nie jest zachwycony  - a wrecz przestraszony. Ale to sie na nic nie przelozy - juz to wiem i na nic nie licze.
Na razie chyba jestem w czarnej dupie i nie wiem co robic.
Moze jestem za "porzadna" nie zdradzam, nie krece, nie oszukuje.....nuuuuuuda.

on sie chyba zamknal na mnie. Gdzie indziej stroszy piorka, a jakze.
Po rylu latach mnie juz nie zabajeruje. ja wiem, co on moze a czego nie. Moze przy mnie grac uroczego, ale ja i tak wiem, jaki jest na prawde.Wiem, co mu sie udalo, a co nie udalo. Nie ma bajeru.
A jemu to jest tak potrzebne jak nic innego.
Przeciez nie da sie grac ksiecia z bajki na bialym koniu przez 27 lat. A on by chcial nim dalej byc. Mnie to nie potrzebne. Jemu niezbedne.

Miriamm czyli co ?.. jak na porządną przystało.. będziesz sobie tak trwać grzecznie.. uczciwie w "bezruchu" tak ?.. nie zapominaj że jesteś kobietą w kwiecie wieku ! .. notabene nie chce mi się wierzyc w jego impotencję wiesz..

Moze odpowiem po kolei:

1. ja nie okazuje niezadowolenia. Usiluje tylko rozmawiac od czasu do czasu. Na co dzien nie pokazuje kazdym gestem, ze jestem sfrustrowana (nie rzucam talerzami, gotuje, pieke, usmiecham sie...moze to zle, ale wlasnie tak!). Choc gdyby go zapytac  - on widzi to inaczej. Jest tak wrazliwy jak nikt inny. Nie znam drugiej osoby tak skoncentrowanej na sobie i tak malo empatycznej na innych (dlugi temat)
2. Robcio, nie wiem co zrobic. Nie zrobie niczego, co wzbudza we mnie strach. A poki co mysl o odejsciu  nawet tylko takim w ramiona innego paralizuje mnie.
3. Nie ma AIDS, bo bywa w szpitalu, a ja go odwiedzam. Lezy na normalnej sali z innymi pacjentami i nie ma wobec niego specjalnych rygorow - a tak sie postepuje z chorym na AIDS w szpitalu.

Sluchajcie, bardzo Wam dziekuje za wszystkie rady i komentarze. Bardzo mi pomagacie, na prawde. Choc mogloby sie wydawac, ze nie bardzo jestem w stanie zastosowac sie do tych rad, wszystko sobie przemysle i w koncu zrobie jakis krok, tylko na razie rozwazam w ktora strone?

Kenobi,

tak, ciezko mi sobie wyobrazic bycie bez niego. Chyba go kocham - tak wychodzi, chocbym nawet nie chciala zeby tak bylo.
Mieszkanie jest wspolne. Trzebaby dzielic przy rozstaniu - i ok.
On sie nie boi, bo nie musi. Nigdy nie bylam wystarczajaco trwarda, zeby musial sie zastanawiac, ze mnie straci jak cos zrobi/czegos nie zrobi. Wobec tego pewnie mysli, ze moze wszystko a ja i tak bede.
To jednak tak nie jest, ale poki co ma podstawy, zeby tak sadzic. Moze sie na tym przejechac, bo mnie sie zaczyna ambicja uaktywniac. Nie mam ochoty byc robiona w konia. Zlosci mnie sama mysl o tym.

Anik,

tak, masz racje. ja tez moglabym mu powiedziec, ze go kocham, ale jest mi zle - az na granicy odejscia, bo za duzo brakuje.
Chyba powoli sie do tego zbieram. Najgorsze jest to, ze kiedy mu mowie, ze czegos mi bardzo brakuje i jest mi zle, on mowi, ze ja zawsze bede nieszczesliwa i czegos mi bedzie brakowalo. Oprocz tego mowi "jak chcesz to idz". On przeciez nie bedzie mnie o nic prosil! Potem zaluje, ze tak glupio gadal, ale przeciez kiedys w koncu moge powiedziec, ze ok. to ide!

ja tez raz po awanturze spowodowanej jesgo glupim postepowaniem spakowalam najwazniejsze rzeczy i wyszlam z domu. Pojechalam do taty  - o czym on nie wiedzial. Przez cala noc dzwonil, zebym wrocila do domu. Po drugim razie przestalam nawet odbierac telefon a do domu wrocilam po dwoch dniach.
Wkurzyl mnie tak zlym traktowaniem syna. Wszystko zniose, ale tego nie!!
Wtedy okazalo sie, ze jednak nie jest mu tak wszysto jedno czy jestem czy mnie nie ma.

Złego traktowania Ciebie też masz nie znosić!
Mnie nie było pięć dni i co ciekawe byłam u teściowej . Mąż chyba przeczekiwał aż mi przejdzie, ja czekałam na jego "przepraszam" i chęć jakiejkolwiek rozmowy. Nie doczekałam się więc poszłam po wszystkie rzeczy, nie omieszkałam powiedzieć, że mam mieszkanie. Chyba dopiero wtedy uwierzył, że ja naprawdę chcę odejść.

Miriamm, dlaczego wróciłaś do domu?

Miriamm, ja podejmując decyzję o wyprowadzce miałam w kieszeni 1000 zł, działalność gospodarczą, która nadawała się tylko do zamknięcia, bo nie przynosiła dochodów i nie miałam żadnej pewności, że mąż da mi jakiekolwiek pieniądze na dzieci.
Stwierdziłam, że wolę okna u znajomych myć za jakieś tam pieniądze, niż po raz kolejny ustąpić i zacisnąć zęby dla wątpliwego "dobra dzieci".

Kenobi,

ale wyglad nie jest problemem. Ja na prawde jestem zadbana. Wg niego tylko za gruba (pisalam wyzej). Ale przeciez nie moge byc anorektyczka dlatego, ze jemu wlasnie takie sie podobaja. Chyba nie o to w zyciu chodzi?? Przeciez kiedys bedziemy miec 60-70 lat, bedziemy sie starzec, marszczyc, garbic, brzydnac. I co wtedy?
Moj maz tez nie jest mister universum. Ale jest czysty, dowcipny, umie byc uroczy. Ma pomarszczony ryj (to tak zartobliwie) ale mnie to nie przeszkadza. Chce spowrotem tego samego dla siebie - tzn zeby akceptacja nie wynikala z faktu czy mam 5 kilo mniej czy wiecej! Jak bylam bardzo chuda z naszym seksem nie bylo lepiej. Ani wtedy kiedy uganiali sie za mna faceci - grupowo!

Ja po woli (bardzo powoli) dochodze do wniosku, ze to w czym tkwie jest niedobre. Ani dla mnie, ani dla niego. Byc moze cos by dobrego jeszcze w zyciu spotkalo i jego i mnie, gdybysmy mieli w sobie tyle odwagi, zeby tego sprobowac. Jesli jetsemy sobie pisani, to moze kiedys bysmy do siebie wrocili....
Te mysli towarzysza mi czesto. Kto wie co sie z tego urodzi.

Tak, pracuje, ale splacam kredyt, place rozne oplaty. Nie zostaje tyle, zeby wynajac mieszkanie i sie jeszcze utrzymac.
Ale ostatnio lepiej sie czuje, tzn. zaczynam miec wiecej pewnosci, ze moja ocena tej sytuacji jest sluszna. Moj maz zawsze twierdzil z e przesadzam i nie wiadomo czego chce. Ale jednak wiadomo - tzn. ja wiem :-)

zgadza sie, ja go nie rozumiem. Wcale.
On sie ze mna bawi w kotka i myszke. Zawsze jestem nie taka jak trzeba. NIGDY nie slysze, ze jestem ladna, fajna, dobra, ze cos jest we mnie fajnego. Zawsze slysze, ze cos jest zle. Ostatnio uslyszalam, ze mam za grube uda! Byla cala przemowa na ten temat.
Ja na pewno nie jestem idealna. Mam wiele wad. Wiem o tym. Ale przeciez nie tylko ludzie bez wad zyja w szczesliwych malzenstwach.
Sama jestem gotowa wiele zaakceptowac, ale to co musze zaakceptowac to ZA WIELE

Nigdy w życiu żadnej kobiecie bym tego nie powiedział. W szczeólności własnej żonie. To jest absolutnie nie do pomyślenia, bo to podcina poczucie własnej wartości. Aż mi się włosy na głowie zjeżyły. No nie wyobrażam sobie, że mąż do żony mówi, że ona ma za grube uda.